“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันอังคารที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2555

..Sarubobo + Strawberry..

เอาผลงานมาแปะล่ะจ้า ..
This is "SaruBobo Mobile" !!








หาซองเจอก่อนจะส่งให้พี่นัฐ .. หวังว่าจะถึงก่อนพี่เค้าคลอด
แต่ถ้าถึงหลังก็มิเป็นไร อิอิ (คุณแม่เค้าว่า ไม่ต้องรีบบบ 555)





ตอนแรกคิดว่าจะทำ5เส้น x 3ตัว = 15 ตัว
แต่เชือกเส้นใหญ่อ่ะ .. จัดแล้ว 4 ก็กำลังโอเค(ล่ะมั๊ง)
ส่วนแกนกลางนี่ไม่ได้พันอะไรเลย เหอๆ (จะไม่สวยก็ตรงนี้)
สะดึงบ้านเรานี่เอง อยากได้สีฟ้าอ่า แต่พ่อว่ามีแต่สีนี้ เหอะๆ
(สีหวานๆไม่มีกันเลยนะ -*-)

อ่อๆ ต้องขอบคุณที่มาของแพทเทิร์น้องลูกลิงด้วยค่ะ
ใจดีมากที่สอนไว้ .. source pattern sarubobo : mairuru




เมื่อวานรู้สึกไม่ค่อยสบาย ไอสะเทือนหัวแล้วมันปวดๆ เจ็บคอหน่อยๆ
ไม่ค่อยอยากกินข้าวด้วย (หรือจะเบื่อของเก่า ก๊าก)
เลยไปหาอะไรทำนองนี้มากิน...



มื้อแรกแหละ ชอบสตรอฯเหมือนเดิม อิอิ
กินคนเดียวแฮะ ไม่มีใครกินด้วยเลย แม่มาช่วยกินลูกนึงมั๊ง
มะพร้าวอ่อนก็มาจากห้างวันก่อน เหลือลูกละห้าบาท .. ถูกดี
ขนมของแจกเด็ก แจกไม่หมด กินเอง 555 (จริงๆเก็บไว้ให้รอบหน้าก็ได้นะ)



ตอนเย็นแม่ชวนออกไปดูร้านขายเพื่อสุขภาพ
เดินเข้าไป .. อ้าว แนวเจ๊เล้งเลย (ไม่เคยเข้า หาอ่านเอาแต่ในกูเกิ้ล)
ของไม่แพงนะ อย่างเบสของชีเน่ ถ้าซุปเปอร์ฝั่งตรงข้ามจะร้อยต้นๆ (ก็ถูกกว่าร้านอื่นแล้วนะ)
นี่เหลือแค่ 89 หยิบเลือกไป ใจก็อดคิดไม่ได้....... ของจริงป่าวอ่ะ?



แต่กลับออกมาหยิบมา2ชิ้นนี่ล่ะ =.=
แปรงบลัชออนจะทำให้แก้มเราแดงแจ๊ดได้แบบไม่เปลือง
ทุกวันนี้ใช้นิ้วปาด มันพร่องไปเยอะ แต่ติดอยู่ที่นิ้ว
ส่วนบลัชออนโทนสีพีชเข้ม ก็โอเคดี ไม่ต้องทาตา แค่ทาแป้ง คิ้ว ปาก ปัดเจ้านี่ก็ไปไหนๆได้ล่ะ
(ถึงไม่ทำไรก็ไปได้อ่ะ ... 555)



ปล.เหลือลูกลิงเต็ม เดี๋ยวจะเอาไปลองทำงานอื่น
เออ......ยังมีอีกเยอะที่อยากจะทำ จะวาเลนไทน์แล้วเนอะ
ไม่ได้ขาย เอามาแปะโชว์ในบล๊อกก็ได้อ่ะ .. ชิ

 

 

วันจันทร์ที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2555

..ยังไม่ได้คิด..

มีคนแถวนี้กำลังจะแต่งงาน
ก็ฟังเค้าไปงั้นอ่ะ.... ไม่ได้ไปร่วมงานด้วยหรอก
ยังไม่คิดเลยว่าจะให้ของขวัญอะไรดี



ไปล่ะ มาช้า ไปทำงานต่อ


ปล.ปกติเห็นแต่ Bridezilla แต่นี่เป็น BrideZombie .. ซะงั้น

 

 

วันอาทิตย์ที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2555

..Sunday School in garden..

สวัสดีวันจันทร์ แต่อัพเรื่องเมื่อวาน...
บ่ายแล้ว สติสตังยังไม่ค่อยกลับมา
ไม่ได้ไปเมาอะไรที่ไหน 555

แค่มึนๆ กับเรื่องเดิมๆ .....เรื่องนอน

...

เมื่อวานนอนตีหนึ่งมั๊ง บอกแม่ว่าตีสามช่วยปลุกหน่อย
แม่ก็ปลุกนะ แต่ลุกจริงๆตีสี่
พอตื่นเร็ว ก็เลยได้เตรียมนั่นนี่เร็ว



กินมื้อเช้าแบบเร็วๆด้วย ..งกสรอฯได้อีก แบ่งคนอื่นได้นะ
แต่ของตัวเองแค่นี้พอ ..มันเย็นฟันอ่ะ =.=




เช้านี้เลยนึกสนุกว่าจะแต่งหน้าแบบที่ศึกษามา
มันก็เกือบจะโอเคทุกอย่าง ยกเว้นที่ใช้อายไลเนอร์ดินสอเขียนใต้ขนตาบนนี่ล่ะ
นอกจากจะเขียนไม่ติด เกือบทิ่มตา มันยังละลายออกมา
เป็นแพนด้าตาสีน้ำตาลทั้งวัน เจริญจริงๆ เข็ดๆล่ะ



ตอนแรกไม่ร้อน เหงื่อไม่ออก ดูไม่ค่อยออกเนอะ..
พอไปป้อนข้าวน้อง เก็บจัดของเอาออกไปสอนเด็ก
ก็กลายเป็นสภาพนี้(ที่ถ่ายกับโนอาห์)

...

วันนี้สอนเด็กๆเรื่องการรับใช้พระเจ้าด้วยใจชื่นชม
เขียนสิ่งของลงไปในกระดาษ แล้วให้เค้าหยิบขึ้นมา






ใครได้คำว่าอะไร ก็ให้วาดรูประบายสี เกี่ยวกับการทำงาน โดยมีสิ่งของชิ้นนั้นอยู่ด้วย



ตะวันดูตั้งใจกว่าเพื่อน ตั้งเวลาให้25นาที เค้าใช้เต็มที่ วาด ระบาย อย่างตั้งใจ
ด้วยสีแค่ 3 สีเท่านั้นนะ (ให้จำกัด อยากดูความตั้งใจ และจินตนาการ)



เอสนี่ออกแนวมักง่ายกว่าเพื่อน ลากๆ ให้เสร็จๆไป
ความจำดีพอใช้ได้ แต่รีบมาก ยังไม่ค่อยมีสมาธิ





จ๊ะจ๋ายังเด็ก วาดเองไม่ได้ ได้คำว่า เตา แต่ขอทำเตารีดแทน ฮ่าๆ
ก็จัดไป วาดให้แบบตามประสาครู -.- แล้วให้เค้าไประบายสีเอง
กับน้องโชกุนก็แนวเดียวกัน



อาร์มวาดรูปตัวเองใช้สายยางล้างรถ
ดูยาก แต่รู้ว่ายังตั้งใจ



จอยอยู่ในเกณฑ์ปกติ ใช้ดินสอวาด ใช้สีที่มีระบาย เสร็จเร็วแล้วก็นั่งรอเพื่อน



ผักบุ้งคล้ายตะวัน จะเพราะเป็นพี่น้องกัน ..น่าจะไม่เกี่ยว
วาดรูปเล็ก แต่รู้ว่าตั้งใจวาด
(แปลกที่อายุเท่าจ๊ะจ๋า แต่ทำได้มากกว่า)

วาดเสร็จก็ให้จอยอ่านเรื่อง
เป็นเรื่องของเด็กหญิงคนนึงที่แม่ให้ช่วยเช็ดจาน แต่เค้าเบื่อ ไม่อยากทำ
เลยทำหน้าเซ็งบูดบึ้ง งานการก็ไม่ทำ
พ่อก็เลยไปช่วยทำ แล้วก็ให้เค้าอ่านพระคัมภีร์ข้อนึงให้พ่อฟัง
"รับใช้พระเจ้าด้วยใจชื่นชม"
การรับใช้พระเจ้า คือการรับใช้ ช่วยเหลือ คนอื่นด้วย
ดังนั้นการทำงานบ้านช่วยพ่อแม่ ก็เป็นการรับใช้พระเจ้า
และสิ่งที่ดีจะเกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าเราช่วยไปบ่นไป
พระเจ้าอวยพรคนที่ทำงานด้วยความขมขื่นไม่ได้


เด็กๆเรียนรู้ ฟัง ตอบ แต่ฉันรู้อยู่หนึ่งอย่างว่า
เด็กหูปิด แต่ตาเปิด ถ้าเราสอนอย่าง แต่เราทำอย่าง เค้าจะไม่ได้อะไรจากเราเลย
ต้องฝากให้พ่อแม่เค้าช่วยกันสอนด้วย ไม่ใช่ว่าเรารู้ดีกว่าเค้า
แต่ร่วมด้วยช่วยกัน เพื่อตัวเด็กๆเอง

...

ตอนเที่ยงเค้าทำข้าวหมกไก่กันล่ะ
พ่อไปโลตัสเช้าวันเสาร์ ..โลตัสตลาด เปิดใหม่นั่นล่ะ ใกล้เมืองเข้ามาอีกนิด แต่เล็ก
มีของสดไม่แพงขาย .. เรียกว่าถูกก็ได้
พ่อเลยได้ไก่มา 4 กิโลมั๊ง โลละ 59
แม่ก็เอามาหมักเครื่องตอนเช้ามืด พอหกโมงก็เอาให้คิมไปต้ม
เพื่อเมื่อไก่สุกแล้วจะได้เอาน้ำต้มมาหุงข้าวต่อ



แต่คิมใส่น้ำเยอะเกิน หุงข้าวแล้วก็ยังเหลือน้ำเกือบครึ่งหม้อใหญ่
ตอนเย็นเลยเอามาทำแกงกล้วยดิบกับปลาซาบะ
(ไว้จะถ่ายรูปมาแปะอีกที .. อร่อยมากๆอ่ะ พิลึกดีแต่อร่อย )

...

ตอนเย็นฝนตกหนัก ขอบคุณพระเจ้าที่ฝนไม่ตกตอนสายเที่ยงบ่าย เพราะเด็กไม่มีที่เรียนเลย
โรงรถคนจอดรถเต็ม โรงรถยนต์เจ้าของก็ไม่เอารถออกให้
เรามีอะไรที่ต้อง "อดทน ปรับ เปลี่ยน เข้าใจ" กันอีกมาก
แต่รู้ว่าทุกครั้งที่เราผ่านแต่ละเรื่องไปได้ เราก็ชนะใจตัวเองไปอีกขั้น ด้วยกำลังจากพระเจ้า


แต่หัวค่ำก็ยังอุตส่าห์ได้ซ้อนท้ายคิมไปโลตัสตลาดนะ
ว่าจะไปซื้อโรลออนยี่ห้อที่ใช้ประจำ เดินซะรอบก็ไม่เจอ
เจอแต่ขวดคล้าย แต่เป็นยี่ห้อของห้างซะเอง
เลยได้เห็ดเข็มทอง ผักไควาเระ มะเขือเทศ กับแป้งฝุ่นทาหน้าขวดละ19 กลับมา
อ่อ ได้เห็ดหอมสดด้วย (พ่อชอบนักแล ..... น่าจะเอาไว้ทำแกงจืดอีกล่ะมั๊ง)

 

 

วันเสาร์ที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2555

..Wow !!..

สวัสดีเช้าวันอาทิตย์แต่มาแปะรูปของวันเสาร์
เค้าไปพันธกิจที่เหนือคลองกัน ฉันกับแม่แล้วก็นายน้องไม่ได้ไป



พ่อกลับมาตอนเย็นเอารูปมาลง ..โห ไปสระมรกตด้วย
ไปแจกใบปลิวที่ตลาดเหนือคลอง ไปเยี่ยมเยียนผู้เชื่อใหม่
ที่ไปสระมรกตคล้ายๆรีทรีท ไปจัดแคร์ที่นั่น
สนุกสนานกันใหญ่ นายโนอาห์ยังได้ไปเล่นน้ำ แหม น่าสนุกจริงๆ

...

ตอนค่ำแม่ออกไปโลตัส คือพ่อไปแล้วตอนเช้า เจอไก่ถูก ปลาถูก
ซื้อมาซะยัดตู้เย็นแทบไม่ได้ ฮ่าๆ แถมตู้เย็นอันเก่าตัวนอกท่าทางจะอำลาแล้วด้วย
แล้วแม่ว่าได้ไก่ถูก น่าจะทำข้าวหมกไก่กินกลางวันวันอาทิตย์

ก็เลยออกไปหาซื้อผักที่โลตัส
(ลืมบอกว่า เป็นโลตัสในเมือง มาขยายสาขาที่ในเมืองด้วย ใกล้เข้ามาอีก แต่ไม่ใหญ่เท่าข้างนอก)
กลับมาเลยมีของฝากด้วยยยยยยย










ของโปรดซะด้วยสิ อยากกินอยู่นาน ล่าสุดก็ปีที่แล้ว
แม่บอกว่ามันลดราคาอ่ะ เป็นสตรอเบอรี่เกาหลี หน้ากล่องเป็นร้อย แต่พอคิดตังค์จริงลดอีก
(เพราะไปตอนค่ำมั๊ง) เหลือ ห้าสิบกว่าบาทได้อ่ะ .. ประมาณนั้น


ไปแล้ว สายแล้ว เด็กเรียก

 

 

วันศุกร์ที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2555

..scary head..

เมื่อวานตั้งใจจะกินสองมื้อ ไม่ใช่ว่าจะควบคุมเลยกินน้อยมื้อ
แต่เพราะวันก่อนกินแค่มื้อเดียว เป็นห่วงระบบเผาผลาญจะเพี้ยน
จนจะอ้วนหนักเหมือนที่ผ่านมา......... -.-

...

แต่มื้อเช้าก็เกือบสิบโมงแล้ว ปวดท้อง
เลยกินไรซ์แบรน ซับกรดในกระเพาะ




ก็ดีนะ เป็นรำข้าวชนิดเม็ด เหมาะกับพวกโรคกระเพาะ กินอาหารไม่เป็นเวลา
ปกติฉันมักจะมีปัญหาท้องอืดท้องเฟ้อ เรอๆๆ (ไม่ทัก)
กินเจ้านี่เข้าไป เรอก็มีกลิ่นแบบรำข้าว ไม่ชวนอ๊วก(สำหรับตัวเอง)

ส่วนมื้อที่สองสี่โมงกว่า เว้นนานไปหน่อย แต่ก็โอเคแหละ
เพราะกว่าจะได้นอนตีสี่ เริ่มปวดท้องอีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้กินอะไร..
ง่วงแล้วอ่ะตอนนั้น

...

วันนี้ว่าจะเย็บลูกลิงต่อให้เสร็จ อยากให้แต่ละตัวแตกต่างกันในลายผ้า
ถ้าสิบห้าตัว ก็ต้องสิบห้าลาย .. ไม่ได้นาน แต่ฉันทำซ้ำลายไว้หลายตัว
ต้องเปลี่ยนแผนมาช่วยพ่อพับผ้า พ่อจะเคลียร์ตู้เสื้อผ้า
คือห้องพ่อไม่มีตู้เสื้อผ้า มีแต่ราวแขวน พอหาไว้เยอะเข้ามันเลยรก
พ่อก็เลยต้องการที่เก็บเสื้อผ้าเหมือนกัน ที่เคลียร์ตู้เหล็กใหญ่ก็เพราะเรื่องนี้
จากที่มีอยู่ สี่ชั้น (ตู้นะ) แบ่งกันสามคนพ่อแม่ลูกคนละชั้น อีกชั้นเป็นพวกเสื้อกันหนาว กระเป๋า ผ้าห่มฯลฯ
นานเข้ามันไม่พอเก็บแฮะ..... (แต่แปลก พอจะหยิบใช้ดันไม่มี )



แล้วก็เลยทำพวกผ้าห่อการบูรไว้ใส่ตามแต่ละชั้น
ตอนแรกพ่อขอแค่ถุงเท้าเก่า ...แต่คงเปลืองนะ ฮ่าๆ
ไม่หรอกๆ หาไม่เจอ เอาเสื้อนอนเก่าน้องมาทำก็ได้ ...




แล้วก็เลยออกมาพิลึกแบบนี้แหละ
ตอนนี้ตกค้างหนึ่งหัว ขึ้นห้องนอนตัวเองเมื่อไหร่ค่อยเอาไปใส่ไว้ในตู้

...

หัวค่ำอาบน้ำสระผม ออกมาแป๊บนึงลูกค้าชั้นสี่มาบอกว่าห้องเค้าไฟดับ
เลยออกไปดูคัทเอาต์รวมให้ กลับเข้าบ้านแป๊บเดียวน้าเขยโทรมาบอกว่าน้ำไม่ไหล
ตอนแรกพากันคิดว่าเครื่องปั๊มเสีย แม่ก็คิดว่าตอนเช้าต้องตามช่างแล้วล่ะนะ
แต่พอกลางดึก พ่อว่าจะเอาผ้าใส่เครื่องไว้ซะเลย ก็เลยเห็นว่าไฟตรงนั้นใช้ไม่ได้
พอไปดูที่เบรคเกอร์กลาง ผลคือ ไฟมันตัด พอดึงคัทเอาต์ขึ้นไฟก็ติด
ปั๊มน้ำก็ใช้ได้เหมือนเดิม .. ขอบคุณพระเจ้า


เรื่องนี้สอนให้ฉันรู้ว่า ปัญหามีไว้แก้ไข ไม่ใช่ไหลไปตามอารมณ์
เป็นอีกวันที่ฉันแพ้ ... พอใครระเบิดอารมณ์ใส่ก็ดันไปรับระเบิดนั้นมาลงหัวทันที .. พลาดๆ

 

 

วันพฤหัสบดีที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2555

..เบื่อมากถึงมากที่สุด..

อ้าว เที่ยงแล้ว ว่าจะอัพร้านก่อนจะมาอัพบล๊อก
ขอหนีงานมาเรื่องส่วนตัวแป๊บนุง 555


....

กลับไปดูรูป ไม่ได้โพสอะไรเลย
แสดงว่าไม่มีรูป ..

เมื่อเช้าไปเด็ดผักตำลึงไว้ทำแกงจืด
ได้ยินเสียงครูสอบสวนเด็กๆที่มาเข้าค่ายลูกเสือที่โรงเรียนข้างบ้าน
ขำดี ครูถามว่าใครแอบหนีไปเซเว่นหลังเที่ยงคืน
มีแต่ลูกเสือที่กล้าลุกมายอมรับ ส่วนเนตรนารีไม่ยอมรับสักคน
แต่นั่นแหละ .. หน้าโรงเรียนมีกล้องวงจรปิด น่าจะไม่รอดพ้นความผิด

ประเด็นคงไม่ได้อยู่ที่หิวกลางดึก แต่อยู่ที่ไม่เชื่อฟัง
ชอบคำครู "ถ้าปกครองกันไม่ได้ ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้"
มันก็ต้องเป็นแบบนั้น .. ฟังแล้วคิดว่าเด็กที่แหกกฏคงไม่ผ่านกิจกรรมเข้าค่าย
และถ้าไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง โตแล้วยังทำนิสัยแบบนี้ .. น่าเป็นห่วง

...

เรื่องนี้ทำให้คิดถึงตอนเรียน ไม่มีที่ให้หนีออกไปหรอก
เพราะครูชอบเลือกที่ไกลๆ อาจจะใกล้เขื่อน (เค้าเลือกให้ใกล้แหล่งน้ำ จะได้มีน้ำใช้)
บางทีก็เป็นพวกสวนสุขภาพ มันไม่มีร้านค้าอ่ะ
เรื่องจะหนีเที่ยวไม่ค่อยมี

บางทีการพยายามสร้างสถานการณ์ ทั้งสภาพแวดล้อมก็คงช่วยด้วยได้นะ
แต่จริงๆก็คือ คนเราถ้าไร้สามัญสำนึก คิดแค่ "ไม่เป็นไร" มันก็ก่อปัญหาได้ทั้งนั้น ทุกที่และทุกเวลาด้วย

....

ขอบ่นพวกชอบแชร์รูปสยองในเฟซบุคหน่อย
เมื่อวานแทบอ๊วกกับรูปแชร์ของเพื่อนคนนึง
เป็นรูปที่เค้าอ้างว่า เป็นผลจากการซื้อเสื้อในมาแล้วใส่เลย ไม่ได้ซักก่อน
ทำให้มีหนอนไปอาศัยในหัวนม
ในหัวนมนี่นะ?? (ฉันพูดลามกรึเปล่า? ไม่รู้จะระบุยังไงให้ชัดเจน)
ฉันก็ไม่เคยเจอปัญหาแบบนั้น แต่คิดว่า ปลายยอดหน้าอกคนเราเป็นศูนย์รวมเส้นประสาทเหมือนกันล่ะ
แล้วถ้ามันมีปัญหาอะไรแบบนั้น จะไม่รู้สึกอะไรเลย? รอจนมันสร้างรังออกลูกหลานถึงจะรู้??

คือ ข่าวในเนตเนี่ย เค้าก็เตือนกันเสมอว่า มันยิ่งกว่าโคมลอย
จะให้คุณและโทษกับคนก็ง่าย ง่ายมากๆๆๆ เลยด้วย
เฮ้อ ไม่เข้าใจว่าเมื่อไหร่จะพิจารณาก่อนจะกดแชร์ให้ชาวบ้านเค้ารับรู้

กับอีกเรื่อง วันก่อนเจอแชร์รูปทหารที่โดดร่มแล้วร่มไม่กางเมื่อวันเด็ก
แชร์แบบไม่เซ็นเซอร์ ..........ทำไปเพื่ออะไร?
ทำไปเพื่อไว้อาลัยให้เค้า? ? ใช้อะไรคิด ใช้แต่มือคลิก ทำเป็นแค่นั้นเหรอ?

ไม่รู้จักเรียนรู้จากคนอื่นซะบ้าง ดูอย่างญี่ปุ่น เจอสึนามิ เค้าสูญเสียเท่าไหร่
เค้าเคยปล่อยให้รูปผู้เสียชีวิตออกมาให้อนาถใจกันเหรอ?
เค้าถือว่า คนตายก็มีเกียรติ ไม่ใช่สักแต่จะเอารูปมาทำข่าว ขายข่าว

ตอนนี้ในเฟซบุคจะทำแค่ซ่อนเรื่องนั้น ที่เค้าแชร์กันไม่ใช้สมอง
คือไม่คอมเมนท์นะ ไม่อยากให้เค้ายิ่งดัง (ถ้าเป็นไฟ ยิ่งโหมมันยิ่งลุก )

เนื่องจากคนเราก็มีปัญญากัน น่าจะใช้ความคิดก่อนจะกดแชร์หรือแบ่งปันอะไรๆกับคนอื่นบ้าง
ไร้สาระแต่ไม่สถุลก็อาจจะพอรับได้ ทำให้วันเครียดๆได้มีเรื่องเฮฮา
แต่ขอให้คิดว่า ทุกครั้งที่กดแชร์ ถ้ามันเป็นตัวคุณ ญาติคุณ ครอบครัวคุณ
คุณจะแบ่งปันเรื่องราวเหล่านั้นให้คนอื่นรับรู้ไหม?????


โหมตรำคาญถึงโกรธ เบื่อมากถึงมากที่สุด
อย่าว่าทำไมเอาแต่บ่นในบล๊อก ในเฟซบุคก็บ่น กะให้คนแชร์มันรำคาญแล้วลบไปเล้ย อย่าได้แคร์ ฮ่าๆๆ
แต่ไม่คอมเมนท์ให้เปลืองนิ้วเด็ดขาด !!!!

 

 

วันพุธที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2555

..up late..

ทำอะไรก็ไม่คืบหน้าเลย ได้วันละนิดๆ
แต่ดันจะคิดไอเดียทำของไปให้เด็กขายอีก เอิ๊กๆ
มันคงต้องเป็นอะไรที่ทุนต่ำ แล้วได้กำไรบ้าง จากการขายส่งแค่ สิบบาท

เป้าหมายคือระบายลูกปัดจำนวนเยอะๆ ที่ซื้อมายกถุงโต
ไม่ใช้จำนวนมาก ไม่ทำอะไรซับซ้อน
ตั้งใจจะใช้ประโยชน์จากยางยืดเส้นเล็กด้วย
ไว้ทำแล้วจะเอามาให้ดู

...

เมื่อคืนวานราวๆตีหนึ่งครึ่ง เด็กสองคนลงมาบอกว่า มีคนไปเกาหน้าห้องเค้า
เออ ประหลาดนะคนเดี๋ยวนี้ ก่อกวนกันแบบพิลึก
เค้าคิดว่าจะมีคนนอก เลยถามว่าได้ยินเสียงประตูเปิดปิดไหม?
ซึ่งถ้าเมื่อครู่ไม่แน่นอน เพราะฉันเป็นคนปิดประตูเอง
แล้วก็ไปอาบน้ำ กลับออกมาประตูก็ยังคล้องอยู่
ระหว่างนั้นฉันก็มาต่อกล้อง แล้วรีดเดอร์การ์ดมันแจ้งให้ฟอรแมท
ฉันก็เลยง่วนกับการยัดเมมโมรี่การ์ดกลับเข้ากล้องเพื่อลบบางรูปทิ้งไป
พอกลับมาต่อคอมพ์ใหม่ ลูกค้าก็มากดออดเรียกนั้นล่ะ...

ตามความคิดฉัน ไม่น่าเป็นคนนอก
แต่คนใน จะเป็นใคร?
ที่แน่ๆ เด็กสองคนที่ลงมาแจ้งเหต เป็นแนวเก้งกวาง
คงไม่ใช่ใครไปโดนใจน้องเค้าเข้าหรอกนะ เหอๆๆ =.=

เมื่อคืนเลยล็อคประตูทั้งคืน ฉันได้งีบช่วงเช้ามืดนิดหน่อย
ตื่นมาก็ดูแลคนปลุกต่อ -.-
จนเกือบเที่ยงก็ไปนอน ตื่นอีกทีเกือบห้าโมงเย็น
ข้าวปลาเลยกินไม่ลง ได้แค่มื้อเดียวก็เต็มตื้อ
แต่ได้กินพวกเม็ดๆคุมนะ แต่มื้อเดียวอ่า .. จะยังไงก็ไม่รู้

...

อ่อๆ เอาปูสีส้ม(ต้มแล้วก็ส้มเพ) มาแปะ
เป็นปูที่พี่โอ๋เค้าตกได้ตั้งแต่วันเสาร์ แกต้มมาฝากตั้งแต่วันอาทิตย์
มีสองถุง ถุงนึงฝากที่บ้าน อีกถุงให้ทีมงานทาน .. สาวคิม สาวแอนซัดเกลี้ยง
พี่อ๋อยก็ชอบ กินไปตัวนึง





แต่บ้านฉันมีแต่พ่อที่ชอบ คืออะไรที่ต้องแกะกระดองกินเนี่ย มันยุ่งง่ะ
เลยแช่เย็นเก็บไว้ตั้งแต่วันอาทิตย์โน่น...
แต่ครั้นจะปล่อยไว้นานไม่กินซะทีน่ากลัวจะเสียของ
พ่อก็เพิ่งจะว่างให้เอามาอุ่นกิน เอาออกจากตู้เย็น ใส่กะละมัง ต้มน้ำร้อนแล้วราด แช่สักพัก
ตักออก แกะแล้วกินกับน้ำจิ้มซีฟู้ด .. แซ่บ (ว่าไป ลองกินนิดนึง อร่อยน้ำจิ้มมากกว่า )

...

ตอนเย็นฝนตก ตกหนักด้วย
ลมแรงซะดี ตอนออกไปปิดประตูข้าง เลยเอากล้องไปด้วย
แต่ถ่ายไม่ติดฝน (มันมองไม่เห็นอ่ะ..)
เลยเข้าเปิดประตูกลางเข้าไป เห็นคนมายืนใต้ชายคาหลบฝนอยู่
ก็เลยเฉไปยืนถ่ายรูปจากริมประตูเหล็กตรงโรงรถ




หนักเข้าไปใหญ่ คือมองไม่เห็น 555
แต่เอาเหอะ พื้นมันมีแต่หญ้ากับซูมไม่สวย ติดขอบเก้าอี้
สรุปว่าไม่อยากอยู่นาน ละอองฝนจะวอแวกล้อง

...

เหมือนฝันบอกตั้งแต่วันก่อนแล้วว่าได้ของแล้ว
วันนี้เค้าถ่ายรูปให้ดู แถมตอนออนเอ็มก็เปิดกล้องให้ดูอีก
ก็ดีใจ ถ้าเค้าชอบ

หมีต้นบอกว่ายังไม่ส่งเพนกวินให้เพราะไม่มีงบ
งืม... ก็ยังดี เห็นว่าจะแถมสก๊อตไบรท์มาให้ด้วย
เป็นของตกแต่งที่ยัดไม่เข้าในของขวัญ =.=


ปล.อัพช้า พาเด็กเข้าห้องน้ำ นั่งเกือบชั่วโมงครึ่ง
เหน็บกินเลย .. เฮ้อ ท้องผูก

 

 

วันอังคารที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2555

..no time..

พักนี้ขี้เกียจอัพบล๊อกจัง ไม่ใช่ว่ามีแต่อะไรเดิมๆหมดเลยเบื่อหรอก
แต่มันเป็นโรค "ง่วงงงงงงงงงง " ทั้งวัน 555
(เค้าเรียกโรคขี้เกียจพาความจนเข้าบ้านนะยะ !! เลิกซะ!!)

...

เมื่อวานอยู่โยงจนเย็น วางแผนจะไปตลาดนัดมือสอง
อย่างที่บอกไปวันโน้น(วันไหน?) จะไปหาเสื้อหน้าตาดีๆใส่
แม่ก็รับปากไว้เป็นมั่นเหมาะนะ
แต่ความที่อดนอนกันหลายวัน แม่กินขนมจีนเสร็จแล้วไปแปรงฟันนอนเฉยเลย
(พ่อไปซื้อตอนเที่ยงๆ เจ้านี้อร่อยดี เสียดายไม่ได้เก็บรูปไว้ อิอิ)
ส่วนฉันก็ไปอาบน้ำสระผม ..ล่าสุดตั้งแต่วันเสาร์ เน่าได้ที่ กร๊าก
คือทำอย่างอื่นจนเพลิน พอจะอาบน้ำมันก็ง่วงจนสุดกู่แล้ว
เลยอาบแล้วนอนเลย ถ้าสระผมอีกจะไม่เป็นอันได้นอนอ่ะ

ตอนแรกก็ว่าจะออกไปเอง แต่ฝนเทลงมา
แม่ก็บอกว่าขอแม่หลับสักงีบก่อน สักสี่โมงค่อยไป
ผลคือ ฝนหยุด แม่หลับอยู่เลย
ไม่ไปก็ไม่ไป .. คิดอีกทีในตู้มันก็มีแหละ เสื้อจะให้ใส่
แต่ที่ไม่ใส่ เพราะยัดไม่ลง เหอๆๆ
เอาออกมาแขวนหน้าตู้ กดดันให้ตัวเองควบคุมอาหารก็ได้เนอะ เอิ๊กๆ
(ตอนนี้หยุดกินผลิตภัณฑ์ไปอีกล่ะ .. ไร้วินัยจริงๆ เหลือแต่พ่อที่กิน
ก็ว่า จะกินวันนี้ล่ะนะ ........แต่ เดี๋ยวไปนอนก่อน ตื่นมาค่อยกิน =.=)

...

พอแม่ไม่ไป ฉันเลยมานอนหลับ เกือบห้าโมง ตื่นสามทุ่มกว่า
แม่ทำแกงจืดผักกาดดองกับหมูย่างตรัง น้าเขยเอามาฝากตั้งหลายวันแล้ว



หมูย่างตรังนี่จะออกรสหวานนะ ไม่กลางๆไปทางเค็ม
ถ้าเอามาทำอาหารก็ต้องเลือกแนวต้ม แล้วทำต้มแบบนี้ล่ะ เวิร์คมากๆ
อร่อยดี แต่ถ้ารู้สึกเลี่ยนก็ต้องหาอาหารอื่นมาเบรค
แต่เห็นนายน้องก็กินได้ไม่มีโวยแฮะ กับไก่ทอดก็ยังกิน



แถมมื้อเช้าทำไข่ดาวโรยหอมแดงให้กินด้วย ก็กินหมด
(สรุปว่า ถ้าหิว แล้วของกินไม่สุดๆๆจริงๆก็กินหมด)

...

ด้วยความตั้งใจว่าจะคุมล่ะ(รอบที่ล้านแปดแสนสอง)
เลยต้มชากิน เนเจอร์ทีอ่ะ .. ปกติเค้าให้แช่ 2-5 นาที



นี่ดันแช่แล้วลืมตัว ไปล้างจาน กลับออกมา .. 15 นาที
ดี .. โล่งกันเต็มๆ

...

ปิดท้ายด้วยเจ้าลิง เมื่อวานเย็บโทนสีน้ำเงินได้3-4 ตัวได้มั๊ง
คนรับบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องรีบ ก็ไม่รีบหรอก
ทำไปเรื่อยๆ ถ้ามีเวลา

เพิ่งจะได้เชือกรองเท้าฟรีมา ร้านหน้าบ้านแหละ จะไปซื้อเค้าให้ฟรีซะงั้น
ไม่เอาตังค์ เพราะพ่อไปซื้อให้ป่าวนะ เอิ๊กๆ ขอบคุณค่ะ



ส่วนแกนกลาง เปลี่ยนใจไม่ใช้ราวน้อยที่อาอ้อส่งมาให้
เพราะคำนวณแล้ว ถ้าใช้อันนั้น น่ากลัวจะทำกองทัพลิงเลย
เพราะจะให้ปีนกันเส้นละ2-3ตัว .. น่าจะสามแหละ พอดีๆสุด
ได้สะดึงอันใหญ่มา ที่ร้านเค้าไม่มีอันเล็กอ่ะ เหอๆ .....จากที่ว่าจะทำสี่
น่ากลัวต้องทำห้า ก็กองทัพน้อยๆล่ะนะ -.-

 

 

วันจันทร์ที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2555

..Daddy Back Home..

สองกะหลายวันเข้า มันก็โลว์ได้เหมือนกันนะ
ง่วงทั้งวัน แต่ก็ต้องพยายามถ่างตาเข้าไว้
แต่ถ้าไม่ไหวจริง ก็ไม่สนล่ะเว้ย .. นอนนนนน

ตอนนี้พ่อกลับมาแล้ว สามกะต่อไป อิอิ

...

เอาของฝากที่อาฝากมาให้ดูละกัน
อ่อมีผ้าขนหนูที่คุณย่าให้มาด้วย แต่ส่งซักไปแล้ว
อาอ้อให้อั่งเปากับแบงค์ห้าสิบอันใหม่มา











อ่อๆ มีบ้านเก็บกุญแจด้วย
ตอนอาถามเพราะยังไม่เห็นรูป ฉันก็ยังงง
เพราะพ่อยังไม่ได้เอาให้ ไม่รู้ว่าเก็บไว้ตรงไหน เพิ่งนึกออกมั๊ง







กับซองแว่นสีสวย ของแม่ๆ เปลี่ยนใจคนไม่เคยสนซองแว่น
หยิบไปใช้งานล่ะ ฮ่าๆๆ

...

เมื่อวานคุยกับแม่เรื่องจะไปค่าย
เค้าจะมีค่ายช่วงปลายเมษฯ ปกติที่นี่จะขับรถกันไปเอง รถใครรถมันแล้วแต่สะดวก
ปีนี้เค้าคุยปรึกษากันว่าจะเหมารถตู้ไป แม่ก็เลยอยากให้ฉันไปด้วย
ถ้าไปกันจริงคงจะครึกครื้น
หลังจากคำนวณค่าใช้จ่ายแล้ว เฉลี่ยค่ารถต่อคน สองพันห้า ไปและกลับอ่านะ
ยังไม่รู้ว่าจะเอาจริงไหม หรือจะยังไง
เพราะพอคุยแล้ว จะมีบางคนนั่งไปขาเดียว (แล้วจะจ่ายขาเดียว?)

เอาเหอะ อีกตั้งหลายเดือน
เวลานำพาความเปลี่ยนแปลงมาให้เสมอ

แต่ความรู้สึกอิจฉาจางๆก็วิ่งผ่านเข้ามาในหัว
เวลาได้ยินว่า จะมีบางคนเข้ากทม.ต่อ ไปหาซื้อของ
อืม ก็ไปคนเดียว อยากทำไรก็ทำได้
อยากไปมั่งอ่ะ ได้แต่นั่งมองตาปริบๆ เหอๆ

...

ก็เลย ช่างมันเหอะ ทำเหมือนตอนไม่อยากกลัวตุ๊กแก คือไม่มอง
ให้สายตามันผ่านเลย ข้ามไป เฉไปมองอย่างอื่นแทน ..
ความกลัวก็ไม่บังเกิด

กับเวลา วาระ จะไปนั่นโน่นนี่ .. ก็ถือซะว่าไม่ใช่เวลาของเรา
ไว้โล่งๆ ปลอดโปร่งที่ต้องชำระกันอยู่ทุกเดือนนี้ เงินเดือนขึ้นมั่ง
จะไปไหนๆ ก็อย่าได้มาขวาง ฮ่าๆๆ
(ก็ว่าไปงั้น .. จะไปไหนก็ต้องขึ้นอยู่กับความเหมาะสมอยู่ดี)

 

 

Related Posts with Thumbnails