“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันพุธที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2554

..I'm a Fool..

เจ็ดโมงครึ่ง ยังนั่งแช่อิ่มอยู่ข้างล่าง
ก็ว่าจะอัพบล๊อกนี่แหละ

หลายวันมานี้ทำตัวแย่มาก วุ่นวายสนใจแต่ตัวเอง
ผลคือลืมงานลืมการ ไม่ได้อัพร้านเลย
เมื่อคืนเพิ่งนึกได้ ไปปัดฝุ่นแฟนเพจแล้ว เอารูปงานล่าสุดแต่ไม่ทั้งหมดไปลง
(ของเจ้าของร้านนะคะ มิใช่ของข้าน้อย)

ว่าแล้ว ไปอัพบล๊อกร้านก่อนดีกว่า

...

เสร็จแล้ว ค่อยยังชั่ว ทำแบนเนอร์อันใหม่แล้วด้วย
แต่ยังไม่ได้ใช้ ยกยอดไปใช้รอบหน้า

...

พักนี้รู้สึกว่าทำอะไรก็ติดขัดไปหมด มีแต่แง่ลบในหัว
ทำหน้าเอมิผมน้ำตาลเมื่อคืนก็หาย หายไปได้ไงไม่รู้ ไม่เข้าใจ
เมื่อวานยังเล็งๆจะวางบนผ้าที่ตัดไว้ทำซองกุญแจอยู่เลย
แต่พอไปนอนตื่นลงมาตอนหัวค่ำ ก็ไม่มีแล้ว
อารมณ์เสียง่ายอีก หงุดหงิด เสียหัวไปเกือบครึ่งชั่วโมง
ไม่อยากฟังคำที่ว่า "ทำใหม่ก็ได้" แต่ก็ต้องได้ยิน
และสุดท้ายก็คือ ทำใหม่ก็ได้จริงๆ ซึ่งมันจะยากอะไรอ่ะเนี่ย แค่ทำใหม่
แต่ยังงงไม่หาย ทำไมถึงหายไป เฮ้อ วางบนโต๊ะด้วยกันสามหน้า หายไปได้อันนึง

จริงๆเมื่อคืนแม่มานั่งคุย เค้าเตือนเยอะ
เน้นๆเลยคือเรื่องการพักสงบ
ฉันไม่อ่านพระคัมภีร์นานเท่าไหร่แล้ว?
นั่นสิ แล้วฉันเอาอะไรไปให้เด็กต่อ
ไม่ใช่ไม่รู้ว่าไม่ติดสนิทกับพระเจ้าแล้วอะไรจะเกิดขึ้น
สภาวะทางอารมณ์ไม่เสถียรเลย ขึ้นๆลงๆ
คิดมาก คิดเยอะ คิดเยอะกับหลายเรื่องที่มันไม่จำเป็น
คิดเป็นแง่ลบไปหมด

มานั่งคิดว่า เออ เราทำให้เหมือนฝันเค้าเสียความรุ้สึกป่ะนะ
ไม่ค่อยได้ใส่ใจติดต่อเค้าเลยตอนเค้ากลับไทย มีไม่กี่ครั้งที่โทรหา
ยิ่งจะรับโทรฯก็ยิ่งไม่ค่อย
กับแตงก็ไม่รู้สิ วันก่อนโทรมาก็ไม่ได้รับ ไม่ได้โทรกลับ เงียบๆอยู่
เป็นหวัดอ่ะเลยไม่อยากคุยกับใคร เสียงฟืดฟาดๆอยู่เนี่ย
กับพี่อ้วน ไม่รู้เหมือนกัน แท๊กรูปไปเยอะ จะรำคาญป่าวไม่รู้
เลยไปนั่งลบๆ
กับพี่จัน น่าว่าพี่เค้าจะไม่ได้คิดอะไร
แต่ฉันเนี่ยแย่ เพราะคุยโทรฯไม่ได้ฟังแกเลย
แกพูดมาร้อย จับได้สักสามสิบมั๊ง

กลายเป็นคนแบบไหนไปแล้ว อย่านะ อย่าเป็น กูเซนเตอร์นะ
เพื่อนก็ไม่ค่อยมี ยังรักษาความสัมพันธ์ไม่เป็นอีก เหอะๆ

อาจจะเหมือนที่อ.เค้าสอนวันก่อนโน้น
ถ้าความสัมพันธ์กับพระเจ้าไม่ดี ก็ส่งผลไปถึงความสัมพันธ์กับคนด้วย...

...

เมื่อวานยุ่งเยอะ พ่อแม่ไปธุระ ไปแม็คโคร
กลับมาเที่ยงกว่า นั่งคิดบัญชีอีกจนบ่ายสอง
ฉันง่วง แต่ไปนอนก็นอนไม่หลับ ลุกมาขากเสลดอยู่นั่นล่ะ

(จิตป่วย กายมันก็คงหายป่วยได้หรอกนะ เหอๆ)

เป็นอันว่าตื่นเกือบสามทุ่ม คงแคร์ไม่ได้เข้า
โบสถ์ก็ไม่ได้เข้า เพราะไปสอนเด็ก พระคัมภีร์ไม่อ่านอีก แคร์ไม่ได้เข้าอีก .. ไปกันใหญ่

ไม่ไหวแล้ว จิตวิญญาณฉันรุ่งริ่ง ร่อแร่ สภาพจิตใจฉันแย่กว่าอะไรทั้งหมด


ปล.วันนี้ไม่มีรูป แค่ทำนกฮูกตาหวาน(เหมือนตาเอมิ)ได้อีกตัว -.-

 

 

วันอังคารที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2554

..Kenta vs Emi..

วันนี้นอนเป็นหมีจำศีลเลย ยาวตั้งเก้าชั่วโมง
ก็แม่บอกว่า หวัดต้องนอนพัก
ตั้งแต่นอนสบายจนปวดหลัง จนหายปวด


ถึงตอนนี้จะตีห้าแล้ว ยังมีอีกเล็กน้อย ยังเจอลมอยู่มั๊ง
เลยมีฟื๊ดๆอยู่อีกหน่อย

...

วันนี้ตื่นช้า เลยไม่ได้ทำอะไรมาก(งานผ้า)
ลองทำหน้าแบบใหม่ๆดู แต่ก็ไปลอกเค้ามาอีกแหละ -.-
(เหมือนคนไม่มีสมองเลย ..เหอะ)
เอามาผสมๆกัน เป็นตุ๊กตาหน้าแบบคันทรี่ แต่ผมไม่ใช่
แต่ยังทำแอพพลิเคไม่ได้จริงๆนะ T_T
ลองทำอันนึง ใช้สีน้ำเงินลายดอก โดนแม่ทัก
"ไม่ไหวอ่ะ เปลี่ยนทันทีเลย" มันก็เลยชะงักไป
ไปเปิดของอาอ้อให้แม่ดู แม่ก็ว่าน่ารักดี
ฉันก็เลยหันมามองของตัว มันคงทุเรศจริงๆอ่ะนะ
" ของอาอ้ออ่ะน่ารักนะ ไม่เหมือนของหนูหรอก ทุเรศจริงๆ"
แม่บอกว่า "ไม่ทุเรศหรอก แต่มันไม่เข้ากัน "
แล้วเค้าก็ไล่ให้ไปเอาผ้าพื้น ไปเอาสักหลาดมาทำ
พอฉันตัดส่วนหัวเสร็จ คุณนายก็มาหยิบๆดู
บอกว่าหน้าตาเหมือนเด็กชายอีกแน่ะ ถ้าใส่ผมยาวคงดูเป็นกระเทย





เออเนอะ เอาเข้าไป งั้นเลยทำอีกอัน ใส่ขนตาซะยาว
อย่ามาว่าเป็นกระเทยใส่ขนตาปลอมนะ เหอๆ ไม่ยอมด้วยแหละ
เพราะฉันบอก เนี่ยแหละ ทำเป็นคู่กันเลย
เอมิ กับ เคนตะ
แต่ไม่รู้สิ เห็นแนะนำให้ทำแบบเด็กไทย ผมจุก เด็กหัวแกละ โก๊ะ อะไรแบบนั้น
ซึ่งฉันไม่ได้ต่อต้าน แต่ก็นะ ตอนนี้อยากได้แบบที่จะใช้ประจำก่อน
จะหาเอกลักษณ์ให้เอมิก่อน ตัวอื่นๆค่อยว่ากันได้ไหม
(แต่ถ้าพูดออกไป ก็จะหาว่า ไม่เปิดใจรับฟังคำแนะนำ เพราะเค้าก็แค่แนะนำ)
แต่นะ คิดแง่ดี ก็เค้าช่วยคิดถึงอนาคตนั่นแหละ

อารมณ์จะดีไม่ดี บางทีก็อยู่ที่มุมมองจริงๆนะ
มองให้มันไม่ดีก็เสียอารมณ์
มองให้มันดี ก็ได้กำลังใจ..
(คิดให้ได้ตลอดเหอะ)

นี่ไปนอนกันหมด ทำแบบสักหลาดเสร็จแล้วถ่ายรูปให้อาอ้อดูนิดนึง
แล้วก็มาลองทำจากผ้าบ้าง แต่มันก็พับไม่ได้จริง (เลิกพูดไป เผื่อจะทำได้บ้าง)
ก็เลยใช้วิธีทากาวกันรุ่ยแล้วตัด เหอๆ มุขมักง่าย
ผลจะเป็นยังไง เดี๋ยวเอามาให้ดูนะ

เรียบร้อยแล้ววว จริงๆกะจะทำอีกหน้า แต่เดี๋ยวไม่ได้สระผม
หกโมงแล้วง่า





สรุปว่าคืนนี้ทำเสร็จสามหน้า ตกลงเอาหน้านี้ล่ะ ใส่ยี่ห้อซะเลย อิอิอิ
เด็กชาย ชื่อ "เคนตะ" (เอาชื่อญี่ปุ่นน้องมา)
เด็กหญิงชื่อ "เอมิ" มันก็คงต้องชื่อนี้ล่ะเนอะ
(หน้าไม่ได้ญี่ปุ่งเล้ย ฮ่าๆ)
ภูมิใจนิดนึงถึงจะเอาแนวทางเค้ามา ก็เอามาผสมโน่นนี่ต่อ
ได้ใช้ลูกปัดด้วย อันนี้ชอบมาก เพราะตั้งแต่ทำงานผ้า ลูกปัดใช้น้อยมาก
(มันก็ใช้แหละ แหละ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นสีดำ)

ที่ต้องปรับปรุง
- คิ้วยังไม่เท่ากัน
- ผม อยากทำจากผ้าให้ได้ พรุ่งนี้ลองใหม่(ต้องเลือกผ้าต่อ)
(ไหนๆอาอ้อก็ช่วยทำฮาวทูกันแทบจะจับมือทำแล้ว ต้องทำให้ได้สิ !!)
- คิดแบบทรงผมให้แตกต่าง สี แบบ

...

วันนี้พี่นันมาที่นี่ มาธุระดูที่จะลงทุนอะไรของแก
แล้วก็มาดูผลงานของฉัน เห็นว่าอยากจะเอาไปนำเสนอ เป็นแผงงานฝีมือในม.ธรรมศาสตร์รังสิต
เค้ามีคนรู้จักขายของแนวนี้อยู่ ฟังดูก็น่าสนใจดี
แต่ว่า .. คนมองเป็นเรื่องธุรกิจ ก็จะตีราคาให้ต่ำ ฟังแล้วมันหดหู่ใจศิลปิน อิอิอิ

ก็ฉันทำจากใจ ใส่ใจทำทุกชิ้นล่ะ
จะดูออกเลยว่าอันไหนดูเบี้ยว แสดงว่าทำไปงั้นๆ เริ่มเกิดอาการลนบ้าง เซ็งบ้าง
แต่ถ้าอันไหนดูน่ารัก สวยเก๋ มีไอเดีย ก็กำลังจิตใจเบิกบาน
(ไปวาดรูปขายรูปละพันสองพันไป๊ เอิ๊กๆๆๆ)

ก็ยังไม่ได้ว่าอะไร แต่ถ้าอยากเอาไปจริงก็ลองดูก็ได้
เผื่อขายได้น่า


ปล.ตอนนี้ฉันเรียนรู้ว่า เราจะทำอะไรก็ทำไปเลย อย่ามัวแต่พูด เดี๋ยวไม่ได้ทำ

 

 

วันจันทร์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2554

..little girl"Emi"..

จะหกโมงแล้ว กำลังลองทำหน้าหนูเอมิจากผ้าดู จริงๆแค่สวนผมอ่ะ
ลองทำก่อนนะ ถ้าเสร็จจะได้ถ่ายรูปแปะซะวันนี้เลย



เสร็จแล้ว เย็บผิดไปรอบนึง เลาะๆแล้วเย็บใหม่
แต่ยังดูแปลกๆอยู่นะ หัวแหลมไปหน่อย ฮ่าๆ
(หน้าแรกๆ ไม่เป็นไร สู้ๆ)
กำลังคิดคำตอบแม่ "ทำแต่หน้าเหรอ เอาไว้ทำอะไรอ่ะ?"
ก็คงจะไว้แปะปกสมุด กับkey cover อ่า..

...

ยังไม่หายหวัดเลย ไม่ได้อาลัยอาวรณ์นะเนี่ย ฮ่าๆ
ตื่นก่อนเที่ยง
ลงมาอยู่โยงเฝ้าบ้านจนค่ำ พ่อกับแม่ไปคลองท่อม เค้าไปดูเรื่องรถตู้
ยังต้องทิ้งไว้ซ่อมอีกเยอะ (มันจะบานไปขนาดไหนหนอ?)



แม่กลับมาเอาของกินมาตรึม แบบของเลหลัง ลดราคาอะไรงี้
ได้ถั่วแระญี่ปุ่นมาด้วย แจ่มเลย กินใหญ่เลยฉัน
แต่ยังเป็นหวัด การรับรสไม่ค่อยดี แต่ก็อร่อย.. ชอบอ่ะ


ปล.ลองทำหน้าหนูเอมิจากการได้แรงบันดาลใจของหนูชูลี่ของอาอ้อ
แต่เอารูปมาแปะเท่านี้แหละ .. ยาลดน้ำมูกออกฤทธิ์แล้ววว

 

 

วันอาทิตย์ที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2554

..toilet paper roll animal crafts..

ตีสามครึ่ง เอารูปมาแปะก่อน
จริงๆแม่ให้ไปนอนตั้งแต่เที่ยงคืนกว่า
(นอนตั้งแต่บ่ายสามตื่นสามทุ่ม นอนต่อทันทีมันอืดนะ)

รีบแปะๆแล้วรีบไปลองนอนดีกว่า
น้องตื่นแล้ว ถ้าไม่โวยอาจได้สักงีบ แต่ถ้าโวยก็ยาวไป เช้าค่อยนอน



หวัดหนักจังวันนี้ ไม่ปวดหัวตอนไปสอนเด็ก แต่ปวดเหงือกอ่ะ
แม่ก็ว่าจริงว่าจัง ว่าบอกให้ไปขูดหินปูนก็ไม่ยอมไป
ก็จะให้ไปโรงพยาบาล แล้วเอาเวลาตอนไหนไป มันต้องได้นอนบ้าง
นี่นอนเช้า บางวันสายบ่ายก็มี ถ้าต้องให้ไปนั่งถ่างตารอหมอตั้งแต่เช้า
ได้เจอหมอตอนจะสิบเอ็ดโมงเนี่ยนะ -.-

แต่นั่นแหละ มันก็คงถึงเวลาต้องแอบนอนจริงๆแล้ว
เพียงแต่พรุ่งนี้น่าจะยังไปไม่ไหว เพราะเสลดพันคอ
สูดน้ำมูกมั่ง สั่งมั่ง(สั่งทำไร?) มั่วไปหมด



อากาศก็ดีนะ ฝนตกหนัก(มันเย็นอ่า เลยดี)
ตกตลอด ข้างนอกนี่เย็นอย่างกับเปิดแอร์
เลยต้องพันคอนิดนึง อุ่นขึ้นเล็กน้อย



วันนี้สอนเด็กๆทำสัตว์จากแกนกระดาษทิชชู
มีตัวอย่างไปให้เค้าดู ส่วนจะเอาไปทำอะไรก็แล้วแต่
ตัดกระดาษหลังเทาไปให้คนละแผ่น กระดาษสีหรือกระดาษห่อของขวัญ คนละแผ่น
(ขนาดเท่าโปสการ์ดทุกแผ่น) เค้าก็เลือกๆไปทำกัน.. ได้ประมาณนี้...
























เลิกเที่ยงไม่ได้อยู่คุมกินข้าวกับล้างจาน เผ่นมาพักก่อน
แล้วก็ยาวจนบัดนี้......แล



ปล. ไปอุ่นแฮมไก่ก่อนดีกว่า มีแววจะไม่ได้นอน ฮ่าๆๆ



 

 

วันเสาร์ที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2554

..ไปซื้อมาล่ะ..

 

 

เมื่อวานหวัดกิน ตัวร้อนด้วย ปวดหัว ปวดฟัน(เหงือกอักเสบ)
น้ำมูกไหล มีไออีกพอประมาณ
มึนจนคิดว่า ไปอัพบล๊อกมาเรียบร้อยแล้ว -.-

ที่ไหนได้ แค่ไปอัพบล๊อกรักวอลฯ

...

ส่วนวันนี้ ตื่นช้า แต่ไม่ช้าสุดๆ เกือบสี่โมง(จะเย็นไปไหน?)
รีบมากินข้าว แล้วออกไปร้านเครื่องเขียน
ไปหาอุปกรณ์สอนทำงานฝีมือเด็ก
อ่อๆ เมื่อคืนทำกระต่ายแปลกๆกับไก่ขำๆอีกตัว
(จากแกนกระดาษทิชชูทั้งคู่)
แต่ยังไม่ได้ถ่ายรูปมาแปะ พรุ่งนี้ค่อยแปะเนาะ
เอาไปจัดไว้สำหรับสอนเด็กแล้ว



ได้กระดาษสี กระดาษห่อของขวัญ อย่างละโหล
เอาริบบิ้นมาอีก รู้สึกว่ายังไม่มีสีเหลือง ก็เลยซื้อมา(เหตุผลแค่นี้?)
สีเขียว มันแก่ดี (อ่อ....)
เอาน่ะ ยังไงก็ต้องได้ใช้ แต่ร้านเครื่องเขียนไม่มีลูกตาปลอม
เลยไปร้านเพื่อนนักเรียน เจอลูกตาอันจิ๊ดนึง อันละบาท
จะแพงไปไหนอ่ะเนี่ย เซ็งนะ แต่ก็ซื้อมา
ไว้ทำงานกับผ้าสักหลาดของตัวเองนี่แหละ
เดี๋ยวขอลองก่อน ถ้าออกมาน่ารักน่าใช้ จะฝากอาอ้อซื้อให้จากกทม.ดีกว่า



กระดาษห่อของขวัญรอบก่อนยังไม่หมด รอบนี้ไปซื้อมาอีกล่ะ เหอๆ
ตั้งแต่ก่อนแตงแต่งงานอีกมั๊งที่ซื้อ.. น่าจะนะ ต้นๆปีอ่ะ
ลายมันสวยดี ลายที่เอามาลองริบบิ้นนี่คิดว่าจะเอาไปทำงานฝีมือได้ด้วย

...

ขากลับแวะถนนคนเดิน กล้องก็เอาไป แต่อารามรีบเลยไม่มีอารมณ์ควักกล้องถ่ายรูป
ไปยืนเลือกๆของ ตอนแรกเล็งอย่างนึง ดูไปดูมา เอาอันนี้แหละ...



น่ารักอ๊ะป่ะ เอากลับมาบ้าน แม่ยังอยากได้ ฮ่าๆๆ
(เดี๋ยวคราวหน้านะคะ)
เป็นอันว่า เดือนนี้กะไม่จ่ายตังค์ ก็ได้จ่ายไป ร้อยกว่าบาท

หายเบ้อไป (ภาษาใต้ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าแปลว่าอะไร.. )
อ่อ ไปถามอากู๋(กูเกิ้ล)มาแระ เค้าว่า "สมน้ำหน้า" .. เจริญ -..-

วันพฤหัสบดีที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2554

..Yellow Project..

เมื่อเช้าอยู่เฝ้าบ้าน ระหว่างพ่อออกไปทำธุระข้างนอก
แล้วก็แวะไปเอาจดหมายถึงฉันมาด้วย
ยังงงๆอยู่ว่า จากที่ไหน



พอเปิดซองออก .. โอ๊ว ตั้งแต่ต้นเดือนแน่ะ ลืมไปแล้วอ่ะ
ก็เลยหอบขึ้นไปบนห้องด้วย
ได้ทดลองใช้นิดนึง กลิ่นโอเคนะ เนื้อไม่หนาไม่เหนียว
แต่แค่นิดเดียวอ่ะ (ยังไม่ได้ลองเต็มรูปเลย)
ดังนั้นอันนี้ไม่ถือว่าเป็นรีวิว >w< แค่เอามาอวดว่าได้ของฟรีกะเค้าด้วย ... อีกอันที่ทำเสร็จ ห่อเสร็จล่ะ.. เป็นปกหนังสือที่ใช้เวลาเหลือเกิ๊น ฮ่าๆ เหตุผลเพราะคราวก่อนมันติดกันอีรุงตุงนังไปหมด วันนี้เลยลองทาทีละนิดๆ






ได้โทนสีเหลืองๆ ก็เข้ากันได้ดีแหละเนอะ
ตอนสีฟ้ามันก็หาไม่ได้ แต่ดีที่ได้สีเหลืองแล้วใช้ได้
อีกอย่างที่ช่วยให้ผ้าสองชิ้นเข้ากันได้ ก็คงเป็นแถบลูกไม้
หวานแจ่มไปเลย -0-


ปล.นอนข้างล่างอีกแล้ว หวัดกินด้วยเจ็บคอ ปวดหัว
(ปวดเพราะเล่นคอมพ์มากไปมั๊ง...)

 

 

วันพุธที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2554

..Girafonosorus..

กว่าจะได้เปิดคอมพ์ปาไปซะห้าทุ่มกว่า
ตอนหัวค่ำก็ยังมีไฟดีๆอยู่นะ พอเลิกแคร์ กำลังล้างจานกัน ไฟอ่อนลงเฉยเลย
โทรไปสอบถามไฟฟ้าเค้าก็ถามพิกัดแล้วรับปากว่าจะจัดการให้

กว่าจะเรียบร้อยก็เกือบสองชั่วโมง
...

สรุปว่า ได้ทำยีราฟจากแกนกระดาษทิชชูแล้ว
เป็นตัวทดลองตัวแรกก่อน ก็อยากจะทำหลายๆชนิดอยู่นะ
จะให้เด็กเลือกทำ แต่เอาตัวนี้ก่อนละกัน มีแกนอันเดียวด้วย



แต่ว่านะ มันดูเหมือนสัตว์ประหลาดมากกว่า
พ่อยังบอกว่า คอสั้นไป เล็กไป ขาก็สั้นไป

-..- พ่อดูไม่ออกเหรอ ว่านี่แหละ "จีราโฟโนซอรัส" 555
เจอวิจารณ์อย่างนี้ เลยขอท่านผู้เชี่ยวชาญช่วยวาดให้ซะเลย อิอิ
พ่อว่า เดี๋ยวทำให้

...

ไม่ค่อยได้ทำอะไร นอนตื่นหกโมงเย็น
ทั้งที่กะว่าจะตื่นสักบ่ายสองนะ(เลยไปเยอะแล้วนะนั่น)
จะว่าเพราะนอนสายด้วยล่ะมั๊ง

...

อ่อๆ ช่วงแคร์ ให้เด็กสองคนเรียนพระคัมภีร์กับซีดี เรียนไปสองบท แล้วก็ให้เล่นเกมส์
ทำเลข เรียนภาษาอังกฤษ ท่องข้อพระคัมภีร์





ไม่รู้ว่าเบื่อกันป่ะนะ แต่ฉันก็จะพยายามสอนให้มากที่สุดเท่าที่มีเวลา
อย่างเลข วันนี้นนไม่มา เลยเน้นสอนซัคเซส
เด็ก ป.1 เค้าก็คิดได้เร็วพอประมาณ บวก ลบ ก็ไม่ยาก
แต่ยังคิดแบบทดไม่ค่อยเป็น เลยสอนให้ตั้งเลขบวกลบ
พอเค้าได้บวกเลขจำนวนเยอะๆ แบบเป็นร้อย ก็เริ่มภูมิใจ

ที่เก่งกาจนักหนา .. อย่างเจ้าเอสเนี่ย
ขอมาหาคู่มือปราบเซียนก่อน ปากก็เสียจนฉันเซ็ง

บางทีเราก็ตั้งใจมากไปนะ มันมากไปแล้ว การตอบรับไม่ได้ดีเท่าที่ควร
บางทีก็มีด้านลบตีกลับมา เลยรู้สึกเฟลหน่อยๆ

 

 

วันอังคารที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2554

..มีแต่ของกิน..

มีแผนจะทดลองทำงานประดิษฐ์ที่จะเอาไว้สอนเด็ก
แต่ไม่ได้ทำสักที คืนนี้จะแพ๊คของก่อน
จดแปะไว้บนโอเชียนนี่แหละ
ก่อนเปิดคอมพ์จะได้สำนึกบ้าง (จริงๆไม่ได้เล่นแต่เกมส์นะเง้อ)

...

แปดครึ่งแล้ว ต้องลาไปก่อน
เอารูปกับข้าวที่ทำเมื่อวานมาแปะไว้



มีไข่เจียวตอนเช้า ตอนบ่ายทำกับข้าวประมาณนั้นแหละ
ไม่บ่ายสิ เกือบเย็นแล้ว ทำเสร็จเกือบห้าโมงเย็น






ขอบคุณพระเจ้าที่น้องไม่งอแง ดูแลพาอาบน้ำกินข้าวแปรงฟันก็นอนหลับดี
แถมมาปลุกให้ลุกมาเปิดเพลงให้ เดินออกมาเก็บผ้าปุ๊บ ฝนตกปั๊บ
พอดีไปซะหมดทุกอย่าง

ปล. ยังสงสัยอยู่เลยว่าจะออกไปร้านเครื่องเขียนตอนไหนดี
จะหาซื้ออุปกรณ์ไว้สอนเด็กทำ (มันต้องไปเลือกดู คงใช้กระดาษสีแหละ เหมาะกว่าสีโปสเตอร์)

 

 

วันจันทร์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2554

..So What!!..

ตั้งใจว่าคืนนี้ต้องได้งาน ก็ไปปัดฝุ่นร้านนิดนึง
นึกไว้นานแล้วว่าจะทำรวมหน้าเมนูอาหาร
แล้วก็จะแวบๆ ไปหาดูรูปมาอัพอีกเรื่อยๆ

...

วันนี้นอนทั้งวันเลย ทั้งวันจริงๆ
แปลกดีนะพักนี้ เหมือนโดนถอดปลั๊ก
รู้สึกตัวตอนจะบ่ายสาม ก็ว่าขออีกนิดน่า
ตื่นมาอีกทีเกือบหกโมง รีบอาบน้ำลงมา

ได้ข่าวอัพเดต ..
คือเมื่อวาน บ้านคุณนิกคุณอ้วนเอาคอมพ์เก่าเจ้านายเก่า(อย่างงนะ)มาให้พ่อดู
กะว่าถ้ายังใช้ได้ แกก็จะเอาไว้ให้เจ้าเอสใช้
แต่ล่าสุดที่พ่อบอกคือ มันเหลืออยู่แค่บางอย่างที่ใช้ได้
ต้องเอามาผสมกับของเก่าที่พ่อมีอยู่ .. และแล้ว ก็บังเกิด Windows ME
ไม่ค่อยจะย้อนยุคเล้ย แต่แม่ดีใจมาก เพราะมันใช้กับแผ่นซีดีเก่าๆบางอันได้
พอเห็นฉันลงมาเลยรีบบอกข่าวดี เค้าว่าแบบนี้ไว้ให้เด็กๆได้เรียนกันได้
(จะทันใจเด็กเหรอ ...?) พ่อเจอแต่ แผ่น Bible Story เป็นซีดีของเด็ก
ทั้งเล่าเรื่องและมีเกมส์จากในพระคัมภีร์ สนุกดีนะ
แต่แผ่นอื่นๆพ่อไม่รู้ว่าอยู่ไหน
ฉันก็เลยไปค้นๆสักพักก็เอาไปลอง .. เพิ่งลงได้อีกแผ่น
เป็นอันว่า พวกที่ก๊อปมา ไรด์มาทั้งหลายใช้ไม่ได้
ต้องแผ่นแท้เท่านั้น

ดูไปดูมา เริ่มไม่ค่อยแน่ใจว่าเด็กจะเล่นได้รึเปล่า
เพราะมีแต่ซีดีอังกฤษทั้งนั้น(ก็ไม่อยากจะประเมินเด็กๆต่ำไปหรอกนะ)
ฉันเองก็ไม่ค่อยคล่อง นั่งเอียงหูฟังอยู่ตั้งพัก
เลยได้ยินเสียงพ่อลอยๆมาว่า .."ให้ผู้ใหญ่หัดภาษาอังกฤษดีกว่ามั๊ง"

-..- แต่ไม่อยู่หัดด้วยหรอกนะ ก็ตอนนั้นเพิ่งลงมา
หิวข้าวด้วย ไปดีกว่า...
(กะไว้สอนเด็กช่วงวันแคร์ ไม่ก็วันอาทิตย์ภาคบ่าย ให้คนอื่นพาเรียนก็คงได้)

...

ส่วนเมื่อกลางดึก ออกไปล็อคประตูทางเข้า
คืนนี้ล็อคดึก ตั้งเที่ยงคืนกว่า ได้ยินเสียงเหมือนน้ำไหลดังมาก
ตอนแรกคิดว่าท่อแตก ดังลั่นไปหมด
เดินออกไปดูข้างหน้า มืดตึ๊บ มีแสงไฟถนน แต่ไม่ค่อยพอ
ฟังๆน่าจะมาจากฝั่งโน้น น่าจะจากโรงเรียน
แต่เห็นว่าไม่มีทางบ้านเรา หน้าบ้านเราแน่ๆ เลยเดินกลับเข้ามา
มาเอาไฟฉายออกไปฉายดูอีกรอบ เห็นน้ำไหลจากตึกโรงเรียนลงมาที่หลังคาแล้วก็ไหลออกมาที่กำแพง
ดังขนาดนั้น ก็น้ำไม่ใช่น้อยๆ ขนาดว่ามองไม่ชัดนักนะ แต่เห็นสายน้ำที่ไหลบ่าลงที่กำแพงก็รู้เลยว่าน้ำเยอะ

เลยมาบอกแม่ ให้แม่โทรบอกน้าไก่
คือ.. ไม่กล้าบอกเอง กลัวว่าจะโดนบ่น เพราะมันดึกแล้ว
พอแม่โทรหา ก็ยังต้องตามฉันมาบอกอีกรอบ เพราะคนเห็นคือฉัน
พอแม่วางหูน้าไปแล้ว เลยหันมาสอนว่า "ทำสิ่งที่ถูกต้องไม่ต้องกลัว อย่าคิดไปเอง คนเราก็ต้องมีเหตุผล
อีกอย่าง ที่เราทำก็เพราะเห็นแก่ส่วนรวม รักษาสิทธิ์ให้โรงเรียนเค้าอีกต่างหาก "
ซึ่งก็คงจริงอย่างแม่ว่า เพราะปกติฉันเป็นคนไม่ชอบเข้าผู้ใหญ่ ถ้าไม่ค่อยสนิท
เราก็จะไม่รู้ว่าเค้าจะบ่นว่าอะไรเรารึเปล่า แต่พอบอกจริงๆ ก็เห็นรับรู้ดี เดี๋ยวจะไปบอกต่อภารโรง

โรคคิดเอง เออเอง เข้าใจไปเอง นี่มันน่ารำคาญเนอะ... -.-

...

เมื่อเช้ารู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ แต่นอนไปทั้งวันก็ไม่ได้เป็นไข้หรอก
แค่ตื่นมาเหมือนเป็นหวัดลงคอ เสียงแหบตลอด
ไม่รู้ว่าเพราะก่อนจะนอนวีนเล็กๆใส่คนบางคนป่ะนะ
เบื่ออ่ะ ไม่ได้อยากอ้วน ไม่ชอบที่เป็นคนอ้วนด้วย
แล้วไม่ชอบที่สุดคือทำเหมือนที่ฉันอ้วนมากมายมันเป็นความผิดของฉัน
คือ .. ไม่เป็นไรเลยนะ ถ้าลำบากที่จะต้องมาเป็นห่วงกังวล
ไม่ชอบคำพูดที่ว่า "เดี๋ยวจะว่าให้ทุกวันเลย จะได้ผอมเอง"
ไม่ต้องขนาดนั้น แค่เจอพี่แอนทักทุกครั้งที่เจอ "ผอมแล้วสวยนะ"
มันก็รู้สึกเหมือน .. เฮ้ย เป็นอะไรมากมั๊ย
แล้วทำไม ตอนนี้อ้วนแล้วสวยไม่ได้เหรอ ?(ถ้าเค้าตอบว่าไม่สวยก็คงไม่โกรธหรอก)
แล้วต้องผอมเท่านั้นใช่มั๊ยที่แปลว่าสวย ที่แปลว่าโอเค สุขภาพดี
ไม่ได้เถียงว่าอ้วนมันมีโรคภัยรุมเร้า แต่ก็พยายามอยู่อ่ะ เข้าใจไหมว่าพยายามอยู่


ยังจะมาเถียงอีกว่า "เห็นแต่ถ่ายรูปขนมนั้นนี้ ของกิน"
เออ ต่อไปไม่ถ่าย แต่กินเยอะๆ จะรู้ป่ะ?


พอแหละ วีนไปแล้ว เงียบไปเลย
ก็แค่ เข้าใจกันบ้าง
มันยังไม่ได้อะไรมาก ก็อย่ามาอะไรมากมาย


จ้ำจี้จำไชฉันเรื่องงานเรื่องการ แม้แต่การแต่งตัว ฉันก็ยังยอมรับกว่า
แต่มาทำเหมือนโรคที่เป็นอยู่เป็นความผิดเนี่ย .. เซ็งว่ะ !!!

(ขอโทษจริงๆที่บ่นและใช้คำไม่ดีในวันนี้ -.-)
...

อ่อๆ ขายของได้อีกแล้ว มาสั่งมารับกันถึงที่
เนี่ยแหละ.. โฉมหน้าของที่ขายออกวันนี้ ฮาๆ
ไม่ได้ตั้งร้านแต่ขายได้ เหอๆ (แปลกแต่จริง..ตลอด)



นกฮูกสีน้ำเงินออกแล้ว เย้ๆ
มีโอกาสได้ใช้คำว่า out of stock แล้ว ฮ่าๆ
(ไปแก้ไขในร้านก่อน >0<)

 

 

วันอาทิตย์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2554

..Shout..

มันเอ๋อๆ รู้สึกมีอะไรต้องทำแต่ไม่ได้ทำหลายอย่าง
ไม่ได้มัวแต่เล่นเกมส์อยู่ แต่ไม่อยากทำ..

หนักนะ ถ้าไม่อยากทำเนี่ย
แต่ถึงงั้นเดี๋ยวก็ไปทำหรอกน่ะ

...

อ่ะ เอานกหัวดินสอหน้าตายังไม่ถึงโหลมาให้ดู



สรุปว่าทำเหมือนกัน แต่ยังส่งไม่ได้ ซองหมด
ไม่รู้จะว่างวันไหนออกไปซื้อ อยากไปถนนคนเดินยังไม่ได้ไปเลย..

...


วันนี้ไปสอนเด็กแบบใช้เรี่ยวแรงพลังเยอะมาก
ทั้งใช้เสียง เน้นเสียงแหละ
บอกจะตี ก็ตี แต่ไม่ได้ให้เจ็บ ไม่ได้จะให้เจ็บปวดอะไร
บางครั้งก็ลงโทษให้ดึงหูตัวเองแล้วก็สัญญาว่าจะไม่ทำอีก

ไม่รู้ว่าเพราะหลายวัยจัดหรือไง แต่จริงๆก็ไล่ๆกันนะ
สารพันจะสร้างความปวดหัวให้
เด็กผู้หญิงชอบพูด กำลังฟังความในใจหนูผักบุ้ง
หันไปอีกที เด็กผู้ชายไปแกล้งเด็กอีกคนที่กำลังเข้าห้องน้ำ

โดนดุ โดนตี โดนสั่ง โดนสอน

หลังข้าวเที่ยงให้ช่วยกันล้างจาน
ไม่ใช่ว่าทุกคนจะทำ แต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไร
แต่ไม่ชอบที่สุดคือคนทำเนียนๆ หันหลังแล้วพยายามเนียนดื้อ
ประมาณว่าจะไปไหนมาไหนไม่บอก ทำเป็นเดินลอยหน้าลอยตาไปเลย
ขอโทษเถอะ คนอื่นจะไม่ว่าฉันไม่รู้ แต่ถ้าเป็นฉัน เรียกแล้วทำเฉย
ถึงตัวแน่ๆ แต่ก็นะ วันนี้แค่เสียงตวาดดังสนั่นหันกลับกันมาหมด

-*- ไม่ค่อยอยากตวาดนัก ไม่ชอบเป็นคนเข้มงวดและดูอารมณ์ร้ายในคนเดียวกัน
ก็กะว่า ถ้าเสียงดังแล้วยังทำแกล้งโง่ ถึงตัวแน่
ไม้เกาหลังก็พกติดตัวไว้(ไม้เรียวอันเดียวที่มี)

เฮ้อ .....







เอารูปช่วงสอนร้องเพลงกับให้ทำกิจกรรมมาให้ดู
ไม่ได้ถ่ายรูปผลงาน ลืมอ่ะ เยอะ แต่ละคนวาดรูป เขียนศัพท์ ท่องศัพท์ด้วย
มีท่องข้อพระคัมภีร์ด้วย แต่รู้สึกมันจะเข้าตัวคนสอนอย่างไรพิกล..

"คนโมโหร้ายประพฤติโง่เขลา แต่คนเฉลียวฉลาดนั้นอดทน" สุภาษิต14:17

...

ส่วนภาคบ่ายแม่พาแม่พี่นันไปทะเล แต่เห็นว่าเปลี่ยนไปเยี่ยมป้าแพทแทน
ไม่เจอกันนานด้วย ใช้เวลาคุยกันเยอะ พาพี่นันกับแม่แกไปส่งบ้านอีก กลับมานี่เกือบสองทุ่ม

ช่วงบ่ายเย็นก็อยู่กับน้อง ไม่เหงาหรอกนะ จริงๆก็อยากไปทะเลกับเค้าด้วย
(แผนเดิม) แต่ก็ดีใจที่ตัดสินใจไม่ไป เพราะตอนเช้ามืดดันกินยาระบาย
ขืนไปคงลำบากลำบน (พาน้องไปด้วยยิ่งหนัก)


(ไม่เหงาเพราะมีโอเชียน ไว้คุยกับอาอ้อ กับเพื่อนๆ แล้วก็มีสามตัวเนี๊ย ฮ่าๆ)

ได้มีเวลางีบ สามชั่วโมง
หลังจากที่คืนวันเสาร์ไม่ได้นอนเลย
คืนนี้ก็เหมือนกัน...... ค่อยไปนอนตอนเช้า

ห้าครึ่งล่ะ อุ่นของกินน้องเสร็จแล้ว มีบ๊ะจ่างกับไมโล
กินกันเข้าไป กินให้พุงกาง อิ่มแล้วก็แปรงฟัน นอนหลับซ้าาา


ปล. รู้สึกเหมือนยื้อๆในความสัมพันธ์กับบางคน
แต่นั่นแหละ..... ทุกอย่างคือภาพมายา
และต่างคนก็ต่างมีเป้าหมาย .. ใช่จะไม่มีซะที่ไหน

 

 

Related Posts with Thumbnails