..เล่ารวดเดียว..

เมื่อคืนนั่งรอไฟติด ไฟดับไปตั้งแต่เกือบตีหนึ่งมั๊ง(ไม่ชัวร์เวลา)
ดีที่แม่ตัดผมน้อง แล้วก็อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว
คลายร้อนหัวไป เลยไม่ค่อยโวยมาก
อาศัยแสงเทียนกันไปสักพัก น่าจะ20นาทีได้ ไฟก็มา
พอเดินไปดับแสงเทียน แอบเปรยขำๆ..
"แหม เลยไม่ได้อาบน้ำในแสงเทียนเลยนะ" ไม่ทันขาดคำ
ไฟดับอีกรอบ .. -..- (วันหลังจะไม่พูดแระ)

แล้วก็ยาวเลย ยาวจริงๆ ได้อาบน้ำในแสงเทียนสมใจ 555
อาบเสร็จไฟก็ยังไม่มา ต้องรีบมาอยู่เป็นเพื่อนน้อง หน้าต่างก็เปิดมากไม่ได้ ฝนตก
แต่ว่านะ ฝนตกก็ดี เพราะทำให้อากาศไม่ร้อนมาก
จากฟังเพลงจากมือถือ เลยเปลี่ยนเป็นMP3 จะได้สงบหน่อย
ทีนี้พอเสียงเงียบ(ไปอยู่ในหูน้องคนเดียว) ยัยพี่นี่ก็จะหลับซะให้ได้
จากนั่งพัด นั่งพับผ้า พับจนเสร็จแล้ว จะเย็บผ้าก็ไม่ได้ มองไม่เห็น
เลยตั้งหน้าตั้งตาพัดให้เด็ก ...นั่งๆ เอนลง..เอนลง.. นอนไปเลย
เกือบหลับ แต่จริงๆก็ดีนะ ได้พักสายตาซะบ้าง(ไฟติดก็วุ่นไปหมด)



ก็นั่นแหละ ไฟมาติดจริงๆตอนตีสี่ได้
ได้จับเจ้าหมียัดไส้ เย็บตาตกแต่งโน่นนี่ เช้าพอดี
เลยว่าจะอัพบล็อกซะหน่อย แต่คอมพ์ดับ2รอบ พอๆ ไปนอน
(โปรแกรมเจ้ากรรม โฟโต้เสคป อ่ะแหละ มันตีรวนอะไรกันก็ไม่รู้)



ดีที่ได้ตื่นมาถ่ายรูปได้ตอนบ่ายนะ ถ่ายเสร็จไม่นาน ฝนตก ..หวุดหวิด



ส่วนเมื่อวาน ตื่นซะเกือบเย็น ลงมาเห็นพ่อยกโต๊ะอุตลุด คิดว่าจะทำอะไร
ที่ไหนได้ ไปจัดตั้งโต๊ะขายของที่หน้าบ้าน พี่อ๋อยเค้าอยู่ แล้วก็อาสาจะขายของด้วย
เค้ามีพวกรูปภาพ5มิติ เสื้อยืด ถุงผ้า อะไรพวกนั้น จะขายกัน
พอเค้าไปตั้งเสร็จ ฉันเลยขอเป็นแม่พลอยไปด้วย
เอาพวกลูกปัด ห้อยมือถือตุ๊กตาที่อาอ้อส่งมาให้ขาย
แล้วก็สักหลาดที่ทำเอง ไปฝากๆตั้งๆกับเค้า



นั่งกันไม่กี่ชั่วโมงหรอก แม่ไปนั่งเป็นเพื่อนพี่อ๋อยด้วย
ขายได้ ร้อยกว่าบาท(ทุนของฉัน) ขอบคุณพระเจ้าค่ะ *0*
ตัดกำไรเข้าโบสถ์ คิดเหมือนถ้าเราไปฝากคนอื่นเค้าก็จะได้กำไรตรงนี้ไปอยู่แล้ว
แบบนี้ถวายเข้าคริสตจักรดีกว่า ให้พระเจ้าไม่มีขาดทุน *0*



ว่าจะพยายามอยู่ดูให้ดีๆทุกวี่ทุกวัน แต่ไม่รอดจริงๆ
มีเมื่อวานพอได้แต่งบ้าง ทั้งหน้าผมเสื้อผ้า แต่วันนี้ไม่ไหวจะทำ ..


(รูปถ่ายตอนสะบัดผม ไม่ได้ตั้งใจหรอก แต่ก็ติดมา แปลกดี เลยเอาไปทำรูปโปรไฟล์ซะ)

ที่คิดอยากทำตัวเองให้ดูดีเสมอ ก็เพราะคิดว่า ถ้าเราดูสวยงามเรียบร้อยทุกวัน
เราก็จะพลอยระวังเรื่องการกิน ด้วย ไง..
นี่ก็รำไรๆว่า อาจจะได้เป็นหนู(หรือช้าง?)ทดลอง ผลิตภัณฑ์ลดน้ำหนักอะไรสักอย่าง
ที่พ่อไปได้ข้อมูลมา ..... เอาเหอะ ก็ว่ากันไป
แต่เผื่อได้ เผื่อกิน เผื่อผอม.. แล้วกลายเป็นพรีเซนเตอร์ขายของกันไป เอิ๊กๆ
(ดังแล้วทำไงดี.. อ๊ายย ทำตัวไม่ถูก..... บร้าบอได้อีกฉัน)



ปิดท้ายแล้วมั๊ง ของวันนี้
เมื่อวานไปรษณีย์เอาบัตรชมพูมายัดใส่ตู้ ฉันเห็นด้วยนะ
แปลกใจพิลึก ทำไมพี่แกไม่กดออดอ่ะ -*-
พ่อก็เลยต้องไปเอาให้เมื่อเช้า
เป็นสินค้าทดลองของลอรีอัลน่ะ ยังไม่ได้ลองใช้ แต่ลองแน่ 555
ถ้าของฟรี ชอบค่ะ -0-





รู้สึกว่า ตั้งแต่เล่นFBมา ได้ของฟรีจากแฟนเพจมาหลายรอบแล้วนะ
จริงๆ ถ้าเป็นคนในเมืองใหญ่ เค้าไม่รู้สึกอะไรมากหรอก
เพราะเดินๆในห้างก็จะมีแบบนี้ แต่บ้านนอกแบบฉัน ห้างก็ไม่ค่อยได้ไป
มีเนตให้เล่นหรอก เลยได้กรอกข้อมูลอะไรๆ ให้เค้าได้ส่งมา
(แหม.. ถ้าเราใช้ เราชอบ เค้าก็ได้ตังค์จากเราเยอะกว่านั้น ..)

 

 

..for a while..

ว่าจะให้เสร็จ แต่ไม่เสร็จแหละ
เย็บเสร็จ แต่ยังไม่ได้ยัดไส้
เริ่มงานช้าไปหน่อย ปาไปจะตีห้าแล้วเพิ่งได้เย็บ

...

วันนี้ก็ไม่มีอะไรมาก สอนเด็กเหมือนเดิม
แต่สงสารน้องจัง ไม่ได้พาไปไหนด้วย นอนร้องไห้น้ำตาท่วมหน้า
พ่อก็เลยคุยว่า คงจะเปลี่ยนๆ ให้พี่ๆคนอื่นมาสอนเด็กบ้าง
เพราะถ้าเป็นแบบนี้ตลอด น้องเมย์จะถูกทอดทิ้ง(คนเดียวก็สำคัญนะ)

หัวค่ำคุยกับมีนตั้งยาว หนุนใจอะไรไปหลายอย่าง
ซึ่งการพูดคุยกับมีนก็สะกิดตัวฉันเองเหมือนกัน
จะรู้จักมาก ก็ต้องฟังมาก และแค่ฟังแต่ไม่ได้เชื่อฟัง ก็ยังไม่ได้ทำให้เกิดผลดีสูงสุด

...

เอาล่ะ ไว้มาเล่าต่อ ไปซักผ้าแล้วอาบน้ำนอนก่อน หกครึ่งแล้ว -.-

อ่อๆ ไปอัพร้าน แต่แบบว่ามีรูปเดียว แล้วฉันก็กะมุขนี้เต็มที่
จากร้านขายของงานฝีมือ มีอวดรูปดอกไม้ ชวนทำกับข้าว
วันนี้มามีเคล็ดลับความงามอีกแน่ะ 555 (แบบว่า ยังไงก็เกี่ยวกะสาวๆเนอะ)

 

 

..More and More..

ดวงตาบวมเป่ง แก้ไขได้



ถ้าวันทั้งวันคุณใช้ดวงตาอย่างหนัก ไม่ว่าจะเป็นการจับจ้องอยู่หน้าคอมพิวเตอร์
หรือผ่านการดื่มอย่างหนักหนา เป็นอันว่าคุณสามารถทำนายล่วงหน้าได้เลยว่า
หลังจากตื่นนอนดวงตาคู่สวยของคุณมีอันจะต้องบวมเป่งหมดสวยกันพอดี
แม้ว่าจะทุ่มเทเพื่องานเพียงใดก็อย่ายอมให้ความสวดลดลง

หลังจากที่ทำงานมาจนแทบล้มประดาตาย อย่ายอมให้เท้าทั้งคู่พาตัวเอง
มาล้มแผละลงบนเตียง โผเผเข้าครัว หาน้ำอุ่นๆมาดื่มเสียก่อน
แล้วนอนราบ 10 นาที น้ำอุ่นจะช่วยกระตุ้นการชะล้างของเสียที่คั่งอยู่
หรืออาจใช้เจลหน้ากากแช่เย็นประคบดวงตาก่อนนอนก็ช่วยได้
รับรองว่าใคร ๆ ก็ต้องประหลาดใจว่าหน้าใส ๆ อย่างนี้ลุยงานขนาดไหนก็ไม่มีวันโทรม..

(144เคล็ดผิวสวย อ่อนเยาว์ สุขภาพดี)

...

งั้นเดี๋ยวคงจะไปกินน้ำอุ่นซะก่อนแล้วค่อยนอน
จริงๆก็นึกเรื่องเล่าไม่ออก บางเรื่องมันจำเจ บางเรื่องมันก็นะ..ไม่ใช่เรื่องของฉันโดยตรง
แต่บังเอิญมันผ่านเข้ามาในชีวิต.. -.-(บ่นอะไรอีกแล้ววว)



คือ คิดๆแล้วไม่แน่ใจว่าจะกินน้ำอุ่นไหวไหมนะ
เพราะอากาศมันร้อนรุนแรงมากๆเลยช่วงนี้ แบบว่าอาบน้ำเสร็จ เหงื่อแตกทันที
ก็อย่าว่าเลย วันก่อนที่ไปต่อใบขับขี่ ระหว่างไปนั่งรอ
มีคนมานั่งข้างๆ สาวๆนี่แหละ โอย ความร้อนคงทำเธอ กลิ่นตัวตรึมเลย
พักนี้ฉันก็เลยพลอยขอดื่มชาใบเตยกับแม่ด้วย เพราะว่ามีสรรพคุณดีหลายอย่าง
หนึ่งในนั้นคือ.. แก้ร้อนในได้

...

ตอนเย็นแม่กับพ่อไปตลาดนกอินทรีย์ ตลาดแบบชาวบ้านมีผักหญ้าเยอะ แม่ชอบ
เค้ามีร้านผลไม้เจ้าประจำอยู่ด้วยแหละ ไปซื้อชามมาฝากด้วย(ฝากให้ซื้อ)
แต่พอเอามาถึง เห็นแล้วจะเป็นลม 555 คือ ด้านนอกมันสีชมพู
ส่วนข้างในสีขาวอ่ะ เวลาใส่อาหาร ใครจะดูด้านนอกกัน -..-

ช่วงหัวค่ำพ่อกับแม่ไปงานศพพ่อของพี่ปู
แม่เพิ่งพูดถึงเมื่อวันก่อนหลังจากกลับจากนวดเลยนะ
วันนี้เสียแล้ว เค้าจัดงานศพที่โบสถ์สันติสุข เห็นว่าวันจันทร์จะเผาที่วัดแก้ว

ก็พ่อแม่ไม่อยู่บ้าน ระหว่างน้องหลับ
ฉันก็ไปนั่งตัดผ้า เดิมจะทำลูกบอลผ้า จะทำให้โยเอลน่ะ ใกล้วันเกิดแล้ว
เสียแต่ เค้าต้องใช้12ชิ้น ผ้าชิ้นใหญ่ๆฉันที่มันเข้ากันก็มีไม่พอ
ตัดได้2ชิ้นหยุดก่อนเลย เพราะปริ้นแพทเทิรนอันใหญ่ด้วยก็ต้องใช้ผ้าสมควร
มีผ้าที่สีเข้ากัน แต่เป็นพวกเศษผ้า จากเสื้อผ้า แล้วเสื้อผ้าผู้หญิงมันมักใช้ผ้าหลายชิ้นเย็บติด
เฮ่อ.... ลำบากใจ เลยเปลี่ยนแผน เอาๆ เย็บหมีเหมือนเดิมดีมั๊ย..?
พอหยิบผ้าสีเหลือง หันไปเห็นเจ้าหมีสีชมพูที่ทำเสร็จแล้ว..



มีลังเลอีก ถ้าเอาตัวนี้ก็ได้เลยนะ เสียแต่โยเอลเค้าเป็นหนุ่มน้อย ให้ชมพูมันจะหวานไปมั๊ง



แต่เพราะทำไม่ได้ยากเย็นอะไร ก็เลยตัดตัวใหม่ซะ
หันมาหยิบหมอนใบโตกลับด้วย หมอนที่ซื้อมาแกะไส้น่ะ
พ่อไม่รู้เรื่อง เอามาใส่ปลอกให้น้องนอนซะงั้น อย่าว่าแต่น้องเลย ฉันก็เอาไปหนุน
-..- ยังนึกๆ มีหมอนใหม่ด้วยเหรอเนี่ย 555





แต่ยังไงก็ยังไม่เสร็จหรอกนะ
คงเพราะมุมทำงานมันร๊กรกมั๊ง
วางของปกติยังแทบไม่ได้
มันรู้สึกว่า จำเป็นต้องใช้ไปซะทุกสิ่ง
(เป็นการยืนยันว่า โต๊ะหลานรกกว่าโต๊ะอา)
นี่ถ่ายมาแปะบล็อกหรอกนะ ไม่กล้าแปะในFB 555
ไม่อยากโดนแซวออนไลน์ -..-

...

อีกอัน (เหมือนพยายามจะเล่า ทั้งที่ไม่ต่อเนื่องและเกี่ยวข้องกัน)






แม่น่ะแม่ เมื่อวานมาจับเจ้าหมาหัวคลอนเล่น
เหมือนจะจับมาวางบนสมุดแล้วก็ให้มันค่อยๆไหลลงมา
แล้วก็ว่า "ดูสิๆ เหมือนมันเดินเลย" ว่าจบก็หัวเราะร่า
ก่อนจะเดินกลับไป มีทิ้งท้าย.. "น่ารักดี เอาไว้เองแหละ ไม่ต้องให้เค้าแล้ว"

-.-

ปล. ว่าจะไม่เล่ามาก รูปจะไม่เยอะ.... ที่ไหนได้

 

 

..พ่อกลับมาแล้ววว..

6โมงแล้ว
ไม่มีอะไร เพิ่งทำยำแอ๊บเปิ้ลเสร็จ...




เนี่ยแหละ น่ากินม๊ะ ไม่รู้แหละ นั่งกินอยู่เนี่ย
พ่อซื้อมาฝากหลายอาทิตย์ล่ะ ไม่ได้กินเลย
จาก6ลูกเหลือ2 เพราะพ่อเอาไปแจกพี่ๆเค้าหมด
วันนี้เลยกินซะหน่อย (เพราะเห็นว่าไปซื้อของใหม่มาไว้อีกแล้ววว)

...

พ่อกลับมาถึงหกโมงเย็นได้มั๊ง
เป็นเวลาตื่นของฉันพอดี เลยมานั่งกินข้าวกับพ่อ
พ่อเอาขนมมาฝากเยอะแยะ (แล้วบอกว่าอยากให้ลดน้ำหนัก.. เอ๊ะยังไง?)



มีของฝากจากคุณย่าด้วย มีจดหมายน้อยด้วย
อ่านแล้ว แต่ยังไม่ได้ตอบ
เห็นพ่อว่า คุณย่าเบื่อปลาข้าวสารแล้วอ่ะ -..-
ทำจะใดดี ในเมื่อมันมีประโยชน์ แล้วก็นึกไม่ออกแฮะว่าจะเอาอะไรฝาก
แต่ว่านะ... มันก็คงมีอะไรให้ได้เลือกสรรกันอีกเรื่อยๆแหละ

กระเป๋าสองใบ น่าใช้ทั้งคู่
ส่วนผ้าถุง กำลังเล็งๆว่า จะเก็บไว้ใส่แบบไทยย้อนยุค
หรือนุ่งอาบน้ำดี(แต่ก็ดีจัง ไม่เคยใช้ดีแบบนี้ 555)

ปล. เมื่อคืนล็อกเอาท์ไม่ได้ งงแค่ตาย
สรุปคือ ไม่ได้ลบคุ๊กกี้ กินเป็น แต่ลืมวิธีลบ 555
วันนี้ก็เลยได้อัพร้านเรียบร้อย....... -0-

 

 

..Fabric Bag..

คืนนี้ตั้งใจว่า ถ้าเย็บถุงผ้าไม่เสร็จจะไม่ออนเอ็ม
แต่ก็อดไม่ได้หรอกนะ มาออนให้เหมือนฝันเซ็งเล่น
(เพราะไม่ค่อยได้คุย)
ก็แหม.. ภาระกิจนางงามเยอะ รู้ๆกันอยู่ อิอิ




จริงๆนี่ที่ควรทำยังไม่หมดนะ จะรีบอัพบล๊อกตัวเอง
แปะร้าน แล้วก็ค่อยไปป้อนขนมน้อง..
หรือไม่ก็ ต้องกลับกันหมด เพราะมีเสียงเรียกร้องโวยวายมาแล้ว
-..-



วันนี้เอามือถือไว้กับแม่ทั้งวัน เหมือนจะลืมไว้มากกว่า
เพราะว่า 4ทุ่ม-10โมงเช้า เครื่องฉันโทรนาทีละ15สตางค์
ให้แม่ไว้โทรหาพ่อน่ะ ตกลงได้โทรป่าวไม่รู้แฮะ

ส่วนฉัน พอชงไมโลตั้งก็โยนกองให้แม่เลย
ง่วงมาก มันสลบไปเลยอ่ะ ว่าจะอาบน้ำอีกรอบยังไม่มีแรง
นอนร้อนๆกับพื้น ตื่นอีกทีเย็นเลย (ก็นอนสายโด่งอยู่ เกือบเที่ยงได้)
ตื่นมาปวดหลังมาก ลุกมานั่งแทบร้องไห้ ปวดแท้ๆ
สำนึกได้ว่า ต้องนอนบนที่นอน (แต่ก็ร้อนจังอ่านะ)
ยังไงก็ คราวหลังจะไม่นอนพื้นแล้ว กว่าจะเบาปวดไปตั้งพักใหญ่



เอาล่ะ มาดูรูปผลงานก่อนดีกว่า ก่อนจะหลับพับอยู่หน้าจอ(เมื่อกี้วูบไปรอบนึง)
งานจากเศษผ้าเกือบทุกอย่าง เกือบจริงๆ
เพิ่งบุภายในกระเป๋าครั้งแรก เย็บมั่วไปหมด
นี่ถ้ารู้ว่าเย็บแบบไหนแล้วดีคงทำแต่แรกล่ะ
ก็.. สมมติว่าคนรับจะได้รู้ว่า "งานทำมือ" มันขุกขิกๆหน่อยล่ะกัน -w-



ผ้าตัดชุดน้องกระต่ายยังมีอีก แต่ใช้บุไม่พอ รู้สึกว่าจะคุ้มดี
ยังใช้อะไรได้อีกหลายอย่างหรอก





บ้านกับต้นไม้ สดๆเลยครับท่าน ทำแห้งไว้ไม่ได้ พับไม่ติด หงุดหงิดขี้เกียจรอ
ขนาดว่าผ้ามันก็ไม่ได้ติดยากอะไรนักนะ



อย่างที่บอก บุด้วย แต่ไม่ได้เย็บติดกับแผ่นโพลี
คืออยากให้เบา เป็นถุงผ้า ไม่เชิงกระเป๋า ใส่สมุดขนาดปกติได้
(กะว่าใส่รองเท้าแตะได้อ่ะ แต่ใส่ถุงพลาสติกไว้ก่อนสักรอบก็ได้นะ -.-)



เกือบลืม พี่จันส่งของมาถึงแล้ว
ขนมเปี๊ยะอันเล็กจัง (พี่เค้าบอกไว้ก่อนแล้วนะเนี่ย)
เค้าว่า ถ้าใส้ถั่วฟัก อันใหญ่ๆมันไม่มี ฝากเพื่อนซื้อ น่าจะในห้าง
ว่าแต่ มาเป็นถุง พี่แน่ใจยี่ห้อหรือฮ้าาาา (ยังไม่ได้สังเกต ชิม พิสูจน์อะไรใดๆเลยอ่ะ)



แล้วก็มีสมุดบันทึกของแถมอีก2เล่ม กับปฏิทิน
ฉันหยิบมาแค่เล่มเหลืองนี่แหละ .. ใช้ผลิตภัณฑ์เค้าอยู่อ่ะ(เกี่ยว?)



ปิดท้ายแล้ว ปิดจริงๆ พอดีว่าไปหารูป แล้วเจอลิงค์ไปเวปวาดรูป
น่าจะพวก illust นะ สวยดี ไม่สิ น่ารัก เวปของเกาหลี
เค้ามีFB fanpage ด้วย ก็นะ ไปกด like กันตามปกติ 555
นั่งดูรูปเค้าหลายอัน น่ารักหมดเลย



ขอเอามาแปะสักอัน แบบว่า ชอบ >,< แต่ถ้าเป็นฉัน ,,, ไม่ต้องมาซ่อนด้วยหรอก อึดอัดตาย -..-

 

 

..อีกนิดนึงหรอก..

ง่วงจัง แต่วันนี้ก็ได้นอนเยอะนะ แถมนอนห้องแอร์อีกแน่ะ
เย็นสบาย ตื่นบ่อยหน่อย มีคนปลุก แต่ก็ได้ตื่นจริงๆตั้งบ่ายกว่าแน่ะ

ที่ตื่นไว เพราะแม่จะไปแม็คโครตอนเช้า
กลับมากันเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ฉันลงมาอาบน้ำรอบสอง ตากผ้าแล้วถึงนอน



พ่อไปตอนจะห้าโมงเย็น ตอนแรกแม่ให้ไปส่ง แต่พ่อว่านั่งรถมอไซด์รับจ้างไปดีกว่า
เพราะคิดค่าเสื่อมของรถกับนั่งรถรับจ้างไปเนี่ย อย่างแรกมันมากกว่า
ก็แล้วแต่พ่อ เลยมาช่วยแม่ทำกับข้าว เนื่องจากมีเต้าหู้เยอะ เลยทำเต้าหู้น้ำแดง
ทำกันมั่วๆ สองแม่ลูก ออกมาหน้าตาแปลกๆ สีไม่น่ากินเล้ย แต่อร่อยนะ
เอาไปเลี้ยงในแคร์เค้าก็กินกันหมด -0- ดีใจซะไม่มี
แต่ที่เล่ามา ไม่ได้ถ่ายรูปมาหรอก ก็อย่างที่บอก มันไม่สวย
มีอีกจานที่เป็นของน้อง มีทั้งไข่ดาวทั้งเต้าหู้เลย อร่อยได้อีกๆ

จะว่าไป เดือนนี้วันเกิดหลายคนในโบสถ์นะ
รู้อยู่ว่า วันเกิดเปิ้ลกับพี่เอ เพิ่งรู้ว่าวันนี้วันเกิดเจ้าเอ็ดวันเดียวกะมีนเลย
เค้าเลยเอาเค้กชิ้นน้อยๆมาขอฉลองในแคร์ น่าเอ็นดูดีอ่ะเด็กๆ
ฉันก็ไม่ได้ไปร่วมอะไรกะใครหรอก ได้แต่ฝากของขวัญน้อยๆไปให้
น้อยจริงๆ น้อยราคา แต่เต็มใจให้นะคะ *0*



พูดถึงของขวัญ วันก่อนคุยกับพี่จัน พี่แกว่าจะให้สร้อยอะไรสักอย่าง
แต่ฝากเพื่อนซื้อไม่เคยได้ ไปๆมาๆ วันก่อนที่ไปงานOTOPกับแม่
เจอขนมเปี๊ยยี่ห้อที่มีร้านที่หาดใหญ่ แล้วรสชาติแบบว่า อร่อยมากๆอ่ะ
เลยเปลี่ยนๆๆ ขอเป็นขนมเปี๊ยแทนล่ะกัน
แล้วเมื่อวานซืนมั๊ง พี่จันโทรมาถามที่อยู่ บอกจะส่งมาให้

ว่าแล้วฉันเลยสำนึกได้ว่า วันเกิดแกปีนี้ยังไม่ได้ให้อะไรเลย
(เพราะแกห้ามไว้ 555 แบบของฉันค้างตั้งแต่ปีที่แล้วยังไม่ได้ให้)
เพราะงี้ เลยอยากทำอะไรให้ซะหน่อย มีแผนในหัวหลายวันแล้ว
เพิ่งได้ลองทำคืนนี้ สีก็ยึดไปโทนทึมๆหน่อย ยังไม่เสร็จด้วย
ชักจะคิดมักง่าย ว่าจะใช้สายจากริบบิ้นผ้าแล้วอ่ะ -.-
ขี้เกียจตัดใหม่ เย็บใหม่ เหอๆ



แต่คืนเดียว มันไม่เสร็จแฮะ มีอย่างอื่นต้องทำด้วยล่ะมั๊ง
แถมใจร้อน ไม่ได้ประกอบเป็นชิ้นๆแบบของอาอ้อก่อน
(จริงๆทำไว้ แต่หาไม่เจอ -*-)
เอามานั่งสอยกับผ้าเลย มันเลยใช้เวลาหน่อย

ปล.เกือบได้นอนแล้ว ดันเสียบปลั๊กน้ำร้อน แต่ไม่ได้กดปลั๊กต่อเข้า
ผลคือ.....เท่ากับไม่ได้เสียบ น้ำไม่ร้อน ไม่ได้ชงไมโล
น้องไม่ได้กิน พี่ก็ไม่ต้องได้นอน 555 -.- (เบลอจนได้อดนอน )

 

 

..เรื่องเีดียวพอ!~..

รู้สึกเปลือกตาหนักๆ
มีอะไรต้องทำอีกหลายอย่าง แต่ทำไม่ไหว
มีรูปต้องแต่ง แล้วไปอัพเดตร้าน (เพราะอาอ้อทำเสร็จแล้ว)

แต่วันนี้เหนื่อยจัง นอนก็ไม่ดี ตื่นก็วุ่นเช็ดน้ำในห้องนอน
คือ เมื่อเช้าสลบไปตอนจะหกโมง พ่อลงมาเจ็ดโมงเลยขอไปนอน
(บอกว่า ตอนเก้าครึ่งค่อยเรียกนะ แม่จะไปนวดไง ต้องมาอยู่กับน้อง)
พอขึ้นไป เปิดประตูห้องตกใจ .. น้ำมาจากไหนอ่ะ เต็มห้องเลย ToT ง่วงด้วย
ต้องมาเช็ดน้ำอีกเหรอเนี่ย มันมาจากไหนก็ไม่รู้
เกิดอาการมึนงง ว่าฝนตกหนักจนสาดเข้ามาในห้อง?
หรือจะเปิดน้ำทิ้งไว้อีก? แต่ก็ไม่ใช่นะ ทั้งสองอย่างเลย
ห้องน้ำแห้งสนิท ไม่ได้เปิดน้ำทิ้งไว้ด้วยอ่ะ แต่มีน้ำมาในห้องฉัน -*-

เลยหาเสื้อเก่าๆมาซับๆไว้ก่อน ไม่ไหว ปวดหัว ขอนอนก่อน
เพราะดูๆแล้ว มันก็เปียกอ่ะนะ แต่เริ่มแห้งไปมากแล้ว
จะมีก็ตรงพรมที่เอาไว้นั่งตรงหน้าห้องน้ำ(ไม่ใช่พรมเช็ดเท้าหน้าห้องน้ำนะ -.-)
พอตื่นพ่อก็เรียกลงมา ยังเช็ดได้ไม่ทั่ว นึกถึงม๊อบหัวหมุนอยู่หรอก
พอลงมา พ่อกับแม่ก็ออกไปนวด ฉันก็มาเฝ้าน้อง
นอนต่ออีกมั๊ง ข้างๆน้อง สายๆ ใกล้ๆเที่ยงก็ตื่น เห็นพ่อว่า พี่ปูจะมาส่งแม่เอง
ก็เลยขึ้นไปเช็ดห้องก่อน ต้องเอาผ้าพรมอันนั้นมาซัก

แม่กับพ่อตั้งข้อสังเกตว่า มันจะมาจากท่อน้ำที่นี่ มักจะทำแบบเล็กมาต่อใหญ่
แล้วถ้ามีอะไรไปอุดตัน น้ำมันก็จะตีล้นกลับ เหมือนที่เจอกันหลายๆห้องช่วงก่อน
แต่ว่า เวลาที่มันล้นเข้ามาคงเป็นช่วงกลางดึก หรือช่วงหัวค่ำ เพราะกว่าจะเช้ามันก็แห้งไปเยอะ
พ่อก็มาปีนดูท่อ ดูไปดูมาก็บอกว่า ไม่มีอะไรผิดปกติ สงสัยท่อในห้องฉันมันจะอุดตันเอง
ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงนะ เพราะฉันก็ไม่ได้ซักผ้า แต่อาบน้ำมันก็ไหลลงปกติอ่ะ

ก็มาช่วงบ่ายนี่แหละ ที่เคลียร์ห้อง ขนลังที่ใส่ไว้ใต้เตียงมาทิ้ง เพราะเปียกน้ำหมด
พอหยิบมาพับๆ เลยเห็นร่องรอยขึ้นรา แสดงว่า เคยมีเหตุการณ์แบบนี้แล้ว
แต่ฉันก็ไม่ได้นอนบนห้องตลอด ยิ่งมีบางช่วงลงมานอนข้างล่าง ห้องนอนแทบไม่ได้เข้าเลยหลายวัน
อีกอย่างที่เห็นเป็นปัญหาชัดๆเลยคือตู้ เพิ่งสังเกตจริงๆว่า นอกจากมันจะบวมแล้วยังมีร่องรอยบวมเก่า

เฮ้อ...... พ่อก็ใช้ท่อเป่าลมเป่าให้แล้วนะ นี่ก็เอาผ้าอุดไว้หน้าห้องน้ำ
ห้าทุ่มลองขึ้นไปดู ปกติดี ไม่มีน้ำไหลเข้ามา
ส่วนแม่คิดไปไกล จะให้ก่อปูนมาสักหน่อย หน้าห้องน้ำ ให้เป็นธรณีประตู(กันน้ำไหลเข้าห้อง)
ก็ไม่รู้ว่า ไกลไป หรือว่าจะเพิ่มความยุ่งยากอีกแค่ไหน
แต่ที่แน่ๆ ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ฉันได้สะสางห้องซะที
ขนขยะออกมาทิ้งเป็นกระบุงโกย

ปล. เล่าไร้รูป ปวดตาจังแล้วอ่า

 

 

..Renew [Motorcycle] driver license..

เฮ้อ Photoscape เล่นคอมพ์รวนอีกแล้ว
กำลังแต่งรูปจะอัพบล็อกให้พ่อ (ไว้พรุ่งนี้ล่ะ จะรีบอัพแล้วไปพิมพ์งานต่อ)

จริงๆ คอมพ์มันก็ทำงานหนักด้วยแหละ
มีอีกเครื่องแล้ว ยังไม่พ้นต้องเปิดเครื่องนี้ทำงาน -.-



ไปต่อใบขับขี่มาเรียบร้อยแล้ว
ตอนแรกแม่บอกว่าจะให้ไปตั้งแต่เช้า แต่ฉันลุกไหวก็จะ9โมงอยู่แล้ว
ไปแวะถ่ายเอกสารบัตรประชาชน พ่อเอาไปถ่ายให้
แล้วก็กลับมายื่นทั้งซอง แต่ฉันหยิบแค่สำเนามา ตัวจริงลืมอยู่ในซอง
พอถึงขนส่งก็รีบไปถ่ายรูป (หาข้อมูลไว้แล้วนะก่อนไป ถามหมีต้นด้วย
ก็มีแต่บอกว่า เตรียมรูปไปเลย) พอได้รูปก็เดินมาที่ตึก
ไปที่เคาน์เตอร์ ถามจะต่อใบขับขี่ เค้าก็เอากระดาษกรอกใบคำร้องมาให้
(ไม่ต้องเขียนไรหรอก เขียนแต่ชื่อ -..-) พอหยิบรูป เจอเบรคมา
"รูปไม่ต้องค่ะ" (เค้าทำแบบสมาร์ทการ์ดให้ไง) .......
เอ้าๆๆ 5555 แล้วที่ถ่ายมาแล้วเมื่อกี้อ่ะ -w-



ได้บัตรคิว ก็ไปนั่งรอ ว่าจะหยิบไอพอดมาฟัง แต่ฟังได้แป๊บ
ไม่ไหวอ่ะ กลัวเค้าเรียกแล้วไม่ได้ยิน(ขนาดใช้หูเดียวนะ)
สักพักหรอก เค้าก็เรียก เพื่อจะบอกว่าให้ไปทดสอบสายตา
แบบ เจ้าหน้าที่ชี้สีอะไร บอกให้ถูก (ดูว่าเราตาบอดสีรึเปล่า)
แล้วก็เข้าไปนั่งดูวีดีทัศน์เกี่ยวกับการปฏิบัติให้ถูกกฏจราจร
เป็นละคร ทำสนุกดี แต่นั่งนานๆ มันหนาวแอร์อ่ะ แล้วก็เริ่มสงสัยว่าเมื่อไหร่จะเสร็จ
-..- เพราะดูอยู่เกือบชั่วโมงได้ จนพ่อที่ไปต่อทะเบียนรถยนต์ซึ่งน่าจะช้ากว่า
แต่เสร็จเรียบร้อยไปแล้ว ระหว่างดูก็รับโทรฯไปสองรอบ
จนละครจบไปแล้ว กำลังจะขึ้นรอบใหม่ ก็ได้ไปจ่ายเงินพอดี
จ่ายค่าไป355 ไปรอถ่ายรูปทำบัตรอีกแป๊บนึง จ่ายไปอีก10บาท
(เค้าว่าค่าบัตร แต่ฉันว่าคงจะค่าซองใส่บัตร)

สรุปนะ ถ้าไปต่อใบขับขี่รถจักรยานยนต์5ปีแบบฉันเนี่ย
เตรียมแต่สำเนาบัตรประจำตัวประชาชนไป กับเงิน 365

ค่าต่อใบขับขี่ 250
ค่าทำบัตรใหม่ 100
ค่าใบคำร้อง 5
ค่าซองบัตร 10

สำหรับที่นี่นะ ที่อื่นฉันไม่รู้
อ่อ.. แต่ได้ยินเจ้าหน้าที่เค้าบอก ถ้ารถยนต์ส่วนบุคคลเป็นรถยนต์สาธารณะ
ต้องใช้ใบรับรองแพทย์ด้วย (แอบงงนิดหน่อย เพราะหันไปเห็นคนมาต่อ
เป็นสาวสวย ... เค้าจะไปขับรถสาธารณะอะไรอ่า -.- คงจะเป็นกฏใหม่ล่ะมั๊ง)




กลับมาถึงเที่ยงกว่า ร้อนมาก ร้อนจนกลัวจะเป็นไข้เลย
เพราะอยู่ในขนส่งเย็นสบาย เย็นมากๆๆๆอ่ะ ออกจะเกินสบาย
แต่อากาศข้างนอกสุดยอดเลย รถก็ไม่มีแอร์ ถึงบ้านแทบไม่ต้องเช็ดเครื่องสำอางค์
มันละลายออกหมด 555 ก็ป้อนข้าวน้อง กินข้าวเอง แล้วก็ขอไปอาบน้ำ แล้วงีบนิดหน่อย
ตื่นอีกทีก็เกือบห้าโมงเย็นได้



พรุ่งนี้คิดว่าต้องอยู่โยงข้างล่างนี่แหละ เพราะแม่จะไปนวดก่อน
ขากลับเค้าจะไปหาซื้อของฝากคุณย่า(พ่อจะไปกทม.วันพุธ)
แล้วก็จะเลยไปแม็คโคร ซื้อของกินกลับมา

อืม.. นี่กลางๆเดือนหน้า เค้ามีแผนค่ายครอบครัวที่ชุมพรกันแหละ
อยากไปเหมือนกัน แต่เค้าจะพากันไปตกหมึกอะไรด้วย -.-
พานายน้องไปคงไปตกหมึกได้หรอกนะ ได้เฝ้าห้องพักกันตลอดป่าวก็ไม่รู้
แต่คุยกับแม่แล้ว ยังไงก็ขอเตรียมตัวไว้ก่อนแล้วกัน ส่วนจะได้ไปหรือไม่ได้ไปก็ค่อยว่ากันอีกที


ปล. รถสีเทาเราใกล้จะเสร็จแล้วมั๊ง นานแล้วนะที่ไปซ่อม 9เดือนแล้วอ่ะ
วันนี้พี่แอนเค้าก็มาเอาทะเบียนจะไปต่อให้ นี่เห็นแม่ว่าต้องเปลี่ยนยางด้วย
อืม.... การลงทุนเนอะ ไม่บานนี่เป็นไปได้ยากจริงๆ

 

 

..ฤ จะไร้สาระ?..

ไม่มีกล้องอ่ะ ไม่อยากอัพบล๊อกเลย -.-
พ่อเอากล้องไป จะใช้อะไรสักอย่างแหละ
จริงๆ ฉันเลิกพกกล้องไปๆมาๆนานแล้วนะ
แต่เวลาไม่เห็นมันอยู่ใกล้ๆ หยิบมาถ่ายรูปอะไรที่อยากถ่ายไม่ได้เนี่ย..

มันก็.. นะ
ช่างเหอะๆ คนเรามันต้องเจออะไรที่ไม่คุ้นชินบ่อยๆ จะได้ชินกับการเปลี่ยนแปลง
นี่ก็ต้องเปลี่ยนแปลงเวลานอนอีกเล็กน้อย
เช้าพรุ่งนี้จะไปต่อใบขับขี่ แม่ว่าพ่อจะไปต่อทะเบียนรถอยู่แล้ว ไหนๆก็ไปพร้อมพ่อเลย
นี่ตีสี่ล่ะ นึกอยากนอนหลับแล้วนะ
แต่ให้ยีเรห์ถักผมให้ สวยเด้งไปดิ แต่จะรอไว้ถ่ายรูปพรุ่งนี้ด้วยคงไม่ไหว
(พรุ่งนี้ต้องเป็นยายหัวฟูไปแน่แล้ว -..-)

...

วันนี้สอนเด็กแบบแบตจะหมด เหนื่อยๆ ล้าๆ ง่วงๆ
เสาร์หน้าจะต้องตั้งใจใหม่ เวลาไม่เหมาะสม นำพาความลำบากสู่ตัวเอง

อ่อ เมื่อคืนคุยกับมีน เห็นว่ากำลังเขียนเรื่องของตัวเองอยู่
ก็เหมือนเล่าคำพยานนั่นแหละ บอกแล้วว่าให้ส่งมาให้อ่านบ้าง
(จะลืมป่ะเนี่ยยยย??)

...

เมื่อเช้าแม่ให้ช่วยเตรียมทำทอดมันปลา แต่ไม่ได้ทำแบบทอดมันนะ
ยังไงดีล่ะ .. คือไม่ได้ใส่เครื่องแกง ใช้กระเทียมสับ ใส่แครอท
เหมือนฟิชบอลมากกว่า (ไม่บอลเท่าไหร่หรอก ออกจะแบน)
แม่เค้าใช้น้ำมันมะพร้าวขวดเก่า(ที่หืนแล้ว) โอ๊ย รุ่นแรกกลิ่นมะพร้าวหืนๆแบบตัวแม่น่ะ
แม่เอาไว้ที่บ้านเอง ไม่ได้เอาไปให้เค้ากินกัน คือ ตอนแรกทำ ลืมไปว่า
ถ้าตั้งให้ร้อนจัดๆ แล้วค่อยหยิบลงทอด ก็จะไม่อมกลิ่นน้ำมันซะขนาดนั้น
กระทะหลังๆ จึงหอมอร่อยแทบหากลิ่นน้ำมันมะพร้าวไม่เจอ(เรียกว่าไม่เจอเลยก็ได้)

แต่อันที่เก็บไว้ในบ้านเนี่ย (เป็นรุ่นลับเฉพาะ ถ้าเอาไปเลี้ยงเกรงจะไม่มีใครกิน)
ต้องใช้น้ำจิ้มสูตรของแม่ราด มีหอมแดงด้วย ก็ดับกลิ่นหมดดีนะ ..อร่อย(พยายามอร่อยอ่ะ)

พูดถึงน้ำมันมะพร้าว เดี๋ยวฉันต้องกินซะหน่อยแล้ว
คราวก่อนที่ไปงานOTOP อุตส่าห์ซื้อมา กะจะกินลดน้ำหนักนะเนี่ย 555
เค้าแนะนำมาแล้ว ว่ากินน้อยกินเยอะก็ได้ แต่ต้องกินทุกวัน
ก็........ กินอาทิตย์แรก หลังจากนั้นก็ .. "ลืม" อ่าค่ะ -w-

ปล. พูดเรื่องน้ำมันมะพร้าว แม่ถามถึงนาฬิกาปลุก ว่าได้แล้วยัง กินแล้วยัง
อันนี้ก็ไม่รู้นะ.. เพราะขาดการติดต่อไป เลยได้แต่บอกว่า "ไม่ได้คุยกัน เค้ายุ่งๆ"

 

 

..จริงหรือไม่จริง? รักพิสูจน์ได้!!..

เวลาก็คือชีวิต ชีวิตก็คือการเลือกใช้เวลา.......
เราไม่ใช่นายของเวลาที่ผ่านเลยไป แต่เป็นนายของเวลานี้และที่จะมาถึง
(เลือกใช้เวลาให้เหมาะสม)

ฉันจำมาจากบทความเกี่ยวการบริหารเวลา
ถ้าสักประโยค สักคำจะตกหล่นไป ก็ด้วยเพราะความจำฉันที่ไม่แม่นเอง
แต่เนื้อหาก็ยังคงเป็นทำนองนั้น

((นี่ก็ตีห้าแล้ว ขอพิมพ์เล่าเรื่องเหมือนไร้สาระสักหน่อย))

...

เมื่อคืนฉันนั่งเลือกเสื้อผ้า จากร้านเสื้อผ้าพลัสไซด์
ไม่ได้มั่นใจในสไตล์ตัวเองอะไรนักหรอกนะ
แค่อยากได้เสื้อผ้าใหม่ๆบ้าง เลือกไปเลือกมา
พอแม่มาช่วยดู เค้าก็ส่ายหน้าตลอด
"มันไม่ใช่แนวเราหรอก แบบนี้ใส่ไม่สวยหรอก ไม่ใช่แนวเราอ่ะๆๆ"
แม่พูดแบบนี้มาหลายครั้ง แต่ละครั้งฉันจะขำบ้าง
เถียงกลับไปบ้าง ยอกย้อนด้วยคำพูดแขวะบ้าง
แต่วันนี้ฉันเงียบ ......... ฉันพยักหน้ารับ แล้วก็หลบไปทำอย่างอื่น
แม่มาถามว่า "เสียใจเหรอ" ฉันก็ตอบว่า เปล่า
แต่จริงๆฉันเสียใจ และฉันคิดว่า การต่อล้อต่อเถียงมันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อหน่าย
ยังไงซะ ความคิดฉันมันก็โหลยโท่ยอยู่แล้ว
เสื้อผ้าที่ฉันเลือก เป็นพวกอยู่ในกลุ่มของลดราคา
นั่นสินะ มันไม่สวย มันถึงเป็นของที่คนอื่นเค้าไม่เอา

จากเรื่องนี้ ฉันลามคิดแง่ลบไปเรื่อยๆ
ทั้งคืนที่ฉันเฝ้าคิดแต่แง่ลบเกี่ยวกับตัวเอง
นั่งสงสารตัวเอง เรื่องนั้น เรื่องนี้
ถึงฉันไม่โกรธหรือโทษใคร แต่ฉันก็ยังเอาแต่จมอยู่กับความทุกข์

จนวันนี้ที่ฉันกลับมาหยิบหนังสือ "รากแห่งความขมขื่น"กลับมาอ่านอีกครั้ง
ฉันก็พบว่า ฉันเป็นแบบนั้นเลย คือ มีรากการถูกปฏิเสธอยู่
มันซ่อนตัวอยู่ข้างในฉัน ทำให้ฉันจำภาพความทรงจำเรื่องเก่าๆบางเรื่องได้แจ่มชัด
บางเรื่องที่ฉันเคยถูกสบประมาท ถูกดูถูก เมื่อครั้งยังเด็ก
และเมื่อฉันได้เห็นบุคคลในความทรงจำครั้งใด ฉันก็จะรู้สึก "ขมใจ"ร่ำไป
สิ่งนี้สินะ ที่กลายเป็นรากการถูกปฏิเสธของฉัน เมื่อใครก็ตามแสดงอาการปฏิเสธฉัน
ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยแค่ไหน ฉันก็จะรู้สึกเจ็บปวดซะทุกครั้ง
รู้สึกเหมือนตัวเองไม่เป็นที่ต้องการ เป็นที่น่ารังเกียจ ไม่มีใครรัก
เพื่อนก็ยังไม่อยากคบ ... ความจริงคือ สิ่งนั้นไม่ใช่ความจริง
มันเป็นความคิดเหตุผลจอมปลอมที่มารหยอดเข้ามาในหัวฉันทุกครั้งที่ฉันพลาด
และเมื่อฉันดำเนินชีวิตตามอารมณ์ครั้งใด ฉันก็เจ็บปวดกับความคิดเหล่านั้นตลอดเวลา

ฉันเลือกได้นะ .. เลือกที่จะมีความสุข
ยอมรับความจริงว่า ฉันเจ็บปวด แต่ไม่ต้องเรียกร้องการปกป้องจากคน
(คาดหวังให้คนอื่นทำงั้นงี้กับเรา)
แต่ต้องขอพระคุณพระเจ้า มีเพียงพระเยซูคริสต์ที่จะช่วยฉันได้
มันจะไม่ใช่การปลงตก หรือเสแสร้งแกล้งสุข
แต่เป็นการตัดสินใจจะเชื่อว่าพระเจ้ารักฉัน และรักมาก
พระองค์ไม่ปฏิเสธฉัน ครอบครัวรักฉัน เพื่อนๆก็ไม่ได้รังเกียจฉัน
หรือแม้ว่าอะไรจะเป็นยังไง ฉันก็จะเผชิญกับมันได้ เพราะฉันจะต้องไม่ดำเนินชีวิตไปตามอารมณ์

...

คำตอบง่ายๆ ที่แม่แสดงว่า ..แม่รักฉัน ก็คือวันนี้
ฉันอาบน้ำแต่งตัวลงมา ตั้งใจจะออกไปตลาดมือสอง หาซื้อเสื้อผ้า
ไม่ได้จะชวนแม่นะ แต่พอบอกแม่ว่า จะขอออกไปข้างนอกหน่อย
แม่ก็บอกว่า รอหน่อยสิ เดี๋ยวแม่ไปด้วย
ทั้งที่แม่เจ็บแขน ยังใส่เสื้อด้วยตัวเองไม่ได้เลย
แต่แม่ก็ยืนยันว่าจะไป
ระหว่างรอพ่อทำสัญญากับลูกค้า
แม่ก็หาของอย่างนึง หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
รากการถูกปฏิเสธในตัวฉันก็เริ่มทำงานอีก
มันกล่าวหาขึ้นว่า "แม่ไม่อยากไปหรอก จะไปทำไม เปลืองเงิน ไร้สาระ เหนื่อย"
ทั้งที่จริงๆ แม่กำลังพยายามแต่งตัวเองไปด้วย เดินหาของไปด้วย
(ไอ้รากการถูกปฏิเสธนี่มันร้ายจริงนะ กล่าวหาอย่างขัดแย้งกับความจริงได้จะๆก็ยังจะกล้า)

สุดท้ายความรักและความจริงก็เอาชนะ ขอบคุณพระเจ้าค่ะ
แม่ไปเดินหาเสื้อผ้ากับฉัน เค้าช่วยเลือกอย่างตั้งใจ ไม่ได้มีท่าทีปฏิเสธบ่นอะไรเลย
แถมไปเจอพวกชุดนอนบางชุด ก็มาเกิดไอเดียน่าจะซื้อมาตัดทำเสื้อใส่นะ
เจอกางเกงสามส่วนสีขาว เค้าก็ไม่ว่า ถ้าจะซื้อ
สรุปว่า ซื้อเสื้อให้แม่ กางเกงให้ตัวเอง ส่วนแม่จ่ายค่าชุดนอนให้
เดินกลับกันพะรุงพะรังซะดี แถมขากลับแม่ยังแวะซื้อมะม่วงอีก3โล
-..- ฉันเนี่ย นิ้วแทบล็อค (อยากได้เองเพเล้ยย)


สนุกดี ไปเดินช๊อปกับแม่
เอากลับมาบ้านยังลองกันซะเพลิน
รู้สึกว่า แม่ก็ได้หลายตัวอยู่นะ เค้าเน้นเสื้อ ฉันเอากางเกงไว้หมด
*0*

อ่ะ .. ซีเรียสมาตั้งแต่ต้น มาดูรูปม๊ะ

















ราคาแต่ละตัว แต่ละชุดก็ต่างๆกันไปนะ
แต่ที่ชอบจริง จะเป็นพวกเสื้อยืด ชีฟองก็ชอบ แต่หรูจัง
จะพยายามใช้ให้เป็น -.-