“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันจันทร์ที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

..Lavender's bd+Jackfruit in syrup..

วันนี้ร้อนจัง เราก็สงสัย ดูรายการทีวีตอนเช้า
เค้าว่า กทม.ฝนตก .. แต่นะ นั่นกทม.
นี่มันคนละ ก. กัน .....อ่ะ

และแล้ว ตอนหัวค่ำ ฝนก็เทลงมาจั๊กนึง
หายร้อนไปนิดนึง -0-


(ขนตาเด้งอย่างแร๊งงงงงส์)

ฝนตกฉลองวันเกิดเจ้าลาเวนเดอร์
(ไม่เกี่ยวหรอก ..ลากเหลือเกิน)



เมื่อวานตอนค่ำ ออกไปยืนเฝ้าหม้อเชื่อมขนุนต่อจากพ่อ
ตอนแรกก็ตักขนุนออกก่อน แล้วก็เคี่ยวน้ำเชื่อมต่อ
จนเดือด ฟองปุดๆ แทบล้นหม้อ 2-3 รอบมั๊ง
แล้วก็เทขนุนที่เชื่อมไปรอบนึงแล้วลงไป รอจนเดือดอีกรอบก็ยกลง
ตักมาถ่ายรูป แล้วก็ใส่ปาก...... หว๊านหวาน



แต่ ยังใช้ไม่ได้หรอก เพราะตื่นมาบ่ายวันนี้ก็มาเชื่อมต่อ
นี่ยังแช่หม้อในน้ำอยู่เลย เดี๋ยวต้องไปตักเก็บแล้วล่ะ
แม่น่ะอยากให้เชื่อมจนน้ำตาลเกาะติด ตกผลึกกับขนุน
แต่พ่อไม่ชอบแบบนั้น พ่อว่าแบบนั้นล้างหม้อยาก -.-



ส่วนแม่ หลังจาก สไลเดอร์มาห้องน้ำซะหลายวัน
ลุกเดินไม่ไหวเลยต้องมากันแบบนั้น
วันนี้เป็นวันแรกมั๊งที่แม่ลุกเดินมาเอง ก็มาอย่างช้าๆอยู่นะ
เมื่อคืนสิ มาเอง แต่ก็ต้องคอยพยุงตอนกลับไปที่นอนแม่

เมื่อกี้ไปกดจุดประตูลมให้ (งงป่ะ.. แม่เรียกงั้นอ่า
มันเป็นจุดชีพจรมั๊ง ตรงต้นขา เอาศอกไปกดไว้
พอยกศอกขึ้น เลือดลมก็จะวิ่งดี.. อะไรประมาณนั้น)

นี่จากที่กะจะว่าจะไปหาหมอตั้งแต่วันเสาร์นะ
ไปๆมาๆ ไม่ได้ไปซะแล้ว เค้าว่า เค้าไม่ปวดถึงกระดูก
คงไม่ถึงกับกระดูกแตกหักอะไร

ก็วันก่อนที่แม่ล้ม เลยเข้ามาหาข้อมูลในเนต
เค้าว่า ถ้าปัญหากระดูก รักษาแล้ว เชื่อมต่อกันแล้ว กลับคืน100%
แต่ถ้าเป็นที่เอ็น มักจะเป็นอีกซ้ำๆ ที่จุดเดิม เพราะคืนมาแค่80
เหมือนช่วงปีก่อนๆมั๊ง ที่ฉันขยันล้มขาแพลง
ปีนี้ยัง (ไม่ต้องก็ได้) ทั้งหมดทั้งสิ้นก็
ทั้งจาก น้ำหนักตัว การเดินที่ทรงตัวไม่ดี ไม่มองทาง
รวมกับการพักผ่อนไม่เพียงพอมันก็เลยเซๆซัดๆกันได้



ปิดท้ายด้วยลาเวนเดอร์กับจัสมิน
ชุดใหม่ของลาเวนเดอร์ เป็นผ้าเหลือจากตัดกระโปรงของฉันเมื่อหลายปีก่อน
ส่วนของจัสมินเป็นชุดของลาเวนเดอร์ ..แบ่งๆกันใส่เห๊อะ
คล้ายๆจะฉลองวันเกิดให้เจ้าหัวม่วงนะ แต่ก็ไม่เชิง











เรียกว่า หยิบมาเล่นมั่ง..น่าจะถูกกว่า
ไม่เอารูปต้นแบบของชุดนี้มาให้ดู
เพราะทำไปทำมามันไม่เหมือน
แต่จะว่าไปก็ดีนะ.. ไม่ลอกเลียนแบบลิขสิทธิ์ทางปัญญาไง อิอิ

ปล. มีแผนจะไปอัพร้านด้วยนะเนี่ย ลืมอ่ะ
ยังเลือกไม่ถูกว่าควรเอารูปอะไรใส่บ้าง
ก็.. ที่อาอ้อไปงานเอวีร่ามานั่นไง

 

 

วันอาทิตย์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

..สำเร็จ?..

เสร็จแล้ว ชุดของลาเวนเดอร์ -0-
ใช้เวลาเยอะไปหน่อย แต่ชอบ
ไม่สวยสมบูรณ์แบบหรอก แถมไม่เหมือนต้นแบบด้วย
ขำๆล่ะกัน




เอามาแปะเท่านี้ก่อน ตื่นมาแล้วจะฉลองวันเกิดให้ลาเวนเดอร์อีกรอบ
(จะปิดซอยเลี้ยง?)

 

 

วันเสาร์ที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

..when i fail..

เสร็จแล้วววววว เพิ่งแพคเสร็จเมื่อกี้เลย สดๆร้อนๆ
แต่.. ยังไม่ออนเอ็มหรอก จะเย็บชุดให้ลาเวนเดอร์ก่อน
แต่ที่แน่ๆ ต้องไปล้างจานกับสระผมก่อนแล้ว

เดี๋ยวมาเขียน.. ต่อนะ

...

ขอบคุณพระเจ้า สระผมกับล้างจานเสร็จ น้องหลับพอดี
หลับไปเอง หลังจากทั้งเหวี่ยงทั้งวีนมาตลอดหัวค่ำ
ร้อนมั่ง ได้เพลงไม่ถูกใจมั่ง
มาถูกใจกับเพลงนี้.. "ความรักมั่นคงอยู่สูงดั่งเมืองสวรรค์"

และ เมื่อคืนนี้..เพลงนี้แหละ ที่ฉันฟังในเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษ
แล้วก็ต้องร้องไห้ .. และก็เป็นเรื่องน่าทึ่ง
เมื่อกลางดึกเมื่อวาน ตอนฉันนั่งเย็บหัวใจ และแม่ก็อ่านพระคัมภีรณ์ให้ฟัง
เพื่อจะหนุนใจคนที่สับสนและไม่แน่ใจในน้ำพระทัยของพระเจ้า
เพลงนี้ ก็มาจากพระคัมภีร์ตอนนั้น

เหตุผลที่ฉันเหมือนคนบ้าไปเมื่อวาน
เพราะฉันอ่อนแอ พยายามที่จะใช้กำลังของตัวเองในการดำเนินชีวิต
ท่ามกลางการกดดันรอบๆด้าน แทนที่จะทูลขอกำลังจากพระเจ้า
แต่ความอ่อนแอของฉันก็เปิดเผยบาปด้านมืดที่ซ่อนอยู่ในตัวฉันออกมา
มันมีหลายอย่าง ร้ายกาจ จนฉันแทบไม่เชื่อว่า ตัวเองเป็นคนแบบนี้
ไม่สิ ไม่ใช่คนแบบนั้น แต่เป็นความบาปที่ฉันยังไม่ได้ละทิ้งมัน
มีความขี้อิจฉาริษยา ฉันหมั่นไส้และขวางหูขวางตาไปเสียทุกคน
ไม่ว่าจะหันมองในชีวิตจริงหรือเหล่าเพื่อนในอินเตอร์เนต
มันดูงี่เง่านะที่เป็นแบบนั้น แต่ถ้าจะคิดว่ามันแค่งี่เง่าแล้วก็ปล่อยๆไปซะ
อย่าไปคิดมากดิ คิดไปแล้วได้อะไร .. แบบ ปลง มันไม่ใช่การแก้ปัญหา
ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องจมลงในบาปและอยู่ในอารมณ์แบบนั้นต่อ
แต่ต้องสารภาพบาป ยอมให้พระเจ้าเปลี่ยนแปลงชีวิต
ไม่ใช่อดทนอดกลั้นมันด้วยตัวเอง แต่มองความรักของพระเยซู
จ้องที่กางเขน มองว่าพระเจ้ารักเรามากแค่ไหน .
.เราเป็นใครที่พระองค์ผู้ทรงสร้างสรรพสิ่งยอมรักเรา
ยอมที่จะลงมาเป็นมนุษย์เหมือนๆเรา แต่ต่างกับเราเพราะพระองค์ไม่มีบาปเลย
และยอมรับโทษผิดของเราไว้ที่ไม้กางเขน แค่เพียงเชื่อ และวางใจในพระองค์
เพียงเชื่อว่า พระองค์เป็นพระเจ้า เราจะได้รับความรอด ได้รับการยกโทษบาป
และจะมีชีวิตที่เปลี่ยนแปลง ถ้าเรา "ยอม"ให้พระองค์เปลี่ยน
ชีวิตฉันที่เหมือนรู้จักพระเจ้ามาตลอดชีวิต ทุกครั้งที่จะเล่าว่า รู้จักพระเจ้าได้ยังไง
ฉันเริ่มไม่ค่อยถูกนัก เพราะเป็นเด็กที่ตามพ่อแม่ไปโบสถ์
การเปลี่ยนแปลงแบบหน้ามือเป็นหลังมือ เหมือนหลายๆคนที่มาตัดสินใจเมื่อรู้เรื่องรู้ราว
ก็เลยไม่ค่อยมี เพราะไม่ได้มองว่าตัวเองเป็นคนเลว บางครั้งยังหลงว่าเราเป็นคนดีซะด้วยซ้ำ
เวลานี้ฉันจึงเริ่มมองชีวิตตัวเอง ที่มีบาปสารพัดซ่อนอยู่ตามมุมมืดในชีวิต
เมื่อพระเจ้ากระเทาะเปลือกของฉันออก ให้เห็นว่า แม้ว่าการเดินตามพ่อแม่ไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์
นั่นไม่ได้แสดงว่า ฉันได้รับการเปลี่ยนแปลงชีวิตทั้งหมด
ไม่ใช่พระเจ้าเปลี่ยนฉันไม่ได้ แต่ฉันยังไม่ได้ยกชีวิตให้พระองค์จริงๆ
บัลลังก์หัวใจของฉัน มันยังเป็นของฉัน แต่วันนี้ฉันยกมันให้กับพระเยซูแล้ว
ฉันก็ไม่ต่างอะไรกับคนอื่นๆ ที่เพิ่งตัดสินใจต้อนรับพระเจ้า และเห็นพระคุณพระเจ้าในชีวิต
ไม่ใช่แค่การอวยพรให้อยู่ดีมีสุข ไม่ขัดสนการเงิน .. นั่นเป็นประเด็นรอง รองมากๆ
แต่สิ่งสำคัญมากที่สุด คือ ชีวิตที่เปลี่ยนแปลง ชีวิตที่เป็นเกลือและแสงสว่าง
คงเหมือนที่ ในค่ายครั้งนี้ อาจารย์เค้าหยิบ เกลือ กับ หมู ขึ้นมาให้ดู
ถามว่า ถ้าหมูเหมือนสังคม แล้วเราเป็นเกลือ ถ้าเกลือยังอยู่ในถุง ไม่เปิดออก ไม่เทลงใส่ในหมู
จะเกิดอะไรขึ้นกับหมู ...... มันก็เน่า
แต่คำถามถึงตัวฉัน คือ ฉันเป็นเกลือแล้วหรือยัง ใช่ ฉันได้รับความรอดแล้ว
ฉันรู้ว่าพระเจ้ามีจริง และพระเยซูคริสต์รักฉัน แต่ฉันยอมให้พระองค์เปลี่ยนชีวิตฉันแล้วยัง
ฉันรู้จักพระองค์มากแค่ไหน มันมากพอที่จะทำให้ฉันเป็นเกลือ และเทลงเพื่อคนอื่นหรือเปล่า..

ฉันพบคำตอบนั้น เมื่อคืน ก่อนที่จะได้ยินเพลงนั้น
เมื่อฉันทำให้พ่อกับแม่ร้องไห้ ด้วยบาปอีกหลายอย่าง
บาปของการกล่าวโทษ ฉันเหยียดหยามความรู้สึกพ่อแม่
ด้วยการกล่าวหาว่า .. พ่อแม่ ไม่ได้รักฉัน
มันไม่ได้ใกล้เคียงความจริงเลย แม้สักนิดก็ไม่ใช่
พ่อร้องไห้แล้วถามฉันว่า "ยังมีอะไรให้พ่อทำ แล้วจะยืนยันว่าพ่อรักลูก"
แม่ถามฉันซ้ำ ๆว่า "ไม่เชื่อเหรอว่า แม่รัก .. แม้ว่าจะคิดว่าใครๆไม่ได้รัก แต่ไม่เชื่อเหรอว่าแม่รัก"
ฉันตอบคำถามของพ่อกับแม่ไม่ได้ เพราะสิ่งที่ฉันกล่าวหามันเป็นคำโกหก
ฉันยอมให้มารใช้ปากฉันในการทำร้ายพ่อแม่ สร้างความท้อแท้ใจให้ท่าน
มันจะเป็นความจริงได้ยังไงว่าพ่อแม่ไม่รัก
การดูแลเอาใจใส่มาทั้งชีวิต พ่อทำงานหนัก ทุกวันนี้เกือบจะทำงานห้องพักแทนฉันหมดแล้ว
จะให้ฉันนับความรักของพ่อและแม่ มันยังนับไม่ได้เลย นับไม่ถ้วน..
แต่ความคิดเหตุผลจอมปลอมก็สร้างเรื่องโกหกใส่ปากฉัน
เพียงเพราะหลายครั้งที่ฉันไม่มีส่วนร่วมในงาน หรือไปไหนๆ

นั่นสินะ.. แม่ถึงได้บอกฉันหมั่นคิดทบทวนความรักของพ่อ
เรื่องราวเหล่านั้นจะได้คอยย้ำเตือนฉัน
ว่า ... พ่อแม่รักฉันมากแค่ไหน



i'm so so sorry dad . i know You love me





พ่อสอนฉันว่า .. ฉันจะรู้จักพระเจ้าดีที่สุด ก็ด้วยการอ่านพระคัมภีร์
อ่านพระวจนะของพระเจ้า อ่านสิ่งที่พระเจ้าคุยกับฉันในนั้น
และฉันจะรู้ว่า น้ำพระทัยของพระเจ้าสำหรับชีวิตฉันคืออะไร
จะรู้ว่า ความรักนั้น ไม่ใช่การตามใจทุกเรื่อง
แต่อดทนนาน และกระทำคุณให้ .. กับความหมายอีกหลายอย่างที่ฉันท่องได้
ที่พ่อสอน ไม่ใช่ให้ฉันเป็นคนเคร่งศาสนา
และไม่ใช่เพื่อเป็นคนที่สร้างเปลือกมาหุ้มตัวเอง แต่ภายในไม่ได้เปลี่ยนแปลง
แต่เพื่อให้ฉันได้รู้ว่าความจริงคืออะไร เพื่อเมื่อเจอการทดลองจะไม่ท้อถอยไป
หรือเผลอทำบาปให้พระเจ้าเสียพระทัย

หนึ่งในหลายอย่างที่ฉันเรียนรู้จากบทเรียนชีวิต คือ เรื่องของจิตวิญญาณสำคัญที่สุด
ฉันอาจจะละเลยในการทำอะไรต่ออะไรไป แต่ไม่ควรขาดการพูดคุยกับพระเจ้า
และไม่ควรปล่อยให้ความคิดที่ไม่เป็นความจริงเข้ามาในหัว


...

หลังจากพายุสงบ ฉันไปนั่งเย็บหัวใจใกล้ๆแม่
ฉันควรจะขอบคุณพระเจ้าที่ได้ปรนนิบัติรับใช้แม่
ได้ทดแทนพระคุณแม่บ้าง เพราะเท่าที่แม่ให้ฉันมาตลอดชีวิตก็เทียบไม่ได้เลย
ประโยคดูสวยเนอะ.. มันเป็นความตั้งใจ
แต่ถ้าเผลอคิดถึงตัวเอง ปล่อยให้ความเห็นแก่ตัวแทรกเข้ามา
สิ่งดีๆที่ทำไป มันก็ไม่ได้เกิดผลดีไปทั้งหมด


ปล. นั่งโหลตรูปไปงานจักรของอาอ้ออยู่
หกโมงเช้าจนได้ เริ่มง่วง เสื้อลาเวนเดอร์ก็ยังไม่ลงมือ
มานั่งดูรูปไปงานจักรของอาอ้อเนี่ย เหอๆ เพลินกันไปเลยทีเดียว




 

 

วันพฤหัสบดีที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

..some menu all i cooked!..

นั่งมองนาฬิกาดิจิตอลที่มุมจอ ตอนนี้11.57
แต่มองนาฬิกาที่ผนังห้องแม่ ก่อนจะไปนอน
มันหกโมงครึ่ง........ คงได้หลับไปสัก4ชั่วโมงกว่า
ยังดีๆ แม้ว่าตอนนี้จะง่วงจัง แต่ก็นอนไม่ได้ล่ะ

ไปอุ่นอาหารแป๊บ เดี๋ยวมาคุยต่อ

...

อุ่นเสร็จล่ะ แม่หลับ น้องตื่น
ยังไม่ยอมป้อนน้อง แวะมาอัพบล็อกก่อน

เมื่อวานเป็นแม่ครัวสองรอบ
ตอนเช้าผัดบวบใส่ไข่ หมูมันแข็ง เอามาวางตั้งตอนสาย
กว่าจะได้ทำอีกมื้อก็4-5โมงเย็น
ทำกับข้าวมา3อย่าง







แกงจืดวุ้นเส้นหมูสับ แล้วก็ผัดเผ็ดหรือแกงไม่รู้หมูสับกับมะเขือ
คือ แทบทุกอย่างทำจากหมูสับ ก็นั่นแหละ ตั้งไว้อย่างเดียว
อีกอย่างก็ไข่กวน ว่าจะทำไข่เจียวแต่ตีไม่ไหว
ไข่แช่อยู่ในตู้จนแข็ง แกะออกมาอย่างกะไข่ต้มใสๆ เป็นเกล็ดน้ำแข็งหมด
ตอนทอดกลัวมันระเบิดใส่ซะแย่ ปิดฝาไว้ด้วยแหละ
แต่เอาเข้าจริงๆทอดไม่ได้ ต้องกวนๆ

จะตีสองมั๊ง พ่อกลับจากค่าย คืนนี้เค้ามีปาร์ตี้ปิ้งย่าง
พ่อเอาปลาปิ้งปลาย่างกลับมาด้วย มีทั้งปลาหางแข็งกับปลาซาบะ
มีลูกชิ้นนึ่งสมุนไพรของพี่แมวด้วย เยอะจังอ่ะ พวกปลานะเยอะ
แม่นั่งแกะใส่กล่อง ส่วนฉันนั่งแกะใส่ปาก 55555
อืดไปเลย อิ่มปลามากๆ

เมื่อเช้านอนตอนหกโมง สิบเอ็ดกว่าตื่น ลูกค้าจะย้ายออก
ตื่นมาเหม็นเหงื่อยังเป็นกลิ่นปลา -..-
น่าเกลียดจริงจริ๊ง ดีนะที่อาบน้ำแล้ว ค่อยยังชั่ว เอิ๊ก

...

ตอนนี้กำลังพุ่งสมาธิไปที่เย็บหัวใจ
อีก14อันก็เสร็จแล้ว สู้ๆๆ
ไม่ใช่ท้อหรอก แต่มันมีอะไรอยากให้ทำเยอะเลยอ่า
อยากทำปกสมุดโน๊ต มีแผนจะทำของขวัญให้พี่อ้วน
(ล่วงหน้านานไปมั๊ย??)
อยากเติมดวงจันทร์ใส่กระเป๋าตังค์ที่อาอ้อให้อีกนิด
(เว่อร์ได้อีกนะ)
อยากเย็บชุดคิตกระเป๋า ชอบสีมากกกก ชอบค่อดๆๆ
อยากตัดเสื้อมั่ง ว่าแต่เราวัดตัวเองได้มั๊ยเนี่ย
ทำไมเหมือนว่างไม่เคยจะตรงกันเลย รอนานจังง่ะ
พอเค้าว่าง ก็เนี่ย บาดเจ็บมั่ง ป่วยมั่ง -.-
ที่วิ่งเข้ามาในหัวอีกอย่างก็จะตัดเสื้อให้ลาเวนเดอร์
จะครบรอบวันเกิดแล้ว ปีที่สอง(ตุ๊กตานะ!!)
วันจันทร์นี่แหละ ถ้าได้ทำก็ดีหรอก มีแบบแล้วด้วย
เสื้อผ้าคน เห็นแล้วอยากใส่เอง แต่คงใส่ไม่ได้ อิอิ

 

 

วันพุธที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

..เมื่อฉันต้องเป็นพยาบาล(ไม่)ใจดี..

ไม่รู้ว่า เมื่อคืนตัดสินใจผิดป่ะนะ
เพราะนอกจากเรื่องที่ต้องทำประจำ
ก็นั่งจุ้มปุ๊กถักลูกปัด กะจะฝากแม่ไปขายในค่ายวันนี้
ลงทุนไม่เล่นคอมพ์เลย แต่นั่นแหละ ทำตั้งนานได้30กว่าอัน เอิ๊กๆ
แถมไม่ได้ขายด้วย เพราะคนจะขายไปล้มขาแพลงกลับมาบ้าน

วันนี้เลยต้องเปลี่ยนจากผู้ผลิตของจุ๊กๆจิ๊กๆ
มาเป็นพยาบาลที่ทำงานไม่ได้เรื่องเท่าไหร่
แต่ที่แน่ๆ มี2คนต้องดูแล
แล้วก็ต้องรอให้เค้าหลับกันก่อน ถึงจะหลับได้

...

ก็ เมื่อเช้านอนตอนหกโมงมั๊ง สายกว่านั้นป่าวไม่แน่ใจ
หรือเจ็ดโมงก็ไม่รู้ ช่างเหอะ แต่ตื่นเรื่อยๆ มีคนโวยเรื่องเพลง
มีมากดออดจ่ายตังค์ค่าเช่า แล้วก็สุดท้ายตอนเที่ยงพี่แอนมากดออด
บอกว่า ให้เอารถเข็นน้องไปรับแม่หน่อย ล้มขาแพลง เดินมาไม่ไหว
ดีที่แม่ประคบเย็นมาบ้างแล้ว กลับมาบ้านก็มายกขาไว้สูงๆ
ทายาด้วย พันผ้าไว้ แต่เวลาเข้าห้องน้ำนี่ลำบากจัง

พอปล่อยแม่หลับก็มาจัดการน้องต่อ
ทำกับข้าว อุ่นของเก่ามั่ง
แต่รู้สึกมือไม้อ่อนจัง ตักอะไรก็หก ถืออะไรก็ตก
-*- ไม่ชอบเลย เหมือนคนกระเสาะกระแสะ หุ่นก็ไม่ให้ซะด้วย 555

พอเย็นๆ เห็นหลับกันหมด ฉันพับผ้าเสร็จก็กะนอนมั่ง
แป๊บเดียว แม่ตื่น เอิ๊กๆ
เอาล่ะ นี่ก็ตีสองจะครึ่งแล้ว คงต้องนอนพัก
ไม่เฝ้าแล้วเว้ย เหนื่อย พรุ่งนี้ก็ต้องเป็นแบบนี้อีก =.=
ไม่อยากให้แม่คิดมากด้วย เอาแต่บอก "ขอโทษ ที่เพิ่มภาระให้"
รู้ว่า แม่รู้ว่าฉันเหนื่อย แต่ครอบครัวเราจะไม่คิดแบบนั้น
งั้นจะมีครอบครัวไว้ทำไม? ก็มีไว้ดูแลกันไง



ความรักมันไม่ได้มีแค่คำพูด แล้วรักก็ไม่ได้รอแค่เวลาอารมณ์ดี
เพราะรักมันต้องอยู่ทุกตอน ทุกช่วงเวลา ทุกสถานการณ์
ก็ขอบคุณพระเจ้าที่ให้ฉันมีกำลังทำอะไรๆได้อยู่
แต่แผนเย็บหัวใจต้องทำพรุ่งนี้แหละ -..-

...

ฉันพยายามทำให้คนในบ้านได้ในสิ่งที่ต้องการนะ
ให้เค้ามีความสุข อยากให้สบายๆใจกัน
แม้ว่าวันนี้จะมองเห็นบางคนแล้วก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมาวูบหนึ่ง
ไม่ได้เกี่ยวอะไรกะเราหรอก แต่เห็นความเป็นไปของเค้าที่ดูดีขึ้น
แล้วก็นึกเปรียบเทียบตัวเอง .. ไร้สาระอ่ะ

อย่างที่เคยบอกเพื่อนไปวันก่อนแหละ
คนเรา ไม่เหมือนกัน ต่างกัน จะให้เหมือนกันมันก็ไม่ได้
ไม่ได้หมายความว่า คนเรียนโรงเรียนดังๆ แล้วเราซึ่งเรียนโรงเรียนประชาบาล
จำพวกลากแตะไปโรงเรียน จบมหาลัยเปิด เรียนทางไปรษณีย์
แล้วจะต้องไปดูต่ำต้อยกว่าคนจบมหาลัยดังๆ .. งั้นเหรอ?

โอ๊ย ไร้สาระ เพ้อเจ้อๆๆ
ไปนอนไป๊ !!

ปล. ไม่มีรูป เพราะมั่วกับโปรแกรมของจีนที่เอกส่งมาให้
แล้วก็นะ ของแถมเยอะมาก ลบไปลบมา ของใช้หายไปด้วย 555

 

 

วันจันทร์ที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

..เยอะ..

วันนี้งานเยอะ เลยไม่ค่อยได้นั่งหน้าจอ
ถ้าแว๊บมาก็ไปดูFB บ้าง แอบไปปลูกผักมั่ง(เล่นเกมส์ๆ)
แต่ส่วนใหญ่จะทำงาน ทั้งทำความสะอาดห้องพัก
ทำงานบ้าน ช่วยแม่จัดของไปใช้ในค่ายBC ที่จะมีมะรืนนี้

กว่าจะเสร็จก็ปาไปจะตีสอง
กลับเข้ามาดูน้อง ทำสตรอฯ ได้9ลูกเอง
ยิ่งเร่งยิ่งช้าจังง่ะ ดีที่ลูกปัดไม่เหมือนผ้า
ถักออกมายังไงก็ได้แบบเดิม ซ้ำๆ

ไปล่ะๆจ้า นอนก่อน ตื่นมาทำห้องอีก

 

 

วันอาทิตย์ที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

..Valentine's day@Church..

สายแล้ว เย็บหัวใจที่เหลือไม่เสร็จซะที
อย่าว่าเลย แค่ปะตัวอักษรก็ยังขาดอีก5อัน
พอก่อนๆ เดี๋ยวเร่งไป งานจะออกมาทุเรศ

...

เอารูปงานฉลองวาเลนไทน์แบบย่อๆมาให้ดู
ป้ายผ้าใบอันไม่โต ผลงานของเปิ้ลเค้า
เริ่มโปรแกรมด้วยเพลงผูกพันธ์ด้วยรักที่พี่แอนร้อง
แล้วก็มีรีวิวประกอบเพลงของเด็กๆในคริสตจักรเด็ก
ปิดท้ายก่อนเทศนาด้วยละคร มีครบทุกรสเชียว



หลังจากนั้นก็ฟังเรื่องราวความรักของพระเจ้า
ที่ว่า เพราะว่าความจริงก็คือ พระเจ้าสร้างโลกใบนี้ด้วยความรัก
แต่ความบาปทำให้มนุษย์ห่างจากพระเจ้า
และการที่พระเยซูต้องลงมาเป็นมนุษย์และตายไถ่บาปให้เราบนไม้กางเขน
ก็เป็นการแสดงถึงความรักของพระเจ้า
ถ้าเพียงคนนั้นจะตัดสินใจเชื่อและต้อนรับพระเยซูคริสต์
สันติสุขของพระเจ้าก็จะมาครอบครองอยู่ในจิตใจ

...

ตอนเที่ยงกินราดหน้ากัน แต่ฉันมากินตอนเย็นแล้ว



พอหัวค่ำ น้องหลับ เลยไปงีบ
ตื่นอีกที เกือบสี่ทุ่มมั๊ง พ่อกับแม่กลับมาจากไปซื้อของ
ไปช่วยขนของ แล้วก็ไปทุบน้ำแข็งในตู้ จัดของเข้าตู้
พ่อทำต้มยำให้กิน เป็นต้มยำไก่ใส่เห็ดฟาง
ของชอบทั้งคู่เลย อร่อยๆ


ไปอาบน้ำนอนดีกว่า เมื่อคืนร้อนมาก
ร้อนจนบางคนท้องเสีย -..- .. วุ่นวือ แต่ก็ยังหัวเราะได้ เอิ๊กๆ

 

 

วันเสาร์ที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

..today..

 

 

วันศุกร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

..Little Yellow Bear..

เว้นวรรคการเย็บหัวใจไปอีกหนึ่งวัน
มีเหตุผลที่ดูแปลกๆ
ก็อยากจะเย็บตุ๊กตาหมีสีเหลืองให้มีน
คือ คิดว่า เค้าน่าจะไม่ได้กลับมาฉลองวันเกิดด้วยกัน
ก็เลยอยากทำอะไรให้บ้าง (ส่วนจะชอบไหม อยากได้ป่าว ไม่ได้คิดง่ะ)

แต่นั่นแหละ อยู่กับความอยากมาซะนาน
ผ้าก็มีแล้ว แบบก็มีแล้ว แต่ขี้เกียจ ๆๆๆ มาตลอด
ยิ่งมีอะไรมารอบๆตัวมากๆ ยิ่งหาเรื่องทำโน่นนั่นนี่ได้เรื่อยเปื่อย

............

แต่วันนี้ก็ได้ลงมือจนได้ -0- เสร็จด้วยแหละ
มาดูรูปแบบย่อๆกันเนอะ





ใช้ผ้าสีเหลืองจากร้านเจ้าปัญหานั่นแหละ
(หรือตัวเธอจะมีปัญหาซะเอง.. ไม่รู้จักลืมซะที)
แบบจากหนังสือของญี่ปุ่นมั๊ง น่ารักดี





ตอนแรกก็กะจะทำให้เค้า
แต่ทำไปทำมา ชักจะหวง
นั่งคิดเหตุผลว่า ถ้าเค้าเอาไปแล้วไม่ใส่ใจล่ะ เสียดายแย่
แต่นั่นแหละ เอาไว้ถามเจ้าตัวก่อน นี่กะว่าเจ็ดโมงจะโทรไปนะเนี่ย
รู้สึกอยากชดเชยอะไรบ้างด้วย เพราะน้องกลับมาคราวนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลย
ฉันออกจะวุ่นๆ เหนื่อยๆ แต่ไม่เป็นไรมั๊ง

............

วันนี้ตื่นตามตั้งใจไว้ ได้ทำงานเกือบครบที่ตั้งใจด้วย
แต่ว่า การกวาดถูตึก ทำไมเหนื่อยแบบนี้ไม่รู้
เหนื่อยมากกก ตอนทำไม่เหนื่อย แต่พอทำเสร็จ รู้สึกง่วงมากๆ

แต่ก็นะ หลายวันแล้วที่ได้คุยกับพี่อ้วน
วันก่อนจะเป็นไข้ก็โทรหาพี่อ้วนไปถามเรื่องกาแฟ
ถามไปถามมา เลยถามเรื่องพวกตู้หยอดเหรียญด้วย
พี่เค้าเลยเล่าเรื่องตู้TOPUP ตู้เติมเงินมือถือออนไลน์
ที่สนใจไม่ใช่ว่า จะคืนทุนไวหรืออะไรยังไง
แต่สนใจตรงที่ว่า มันก็อาจจะตอบสนองพวกเด็กนักเรียนไม่น้อยนะ
ฟังๆแล้ว กำไรจะได้มากก็ตอนคนเติมน้อยแต่ต้องจ่ายค่าบริการพอๆกัน

วันนี้เพิ่งจะได้นั่งหาข้อมูล เพราะว่าเห็นพี่อ้วนในFBหรอก
แต่ว่า แบบที่หน้าบ้านพี่อ้วนตั้งอยู่ไม่ยอมเปิดเผยอะไรเลย
เค้าจะให้โทรถามอย่างเดียว
ส่วนอีกยี่ห้อก็ให้รายละเอียดเยอะดี แต่ยังไม่รู้ อันไหนจะหมู่จ่ายังไง

.............

ง่วงๆๆ ไปจับเด็กแปรงฟันแล้วนอนดีกว่า
คงต้องได้ตื่นมาทำPP แล้วล่ะ ทำไม่ทัน เหอๆ

 

 

วันพฤหัสบดีที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

..11/27..

ง่วงจังเลย หกโมงเช้าแล้ว
แปะรูปแล้วไปนอนดีกว่า ค่อยตื่นมาบรรจุ
ตอนนี้จาก27 เหลือ 16 แล้วล่ะ
ไม่ได้เร่งมือนักหรอก แต่ถ้ามีไอเดียแล้วต้องรีบลงมือ
ขืนเจอช่วงหัวทึบเข้าอีกจะไม่ได้งานได้การกัน




























เซตนี้เน้นไปทางการ์ตูนๆนะ
ที่เหลือหลังจากนี้อาจไม่ถ่ายรูปไว้ หรือยังไง ไม่แน่ใจ
คือมีแต่ประโยค I ♥KB
ที่ทำไป4อันเนี่ย ตัวบีมองไม่ค่อยเห็น คือไม่ชัด
เพราะกรรไกรตัดผ้าที่มีมันหนา ส่วนอันเล็กก็ไม่ใช่กรรไกรตัดผ้า
พรุ่งนี้จะหาซื้อแบบบางๆมาใช้มั่ง


............

วันนี้ไม่มีอะไรพิเศษ อ่อ ให้นาฬิกาปลุกบ่ายครึ่งตั้งแต่วันพุธ
สงสัยจะไม่ได้อ่าน มาปลุกวันพฤหัส แต่ก็ตื่นนะ
แม้ว่าจะไปนอนซะแปดโมงกว่าก็เหอะ -..-

หกโมงเช้าแล้ว ชิ่งๆๆ


ปล. ลืมทำพวกลูกปัดไป กร๊าก งานเข้าเล้ย
แต่เอาที่ละอย่างก่อนล่ะกัน เดี๋ยวงง -*-

 

 

Related Posts with Thumbnails