“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันอังคารที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2553

..Scary Gang!..

เมื่อเช้าได้ยินเสียงพ่อตะโกนบอกให้เมลล์ถามอาอ้อว่า
อยากได้สละดองมั๊ย (หรืออะไรทำนองนี้ )
แล้วมาจากไหน...... พ่อทำเอง

ฉันก็ยังไม่ได้ถาม เพราะเมลล์ไปแล้ว
แถมไม่แน่ใจในสิ่งที่พ่อจะให้ถาม
แต่ที่แน่ๆ จากสละอยู่ในเปลือกเมื่อวาน
วันนี้แปรรูปไปอยู่ในโหลใบใหญ่ ภายในคือน้ำอะไรมิทราบได้
(ฉันมักดูอะไรๆผิดเพี้ยนอยู่เรื่อย อย่างชูรสเป็นน้ำตาล น้ำชาเป็นน้ำปลา)
ด้วยสายตามิอาจคาดเดาได้ (ยังไม่ได้ถามพ่ออ่ะ เลยยังไม่ถามอาก่อน)

ความจริงก็คือ อังคารที่แล้วแม่โทรติดต่อคุณเขียด พี่น้องที่พังงาได้แล้ว
แกก็รับปากไว้ว่าจะหาของที่แม่ฝากให้ซื้อให้ ตอนแรกเห็นว่าจะมากระบี่วันพฤหัส
ไปๆมาๆ ชักไม่แน่ใจว่าพฤหัสไหนกันแน่ ....... แม่เลยว่า ไม่ตามใหม่ล่ะนะ
รอเค้ามาเองล่ะกัน เค้ารับปากแล้วอะไรแล้ว

นั่งเอ๋ออีกล่ะ จะตีสี่เข้าไปล่ะ
เปิดเมลล์ อยากตอบเมลล์
แต่ก็อยากอัพร้าน บล๊อกตัวเองก็อยากอัพ แต่ไม่มีรูปอะไร
เรื่องเล่าก็มีบ้าง เล็กๆน้อย ประปราย

แต่ว่า ไปป้อนข้าวโอ๊ตเด็กก่อนดีกว่า

เรียบร้อยแล้ว
ก็ไม่มีอะไรมาก วันนี้แค่ไฟตกหลายรอบมากมาย
ที่บ้าน(ชั้นหนึ่ง) ตกจนคอมพ์ดับไป3รอบได้

หัวค่ำ ชั้นสี่ไฟดับไป3รอบอีกเช่นกัน
วันนี้วันไฟตก ....... ยืนไว้อาลัยให้1วินาที

ปิดท้ายด้วย เดอะหลอนแก๊งค์
ตอนแรกคิดถึงแต่ยัยแคระ ว่าเป็นพวก born to be หลอน
นี่ก็เพิ่มฝาแฝดสยองเข้ามาอีก
ตัวนึงซื้อกับแม่ เอามาฝากน้อง อีกตัวดอนน่าซื้อให้น้อง
ถ้ามีหมวก ตุ๊กตาหัวโล้น2ตัวนี้จะดูน่ารัก
เสียแต่...... หมวกหาย เหลือแต่หัวเกลี้ยงๆกับใบหน้าที่เมคอัพแจ่มจริงๆ(ประชด)

ส่วนยัยแคระ.. ไม่ขอแสดงความคิดเห็น
เพราะแต่งหน้าโดย คุณนายแม่ของฉันเอง (-..-)

ถึงจะหลอนสำหรับชาวบ้าน แต่เจ้าของก็รักทุกตัวนะจ๊า
ขำๆคลายง่วงก่อนไปนอน


 

 

วันจันทร์ที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2553

..the Dragonfly..

ช่วงนี้เป็นโรค .."ง่วงจัง"
หรือแปลง่ายๆ คือ ..ขี้เกียจ+ขี้เซา

อาการมันหนักกว่าขี้เกียจธรรมดา
เพราะเปลือกตาที่หนักจนแทบลืมไม่ขึ้น
และในขณะที่กำลังทำกิจกรรมใดๆในชีวิตอยู่ก็ตาม
ก็มีสิทธิ์ที่จะ .. วูบ .. ไปได้ง่ายๆ (วูบหลับ วูบลอยนะ ไม่ใช่วูบตาย -.-)

ไม่ต้องยกตัวอย่างหรอกเนอะ
แต่เอาเป็นว่า ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆ มันก็อันตราย

............

เมื่อวานงดอัพบล๊อก ก็เพราะสาเหตุข้างบนแหละ
ตอนแรกก็กะจะไปทำแมลงปอ กลับมานั่งอ่านที่อาอ้อสอนในเมลล์
เหมือนจะเข้าใจ แต่ไม่มีอารมณ์ทำ .. งงไหมอ่า อยากทำ แต่มันไม่มีอารมณ์ทำ
จริงๆแล้ว มันไม่มีอารมณ์จะทำไรเลยแหละ เหนื่อย ง่วง อยากนอน
แต่ยังนอนไม่ได้ ยังไงก็ต้องแข็งตาไว้จนกว่าน้องจะหลับ
(แต่เอาเข้าจริงๆ มันก็แอบหลับเฝ้าน้อง -..-)

หันไปหันมา เห็นเสื้อยืดสีเขียวอื๋อ
ได้มาครั้งจับฉลากได้รางวัลของสหกรณ์ครูออมทรัพย์
(ตอนนั้นลุ้นทีวี ตู้เย็น พัดลม.. แต่ได้กระเป๋าเอกสารกับเสื้อยืดมาหลายตัวแทน -..-)
ก็เลยคิดจะตัดเสื้อคลุม(cardigan) ให้สาวๆซะหน่อย กะจะทำให้จัสมินแหละ
ก็จัดแจงเอาตุ๊กตามาทาบบนกระดาษ กะว่าแพทเทิรนอันเก่ามันหายไปแล้ว
(วาดเองนะ แปลงๆ มันไม่ยาก แต่ไม่สวย) ก็ทำใหม่ก็ได้
วาดเสร็จ ตัดผ้า เผื่อเย็บแล้วอะไรแล้ว ลงมือเย็บแขน ข้างนึงก่อน
แต่ชักแหม่งๆ เพราะดูมันเล็กไปมั๊ย กลัวจะเล็กกว่าแขนเสื้อยืดที่ใ
ส่อยู่ด้วยซ้ำ

แล้วพอเอามาลองใส่ .. ใช่เลย.. มันเล็กไป -*-
(ช่างเป็นพวกคนตัวโตแต่ทำของชิ้นเล็กกว่าความเป็นจริงได้เสมอเล้ย)
เซ็งค่ะท่าน โยนกองไว้บนโต๊ะนั่นแหละ ผ้ากระเป๋าก็ยังไม่ได้เย็บต่อนะ
รีดเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่เย็บ (รออะไรไม่รู้)
เลยหันไปตัดผ้าเป็นเส้นๆ แล้วก็เย็บรูด ติดกระดุมตรงกลาง เอามาแปะหมวกแทน
(ไม่ได้ถ่ายรูปมา) หายง่วงไปนิดนึง
แต่ห้าทุ่มมันก็แอบหลับ ทั้งที่น้องร้องไห้เรียกตลอด ผุดลุกผุดนอนอยู่นั่นแหละ
จนตีสี่ครึ่งมั๊ง ตื่นจริงๆ

............

แล้ววันทั้งวันนี้ก็อุทิศให้กับการนอน...........
แต่จริงๆการนอนมากทำให้เราไม่สบายอีกแหละ
(เอาไงแน่????) ตื่นแล้วยังจะง่วงอีก ยังง่วงไม่เลิกไม่รา

ลงมาอาบน้ำกินข้าว รับต้อนลูกค้า
คนลืมของมากดขอกุญแจสำรอง มาจ่ายเงินค่าเช่า
มาบอกจะย้ายออก (แต่ยังไม่มีที่จะเข้ามานะวันนี้) ฯลฯ

และหลังจากเช็คเมลล์ตอนช่วงเย็นๆ ก็ได้เห็นภาพดังนี้.....แล






ตะลึงมาก คัลเลอร์ฟูลสุดๆอ่ะ เยอะแยะตะแป๊ะ
ร้อยตัวฮ่ะร้อยตัว อลังการใช่ย่อย แอบเอามาลงบล๊อก
แต่ถ้าสนใจคลิกไปดูแบบเต็ม ๆ ก็ได้ที่ร้านได้เลยจ้า
>> ChuriChuly <<

ตามมาด้วยภาพเทคนิคการขึงผ้าใยบัว
ซึ่งตอนแรกทำไม่ได้ค่ะ ไม่สวยเลย
ทำไปทำมาจากลวดไซด์เท่านี้ หดเหลือเล็กลงเกือบเท่าตัว

หัวค่ำวันนี้ก็เลยลองใหม่ ขอลองอีกสักตั้ง ..และแล้วก็ทำได้ โอ้เย้
ส่วนจะเอาเทคนิคลงบล๊อก(ร้าน)รึเปล่า ไว้ถามคนสอนมาอีกทีก่อนเด้อค่ะ
จริงๆ ในเวปต่างๆ ทั้งเวปร้าน เวปเรียน เค้าก็สอนไว้กันเต็มอ่ะ
แต่ฉันนั่งดูที่อาถ่ายรูปมาแล้วบรรเจิดที่สุด เข้าใจเ
ลย

รอบนี้ก็เลยดูดี(ขึ้นนิดนุง)กว่ารอบที่แล้วนะค๊า
ด้วยความช่วยเหลือ(ทั้งข้าวของและฮาวทู)จากคุณอา ^0^

............

พรุ่งนี้ต้องซื้อถ่านอัลคาไลน์ ถ่านกล้องหมดแล้ว
ต้องรอน้าเขยกลับมาแล้วให้แกไขล็อคกุญแจจักรยานย้ายที่
ต้องเคลียร์ห้องที่เพิ่งย้ายออก


อ่อ..สุดท้ายก็ไม่ได้ออกจากบ้าน (ตามเคย)


 

 

วันเสาร์ที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2553

..goodbye my little bro- Bob the builder..

เฮ้อ ง่วง
แอบออนออฟไว้ เห็นสาวแตงมาทักแต่ห่วงกินข้าว
กลับมาอีกทีเที่ยงคืนล่ะ -..- (ตลอดแหละฉัน)

...

วันนี้นายน้องคนเล็ก(แฝดของเจ้านายน้อย) ออกเดินทางจากกระบี่แล้ว
เครื่องเค้าออกวันจันทร์ เพิ่งได้โฮสเมื่อวาน .. ฉุกละหุกกันไปหมด

เค้ามาลาที่บ้าน มาลาลุงกับป้าแล้วก็แฝดเค้าด้วย
แต่นะ ความแตกต่างมันก็ตรงนี้แหละ ตัวไม่ได้ใกล้เคียงกันเล้ย
อย่างที่คิดมาตลอด ตอนเล็กๆ นายมนซัดนมไว้เยอะ ตุนๆไว้มาก
ตอนนี้เลยทั้งสูงทั้งใหญ่ ส่วนน้องเมย์ก็..เอิ่ม เท่านี้แหละ แต่เล็กกว่ากันมาก

เห็นว่าได้โฮสที่รัฐอาร์คันซอส์(Arkansas)
ลุ้นกันจนตัวโก่งกันไป เจอกันทีก็โน่นเลย อีก10เดือน

กับน้องคนนี้รู้สึกไม่ค่อยสนิทมาก ตอนเค้าเล็กๆก็ตามๆอยู่ แต่ไม่เท่ามีน
ส่วนน้องเมย์น่ะ แน่ แช่แป้งอยู่แล้วที่ต้องซี้ 555
ยิ่งพอเค้าโตๆขึ้น ไม่ค่อยเจอหน้ากันด้วย(ตึกเดียวกัน ก็บ้านคนละห้องเนอะ)
ขนาดแอดไว้ใน FB ยังไม่ค่อยคุยเลย  เห็นแหละ แต่ไม่อยากแซว ไม่อยากทัก
กลัวโดนลบ -..-  (พวกวัยรุ่นอารมณ์อ่อนไหว ..พูดเหมือนไม่เคยเป็น 555)

พอเค้ามาลา จะไปล่ะนะ ขอกอด ..เอิ๊ก เจ้ามนก็ยังเด็กอยู่ล่ะน่า(สำหรับฉัน)
ถึงสิบห้า ก็เด็กๆอยู่ดี ห่างบ้าน ห่างพ่อแม่นานๆ ก็คงเหงาบ้าง
แต่ก็คงจะสนุกและได้ประสบการณ์เยอะล่ะนะ เหมือนกับพี่ชายเค้าเมื่อสามปีก่อน
แม่ให้สาหร่ายไป2ซอง (-..-) ป้าไม่มีตังค์เยอะ ป้าเลยไม่ให้ ให้สาหร่ายไปกิน เหอๆ
เห็นยืนสูดน้ำมูก ฉันก็ไม่แน่ใจว่า เป็นหวัด หรือซึ้ง -.-

พอส่งมนเสร็จก็ชวนแม่ไปโวค จะไปดูเสื้อผ้าใต้ถุนโวค
วันนี้นอนน้อย(อีกล่ะ)   มันเลยล้าๆ กลัวจะขี่มอไซด์ไปถึงตลาดมือสองไม่ไหว
อยากไปโวค จะไปหาพวกครีมบำรุงผมหลังสระ เค้าเรียกอะไรหว่า ..ลีฟออน
วันก่อนไปดูที่มาเธอร์แล้วมันไม่มีอ่ะ จะเดินพลิกร้านเค้าแล้วก็ไม่เจอ
วันนี้เลยกะไปหาที่ร้านบู๊ทส์ แต่ไม่ได้ไปอีก คือว่า.........

ป๊า(น้าเขย)เค้าโทรมาบอกว่า ลืมกระเป๋าเอาไว้ ช่วยเอาไปส่งให้ที่สนามบินที
ฉันก็ขึ้นไปเอาลงมา แล้วพ่อกับแม่ก็นั่งรถบึ่งไปส่งให้
ก็ทันนะ ดีที่เค้าไปกันไว เครื่องยังไม่ทันออก
พอส่งของเสร็จแม่ก็โทรมาบอกว่า รอเลยนะ แม่กลับมาถึงออกไปข้างนอกกัน
แต่ว่า ...... นายมีนโทรมา -..- ก็เลยรับ อ่ะ คุยๆ
โทรมาหลายรอบแล้ว อิเจ้นี่ก็ไม่รับสายน้องซะที วันนี้ว่างอยู่ คุยก็ได้
ผ่านไปเกือบชั่วโมง จนเวลาเค้าหมด แม่กับพ่อก็มีธุระต่อตอนเกือบทุ่มนึง
ออกไปข้างนอกกันอีกรอบ .......

โอเค แผนเสียอีกแล้ว 555 แต่ช่างเหอะ ไม่ได้เครียดนะ เพราะยังไงก็รู้สึกไม่ค่อยสดชื่น
ที่คิดจะไปโวค ยังไงก็ยังอยากไปดูแนวเสื้อผ้าเค้าด้วยแหละ
แต่ในเมื่อมันไม่ได้ไป จะนอยให้ได้อะไรขึ้นมา ..ก็ช่างมันเต๊อะ

...

และเพราะกินข้าวซะเกือบเที่ยงคืน
ตอนนี้เที่ยง(คืน)ครึ่ง เกิดอาการ นอนไม่ลง
กลางวันไม่ยอมกินเลย แม่ชวนก็ไม่กิน มันตื้อๆ ไม่หิว
เพิ่งรู้สึกหิวเมื่อกลางดึก -*- นี่ก็นิสัยเสียอย่าง ไม่หิวไม่อยากกิน
พอกินตอนนี้มันเลยจะทำให้นอนไม่ลง

จริงๆหิว แต่ไม่ได้อยากกินข้าวหรอก ไม่รู้ว่าอยากกินอะไร แค่ปวดท้อง หิวๆ
แม่บอกให้ไปกินข้าวโอ๊ตสิ เค้าต้มใส่ถ้วยไว้ .. ไม่เอาอ่า ต้องอุ่น กินหวานๆก็เอียนอีก
เครื่องดื่มสิ .. ไม่เอาอ่า กินกาแฟเข้มๆแต่เปรี้ยวไปแล้ววันนี้ (เรื่องมากแท้)
สุดท้ายมาจบลงที่ข้าวก้นชามของท่านน้อง (-..-) เออ อุ่นกินก็อร่อยดีเนอะ


...

กลางดึก ได้เมลล์จากอาอ้อ มีลิงค์สอนทำดอกไม้จากผ้าใยบัวมาเพียบเลย
นี่ก็กะว่า ถ้านอนไม่หลับ(หลับไม่ลงเพราะอืดดดด) จะไปลองนั่งทำแมลงปอต่อนะเนี่ย
ได้เคล็ดลับมาแล้ว แต่จะทำได้แค่ไหนยังไม่รู้เลยค่า

...


แน่ะ เพิ่งนึกออก จากชื่อเอนทรี่ต้องมาปิดท้ายซะนี่
เอาน่ะ ของดีเก็บไว้ตอนหลังสุดก็ได้เนอะ

คือ เมื่อตอนเย็นนั่งดูช่อง JIMJAM กับนายน้อง
นั่งดูเรื่อง Bob the Builder ซึ่งปกติก็ดูกันอยู่เรื่
อยๆ


หลายตอนเป็นอะไรที่น่ารักดี แต่วันนี้มีหนึ่งตอนที่สะดุดใจฉัน
เป็นตอนที่บ๊อบมีวันหยุด แล้วก็จะออกไปพักผ่อนด้วยการไปชมนกหายาก
เค้าอยากจะถ่ายรูปนกนั้นเก็บไว้ แต่ระหว่างการพักผ่อนท่องเที่ยว
ก็มีเหตุที่จะต้องถูกตามตัวไปซ่อมอันนั้น อันโน้น อันนี้ อยู่ตลอด
แถมพอเจอนก รอบแรกกดถ่ายรูปแต่ลืมเปิดหน้ากล้อง
อีกครั้งที่กำลังจะกดชัตเตอร์แล้ว เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น นกก็เลยบินหนีไป
แต่บ๊อบก็ไม่บ่นหรือมีทีท่าหงุดหงิดอะไรเลย


เรื่องไม่ได้ใช้คำพูดเป็นการสอนเด็ก ไม่จำเป็นที่บ๊อบต้องอธิบายว่า..
ผมเป็นคนมีความรับผิดชอบ และผมไม่คิดมากเรื่องการถูกรบกวนเวลาพักผ่อน
แต่เค้าใช้พฤติกรรมสอนให้เด็กๆหรือคนดูได้เห็นว่า
การมีความรับผิดชอบที่แท้จริงเป็นยังไง
ไม่ต้องคุยโวโอ้อวดว่า คนดีต้องทำแบบไหน แต่แสดงให้เห็นด้วยสิ่งที่ทำ


เจ๋งอ่ะ ........ ฉันรู้สึกเลยว่า
ถ้าเด็กๆเรียนรู้จากรายการทีวีดีๆแบบนี้เรื่อยๆ
เค้าจะได้ซึมซับความคิดดีๆ แนวคิดด้านบวกเอาไว้ได้อีกเยอะแยะ

อย่างที่เคยได้ยินใครบางคนพูดเอาไว้.. เด็กน่ะ หูปิด แต่ตาเปิด
(สอนให้ตาย แต่คนสอนทำไม่ดีซะเอง เด็กก็เรียนรู้จากสิ่งที่เห็น ไม่ใช่สิ่งที่ได้ยิน)

ปล. ละครน้ำเน่า มันต่างกับ รายการดีๆสำหรับเด็ก ..ก็ตรงนี้แหละนะ


 

 

วันศุกร์ที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2553

..เรียนรู้หน่อย..

บางครั้งฉันรู้สึกว่า ตัวเองเสียสละกับอะไรมากไป
และเมื่อคิดแบบนั้น ความรู้สึกสงสารตัวเองก็จะประดังประเดเข้ามา

ความจริงก็คือ มันไม่ใช่
ฉันถูกหลอกทางความคิด(อีกแล้ว)

แม้ว่าหลายครั้ง เราก็รู้อยู่ว่าความจริงคืออะไร
แต่ก็พลาดบ่อยๆ ........ หลงทางซะเรื่อย
การบ่นไม่ใช่หนทางแก้ปัญหา
การมองและโทษคนอื่นไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง
แต่เชื่อเถอะ .. ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่ แต่ก็ทำครบเลย T^T

............

ช่วงนี้กำลังอยู่ในช่วงกำลังคิดและตัดสินใจ อย่างที่บอกไปเมื่อวาน
ถ้าจะทำอะไร มันก็น่าจะเป็นสิ่งที่เราเข้าใจจริงๆด้วย
ไอ้รักที่จะทำน่ะ บางครั้งไม่ต้องรักก็ได้มั๊ง (บางงานไม่เห็นจะรักแต่ก็ทำได้)
แต่ถ้ารักที่จะทำก็ยิ่งเพิ่มความสุขเวลาทำ

แต่อันนี้ไม่เกี่ยว รักหรือไม่รักไม่ใช่ประเด็น
ประเด็นคือ รู้จักอะไรๆเนี่ยน้อยมาก
นั่งหาข้อมูลอ่านไล่ไปตามหน้าเวปต่าง ๆ บ้างก็ว่าดี บ้างก็ว่าไม่
บ้างก็ว่า แย่มากๆ บ้างก็ว่า แล้วแต่การบริหารจัดการเอง......งืม เยอะแยะจัง

แต่ตอนนี้ไม่เกี่ยวกับว่า ได้อะไรกลับมาไว หรือจะได้มากแค่ไหน
เอาแค่ .... ต้องจ่ายราคากันเท่าไหร่ ทั้งหมดทั้งมวลอ่ะนะ
ใช้เวลาติดต่อสอบถามกันอีกสักหน่อย ไม่อยากใจเร็วด่วนได้(แต่ไม่ได้) ..อะไรแบบนี้

............

วันนี้ลองทำแมลงปอแล้วแหละ แต่ทำไม่สวยเล้ย
ม้วนลวดเป็นวงแล้ว แต่ตอนหุ้มผ้าใยบัวดันหุ้มไม่เป็น อนาถขั้นร้ายแรง
ไปถ่ายรูปแป๊บนะ ก่อนที่ตาเล็กๆของฉันมันจะปิดสนิท (ใกล้แล้ว)


เป็นงี้แหละ จัดดัดก็ไม่เป็น
ไปอาบน้ำก่อน ง่วงๆๆ



 

 

วันพฤหัสบดีที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2553

..Nothing..

วันไหนพ่อไม่อยู่บ้าน เป็นอันต้องได้นอนวันละหน่อยทุกทีเล้ย
(วนๆเวียนๆกับการอดนอนอยู่นี้อ่ะนะ -..-)

คืนนี้เลยแบตหมด หลับยาวเที่ยงคืนกว่าตื่นตีสี่ -*-


ปล. ใช้หัวกับบางเรื่องอยู่ เลยไม่มีอะไรไร้สาระมาเล่า เอิ๊กๆ



วันพุธที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2553

..for what?..

คิดมั๊ยว่า.. ทุกอย่างที่คนเราทำลงไป
ล้วนแล้วแต่ต้องมีแรงกระตุ้นหรือแรงผลักอะไรสักอย่าง ..
ที่จะทำให้เราลงมือทำอะไร

บางคนทำเพื่อตัวเอง เพื่อเงิน เพื่อคนรัก เพื่อครอบครัว
เพื่อเกียรติยศชื่อเสียง เพื่อศักดิ์ศรี ..
จะเพื่ออะไรก็แล้วแต่ ..

ที่แน่ๆ ต้องเพื่ออะไรสักอย่าง หรือเพื่อใครสักคนนี่แหละ..
(มันคงจะดี ถ้าจุดประสงค์ไม่มีความเห็นแก่ตัวเข้ามาแปดเปื้อน
หรือบาปบางประการที่ทำให้ประสงค์ดี ๆ กลายเป็นไม่ดี..)

พระเจ้าถึงอยากให้เรารักษาใจ ด้วยความระวังระไวรอบด้าน
เพราะชีวิตเริ่มต้นมาจากใจ ..พระคัมภีร์ข้อเก่าที่ได้ยินมาหลายครั้ง
และก็เป็นความจริงเช่นนั้นจริงๆ คือ ถ้าไม่รักษาใจ รักษาจิตสำนึกชอบไว้
เราก็อาจปล่อยให้ใจไหลเตลิดไปกับสิ่งล่อลวงรอบตัว แล้วหาเหตุผลจอมปลอม
มาอ้างอย่างนั้นอย่างนี้ เข้าข้างตัวเอง (ทั้งที่ใจก็รู้ว่าอะไรคืออะไร)


ฉันชอบคิดดังๆ เพียงแต่ไม่ใส่รายละเอียดไปทุกเรื่อง
เวลาที่มองเห็นภาพอะไรผ่านเข้ามาในชีวิต


เมื่อเย็น แม่จับน้องตัดผม .. ไม่สิ เรียก โกนจะเหมาะกว่า
จากที่จะตัดเป็นทรงหล่อๆ ไปๆมาๆ กลายเป็นทหารเกณฑ์
สุดท้ายกลายเป็นโกนซะเกลี้ยงเป็นไข่เต่า -..-

แม่ชวนฉันตัดผมน้องมาหลายวันแล้ว
แต่ฉันก็ผลัดตลอด มันวุ่นๆอยู่นะ
เพราะเด็กที่ยุกยิกๆตลอดเวลาเนี่ย
แต่ทุกครั้งที่ลงมือตัดผม เราก็จะมีเรื่องขำๆมาคุยกันตลอด
หรือประโยคอะไรที่พูดแล้วพาดพิงถึงน้อง แต่ฟังแล้วฮาก็สรรมาคุยกัน

แม่ว่า ไม่มีร้านไหนเค้ารับตัดให้ ถ้าไม่ทำให้เค้า เค้าก็จะดูหน้าจ๋อง
หน้าสงสาร ..อ่ะ ก็จัดไป ตอนนี้กลายเป็นไข่เต่าไปซะล่ะ

วันนี้แตงมานั่งเล่าเรื่องของเค้ากับว่าที่แฟน
เค้ากำลังอินเลิฟมาก ข้าวปลากินไม่ลงกันเลยทีเดียว
อิฉันก็เลยเล่นมุขกะเพื่อนนิดนึง เขียนข้อความส่วนตัวว่า

อิจฉาตาร้อน หมั่นไส้คนอินเลิฟ ตามด้วยเสียงหัวเราะยาวๆ ...

ผลก็คือ แตงหยุดเล่า (คิดมากป่ะเนี่ย -..-)
แต่คิดอีกที สงสัยจะรับโทรศัพท์แล้วก็นอนคุยอีกสองชั่วโมงอีกล่ะมั๊ง
มุขนะคะคุณเพื่อน ล้อนิดล้อหน่อยเอ๊ง -0-

สุดท้าย ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่พูดมาข้างบนเลย
(จริงๆแล้ว เห็นโน่นนั่นนี่ก็เอามาปะๆต่อๆกันแค่นั้น)
เป็นบรรดากล่องลูกปัดบางส่วน .. บางส่วนเท่านั้น

ไม่มีอะไรพิเศษหรอก แค่กำลังคิดว่า จะไปหาซื้อกล่องแบ่งยามาเพิ่ม
แต่มันก็เล็กไปถ้าจะใส่ลูกปัดไซด์แบบที่อาอ้อส่งมาให้
ถ้าเฉพาะ seed beads ก็โอเคอยู่นะ


 

 

วันอังคารที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2553

..อะไรน๊า..

เจ็ดโมงครึ่งเพิ่งได้เขียน
แบบว่าแอบงีบตอนตีสอง ตื่นอีกทีตีห้า..มันเลยยาว

วันนี้พ่อได้ของขวัญจากอาอ้อ
ไม่เอารูปมาให้ดูหรอก..... ของขวัญปริศนาน่ะนะ


มันคืออะไร.. เอ๊.. คืออะไร

ส่วนตอนเย็น พี่อ้วนโทรมาหา บอกว่าฝากของชำร่วยงานแต่งมาให้กะเพื่อน
พอเพื่อนพี่อ้วนมาถึง ก็บอกฉันว่า "อ้วนฝากมาใ
ห้"

ฟังๆดูจะเริ่มคิด... งานแต่งพี่ออย แต่พี่อ้วนฝากมาให้
ตกลงว่า งานแต่งใครกันแน่ 555

อืม เรื่องกล้อง ตอนนี้หันไปสนใจซัมซุงซะแล้ว
คือ คุณอาเมลล์เล่าให้ฟังมาตั้งแต่เมื่อวาน
แต่อ่านแล้วยังไม่เข้าใจ สองหน้าจอเป็นยังไงนึกไม่ออก
พอเห็นรายละเอียด แล้วรู้ราคา .. ลดเยอะเลยนะ

แล้วจะว่าไป canonที่ฉันเลือกๆไว้ มันก็ยังคล้ายอันเดิมนี่นะ
คือ ระบบเปลี่ยนถ่าน -..- (ใช้แก๊สบ้างก็ดีเนอะ)

เดี๋ยวเวลาแม่ไปแมคโครจะให้ขอพวกแคตตาล็อคกล้องถูกมาให้ดู
ส่วนโลตัสหรือบิ๊กซีนั้น ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้ไป

 

ไปอาบน้ำนอนล่ะจ้า วันนี้เล็กๆน้อยๆ แถมรูปประกอบ
ไว้พรุ่งนี้เถอะ............ จะเขียนให้ยาว(ถ้ามีเรื่องนะ)


 

 

วันจันทร์ที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2553

..มีแต่ของกิน..

ไม่ค่อยชอบหมา ..โดยเฉพาะถ้ามันอยู่ในปากคน...

ประโยคนี้ฉันเขียนเพราะคิดถึงคนคู่หนึ่งที่ฉันรู้จัก
หนึ่งในนั้นมีพฤติกรรมแบบนี้
อาจไม่ทำ(ต่อหน้า)กับคนอื่น แต่กับแฟนตัวเองล่ะปากเสียตลอด

ไม่รู้สิ ทุกครั้งที่ฉันเห็นเค้าพูดแบบนี้
ฉันเซ็งแทนแฟนเค้าน่ะนะ .. ดูไม่ให้เกียรติกันเลย

ทั้งที่จริง ตัวฉันเองก็จะตายเพราะปากอยู่เรื่อย
ทั้งปากร้าย ช่างค่อนแคะ
ต้องกลับใจใหม่ สารภาพบาป
นั่นสินะ พระคัมภีร์ถึงได้สอนให้ขอบพระคุณในทุกกรณี
อย่าเผลอ.. ปล่อยให้น้ำพุกับน้ำกร่อยออกมาจากช่องเดียวกัน
มันเป็นเช่นนั้นไม่ได้  ควบคุมลิ้นๆ
((แต่ก็ยังรู้สึก ไม่เห็นต้องพอใจกับพฤติกรรมของคนนั้นอยู่ดี
ทั้งที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกะฉันเล้ย.. -*- ..อธิษฐานเผื่อเค้าสิ เอ้อ ))

......

วันนี้วันจันทร์ วันที่ฝนตก วันที่ฉันนอนยาวอยู่ข้างล่าง(อีกล่ะ)
พ่อแซวว่า ย้ายสำมะโนครัวลงมาเลยดีไหม .. ไม่เอาอ่า
เอาแค่เฉพาะข้าวของทำงานกับของรัก อย่างสองสาวหัวโต
ไม่อยากแบกขึ้นแบกลงแล้ว เอาไว้นี่ล่ะ

ตอนเที่ยงแม่ทำก๋วยเตี๋ยวให้กิน
ฉันจำไม่ได้ว่าตัวเองกินจริงๆจังๆกับเค้ารึเปล่า
เหมือนตักชิมไปทั่ว เอาลูกชิ้นมากินเล่น เส้นมากินอีกที
แล้วก็กินผักเปล่า ๆ ..... ดูมันกินนะ กะให้ผสมกันในท้อง
(ดีที่ไม่เทน้ำปลากับน้ำส้มตามลงไป -..-)

แต่ไม่ได้ถ่ายรูปของมื้อแรกมานะ
ถ่ายชามล่าสุด ตอนตีสองเนี่ย ของท่านน้องเค้า
พอดีว่า แม่ลวกเส้นเอาไว้เยอะ แล้วเครื่องก็ยังมีพอให้จัดได้อีกชาม
เนื้อที่มีแต่ลูกชิ้น ..เหลือไม่มาก ไก่ย่างห้าดาวก็มี ใส่ลงไปด้วย
เป็นเมนูประยุกต์ (มีอะไรก็กินๆไปเหอะ -.-)


ส่วนตอนเย็น พ่อกับแม่ไปเยี่ยมคนที่โรงพยาบาล
ขากลับแวะบ้านเปิ้ล ซื้อลาบกับน้ำตกกลับมากินที่บ้าน
ตามไปสั่ง ..มิใช่อะไร คือเมื่อวาน แม่เปิ้ลทำมากินที่โบสถ์
มันเหลือถึงฉันนิดนุง (นิดจริงๆ เกือบไม่เหลือแล้วว)
แอบสงสัยว่า ถ้าแม่ไม่ยกมาให้ คงหมดเกลี้ยง 555 ขายดีมาก

 


วันนี้ก็เลยขอกินซะหน่อย .. อร่อยดี เอาน้ำตกมาด้วย
อย่างละ40 ข้าวเหนียวอีก10  รวมแล้วขาด10ก็ได้100
เอาน่ะ ไม่กินบ่อยๆ (หมายถึงเราไม่ซื้อของกินบ่อยๆ)
แต่ว่า พ่อไปซื้อไก่ย่างมาอีก น่าจะครึ่งตัว ของฝากน้อง
พ่อบอกว่า ผู้ใหญ่มีของกินแล้ว น้องไม่มี เลยไปซื้อไก่ย่างมาให้
((แต่ขอโทษเถอะ เอาลาบกับน้ำตกป้อน พี่ท่านก็รับประทาน ..โอ้วว))

......

ตีสามสิบนาที ..ง่วงอีกแล้ว
ไม่ได้ๆ ต้องแข็งใจไว้ หลับตอนนี้ต้องเอ๋อนอนยาวจนสายอีก
จะกลับไปนอนที่ห้องตัวเอง เมื่อยตัวอ่ะ
นอนกับพื้นหินขัดมาหลายวันแล้ว T^T
จะนอนบนที่นอนก็ไม่ได้ เดี๋ยวไม่มีซุงขวางทาง แล้วเด็กจะกลิ้งไปทั่ว


 

 

Related Posts with Thumbnails