“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันศุกร์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

..ไปนอกบ้าน..

จะส่งท้ายเดือนกรกฎาคมทั้งที
ต้องอัพบล๊อก(อัพอยู่ทุกวันแล้วนี่ เหอๆ)


แต่วันนี้พิเศษกว่าทุกวัน..นะเออ



ก็เมื่อคืนไปนั่งเฝ้าบอร์ดตุ๊กตา
เห็นแม่ค้าปล่อยตัวมีตำหนิมาตัวนึง
เค้าแยกขายด้วย ทั้งนู้ดและเสื้อผ้า
เลยสอบถามไป แต่แม่ค้าไม่ตอบอ่ะ แอดเมล์ไปเค้าก็ไม่ออน



จริงๆเป็นตัวที่ไม่เคยจะปิ๊ง ตั้งแต่เห็นรูปโฆษนาแล้วอ่ะ
ตาเขียวปั๊ดเลย -..- ทั้งที่เป็นชุดเจ้าสาวนะ
แต่ไม่รู้สึกว่าโดนเลย เห็นถูกมั๊ง(สองพันเจ็ดห้าสิบ ..ก็ถูกแหละ)
ทว่า.. พอไปค้นใน flickr เจอภาพมุมต่างๆ
สวยอ่า.. น่ารักดี มีความเป็นลูกผสมของหลายตัวที่ฉันชอบ
บางมุมเหมือน Nina ดูเฉี่ยวดี(ถ้าเปลี่ยนวิก)
แต่ถ้าไม่เปลี่ยน .. ลักษณะหัวอาจจะฟูเหมือนแม่มัน -..-


 


แต่เพราะเค้าไม่ตอบนี่ล่ะ เลยไปส่องดูอีกตัวนึง
เค้าปักขายมือหนึ่งสี่พัน เป็นรุ่น Pullip Blanch



ตัวนี้เคยเล็งอยู่นะ คือหน้าสวย ถึงจะดูเมคอัพเข้มๆมืดๆ
ดูจะคล้ายไปทางเจ้าสาวผีดิบหน่อยๆก็เหอะ แต่โดยรวมงาม
ผมก็สีธรรมชาติ เสื้อผ้าเนี่ยสวย(จริงๆเอามาเล่นก็ถอดหมด)
เลยสอบถามไปอีก พ่อเค้าก็ใจดีชวนซื้อเลย -..-


แล้วก็เอาไปนอนคิด..... ทั้งวัน(นอนกลางวันอ่ะ)



แล้วพอตื่นนอน อาบน้ำ ก่อนจะลงมาก็คิดอะไรแผลงๆ
ความตั้งใจที่ว่า..จะชวนแม่ไปโลตัส (ว่าจะไปดูผ้าห่มแพรนะ )
กะไว้เลยว่า ถ้าแม่ไปก็จะไม่ซื้อน้อง blanch ตัดทิ้งไปทันที
แต่ถ้าแม่ไม่ไป..มีเฮแน่ มีไม่ถึงสี่พันก็จะหาให้มันถึง
กี่ป๋องก็จะงัด -..- (ความตั้งใจบ้าบออันแรงกล้าาา..)


พอลงมา เห็นแม่นอนอยู่ ..สงสัยจะงานเข้าแล้วอ่ะ
แววจะรับสาวสวยผมน้ำตาลมารำไรๆ
เลยลองชวนแม่ แม่ก็ถามว่าจะไปซื้ออะไร
ฉันก็ว่าจะไปซื้อผ้าห่ม เห็นในใบโฆษนาว่าลดอยู่
(ผ้าห่มแพร ตั้งใจจะซื้อไว้ให้คนๆหนึ่ง)
แต่พอนั่งลงเปิดดูใบโฆษนาอีกที.. ไม่มีแล้วอ่ะ
T^T สงสัยของรอบก่อน ..เซ็ง
แต่ก็ยังแถอีก ว่าจะไปหาโต๊ะญี่ปุ่น -..-
เห็นขายตัวละ 99 สีหวานดี หุหุ
กะจะมาตั้งออฟฟิศน้อยๆในห้องข้างล่างเนี่ย
(ออฟฟิศเย็บผ้า)
ดูท่าทางแม่ไม่ค่อยจะอยากไปนะ แม่บอกว่าไม่ค่อยสบาย
ฉันก็ไม่ว่าอะไรอ่า .. เพราะงานคงกำลังจะเข้า เหอๆๆ


แต่แล้ว .. แม่กลับบอกว่า งั้นพาน้องไปด้วยมั๊ย
ไปกันทั้งบ้าน พารถไปเข็นในห้าง ..อ๊ายยย -0-
คดีพลิกครับท่าน .. (ดีใจนะ เพราะปกติบ้านนี้ไม่ค่อยชอบทำอะไรกระทันหัน)
เรื่องจะออกจากบ้านไปเที่ยวโดยไม่เตรียมการไว้ก่อนมันไม่ค่อยมี



ก็พากินข้าว อาบน้ำ แต่งตัวหล่อ แล้วก็ไปกัน *-*
แม่กะจะให้แวะบิ๊กซีก่อนแล้วค่อยไปโลตัสต่อ(มันใกล้ๆกันแต่บิ๊กซีถึงก่อน)
นั่งรถไป หยิบกล้องมาถ่ายได้ไม่กี่แชะ อยู่ในรถมองข้างนอกลำบาก
-.- กระจกเป็นรุ่นใกล้ๆมนุษย์หิน มันลอกแล้ว คิดว่าอีกสักพัก
อาจจะเอามีดไปซะมาทอดกรอบกิน -..-
แต่สนุกๆ น้องชอบนั่งรถ ดูมีความสุขดี


พอไปถึงห้าง พ่อก็ไปจอดที่ลานจอดรถ
ตอนลงเราก็มาประกอบรถเข็นกัน จับน้องวางแล้วก็เอาผ้าผูกเค้าติดกับเก้าอี้
แล้วก็ลงมือเข็น ก่อนจะถึงประตูทางเข้า
มีผู้หญิงคนนึง เดินตรงดิ่งเข้ามาหา มาถามว่าน้องอายุเท่าไหร่
พอแม่บอกว่า 14 ปี  เค้าก็บอกว่า ลูกเค้าก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน
แต่เสียไป2ปีแล้ว พูดไปน้ำตาร่วงไป ... ตั้งแต่เมย์4-5ขวบ
ช่วงไปทำกายภาพบำบัดที่กทม. เคยเจอเคสแบบนี้มาครั้งนึง
ไปเข็นรถในห้าง มีแม่ที่มีลูกสภาพเหมือนน้องเมย์ แต่ลูกค้าเสียไปแล้ว
มาถามคุยนิดนึงแล้วก็ร้องไห้.. T^T 
คงเพราะน้องเมย์ไม่ค่อยได้ออกจากบ้าน ไปเที่ยวแบบนี้
เลยไม่ค่อยได้เจอใครมากนัก นี่เป็นคนที่สอง


พ่อก็เอาใบปลิวให้เค้า ส่วนแม่ยืนคุยกับเค้าต่อนานเลยอ่ะ
มีแลกเบอร์โทรกันด้วย เค้าบอกว่า เดี๋ยวเข้ามาในเมืองจะมาเยี่ยม
อืม.. ลูกของเค้าเป็นผู้หญิงนะ เสียไปสองปีแล้ว ถ้ายังอยู่ก็ 18ปี
เค้าบอกว่า น้องเมย์แข็งแรงดีเนาะ ลูกเค้าต้องเจาะคอ
แต่ชอบฟังเพลงเหมือนกันเลย ..เห็นนายตัวเล็กฟังMP3น่ะ


ระหว่างที่แม่คุย ฉันก็เดินขึ้นไปที่โฮมโปรก่อน
พ่อกับน้องไปด้วยไม่ได้ ห้างไม่มีบันไดเลื่อนแบบเรียบๆ -*-
มีเฉพาะขาลง ขาขึ้นไม่มี เหอๆ


ไปดูๆ เห็นผ้าห่มแบบที่ต้องการ แต่ว่ามันมีเฉพาะสีขาว
เห็นแล้วคิดถึงผ้าห่มรถไฟ 555 แต่ห่มสบายนะเออ
ตอนที่ไปใช้บริการยังอยากจะซื้อกลับมาใช้บ้างเลยอ่ะ -.-


ช่วงดูผ้าอยู่ น้าโทรเข้ามาบอกว่ามีคนจะมาดูห้อง
-*- ตอนเราเฝ้าอยู่ไม่ใช่จะมากันตลอดนะ เหอๆ
เลยฝากให้เค้าโทรกลับมาเบอร์ฉันล่ะกัน
แล้วก็รีบลงมาข้างล่าง เค้าโทรเข้า ส่งให้พ่อคุย
พ่อว่าเค้าจองห้องไว้ พรุ่งนี้จะมาทำสัญญา


ก็นะ ห้องชั้นสามเพิ่งแจ้งว่าจะย้ายออกห้องนึง
พระเจ้าก็อวยพรให้คนมาสอบถามจะเช่าอีกห้อง
เสียไป.. ก็ได้คืน *-* ขอบคุณพระเจ้าค่ะ


พอแม่คุยเสร็จก็ไปซื้อ(ตอนไปเองซื้อไม่ได้ ไม่มีกะตังค์ -.-)
ได้ผ้าห่มสีขาว1ผืน แล้วยังได้โคมไฟสีขาวอีก1อัน
(พักนี้เป็นอะไร กับสีขาว -..-)


ว่าจะเลือกโต๊ะญี่ปุ่น แต่ต้องไปดูในส่วนของบิ๊กซี
กำลังเดินๆมองหาอยู่นั่นล่ะ น้าก็โทรมาตามอีกรอบ
ลูกค้าลืมกุญแจไว้ในห้อง -*- กลับก็ได้ ไม่เอาก็ได้


สรุปว่า วันนี้ คิดไม่ผิดที่พาน้องเมย์ออกข้างนอก
เพราะได้เจอกับคุณคนที่มีลูกเหมือนน้อง
แม่ได้เป็นพยานเค้า บอกว่าพระเจ้าอวยพรให้น้องเมย์แข็งแรง
อารมณ์ดี แจ่มใส ร่าเริง ..ไม่ค่อยป่วยไข้อะไรหรอก
ไม่เจอหมอนานแล้วล่ะ ว่าไปแฝดเค้าที่ปกติยังหาหมอบ่อยกว่าอีกนะ
(ช่วงเด็กๆ เล็กๆ ตอนนี้โตแล้วออกกำลังกายแข็งแรงไม่ค่อยเป็นไร)




แล้วนายน้อง ก็ดูมีความสุขดีตลอด กลับมาเหนื่อย นอนหลับดี
จะมามีวุ่นก็ตอนเช้านี่ล่ะ (นี่พิมพ์ไปเป็นโซฟาไป T^T)



ขอบคุณพระเจ้าสำหรับวันดีๆ วันที่ครอบครัวเราได้ไปเที่ยวด้วยกัน
และไม่ไร้ประโยชน์เลยแม้แต่วินาทีเดียว ..  ^^


 


หกโมงครึ่งแล้ว ไปนอนดีกว่า


 


 

วันพฤหัสบดีที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

..101 Dalmatians + my tired day..

ง่วงนิดนึง (ง่วงหนักๆจะซัดกาแฟอีก
หลังจากวันนี้ซัดมาแล้ว 2แก้ว -.-)



เมื่อคืนฝากคนโทรปลุกให้ตอนตีสี่ครึ่ง
กะว่าไปนอนก่อนตีหนึ่ง มีเวลานอนสัก3-4ชั่วโมง


แต่.. กว่าจะได้ไป อาบน้ำนอน เกือบตีสอง(กว่าจะหลับอีก-*-)
ตีสี่แม่โทรมาปลุก -.- ขออีกครึ่งชั่วโมงก็ไม่ได้
เพราะพ่อไม่ลงมาตอนตีสามอ่ะ เค้าจะไปรถน้านิดก็ไม่บอก เหอๆ
คิดว่านั่งรถเมล์ไป ถึงว่าไม่ยอมลงมาง่าย -*-
(พ่อบอกว่า พ่อเป็นคนขับนะ นอนน้อยไม่ได้หรอก)



อืม... ส่วนแม่ก็เพิ่งจะได้นอนตอนนั้นแหละ
เพราะท่านน้อง ตลอดคืนก็หลับดี มาตื่นเอาตอนตีหนึ่งกว่านั่นล่ะ
งามไส้จริงๆเลย -..-


พ่อกับแม่ออกจากบ้านเกือบหกโมง
ส่วนฉันก็ดื่มกาแฟลดที่โฆษนาโดยสาวสวยที่ใส่กางเกงยีนส์ไม่ได้ซะหน่อย
รสจืดๆ แต่ก็แปลกดี คืออิ่มยาวมาก ไม่หิวเลย
กินตั้งแต่ก่อนเจ็ดโมง หรือเจ็ดโมงนั่นล่ะมั๊ง 
แล้วมันก็อิ่มมาตลอดเลยนะ แต่สับสนตรง......



[ยืมรูปเค้าก่อนเน้อ ไม่มีอารมณ์สุนทรีพอจะเก็บรูปไว้ทั้งตอนชงด้วยไรด้วย]


มันอิ่มเพราะกาแฟ หรือว่า เพราะร่างกายมันนอนน้อย เลยออกแนว ตื้อๆ
แล้วก็เลี้ยงน้องจนช่วงสาย เกือบสิบเอ็ดโมง ง่วงโคตร ง่วงโคตรๆๆๆๆๆอ่ะ
น้ำตาไหลพราก ตามันจะปิดซะให้ได้ ไม่ไหวล่ะ ลุกๆ ไปชงกาแฟ(ธรรมดา)กิน
แล้วประสาทก็ถูกบังคับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ...



กินข้าวมื้อแรกตอนบ่ายโมงมั๊ง ข้าวสวยกับแกงจืดหมูผักกาด
แล้วก็น้ำพริกกับผักสด  แล้วก็ยำปลากระป๋อง(บ้า อยากกินหอมแดงขึ้นมา)


เพิ่งจะกินอีกมื้อตอนทุ่มกว่า เมนูเหมือนๆเดิม แต่มีแกงถุงที่แม่ซื้อกลับมา
มีแกงหมูใส่ผัก(อะไรสักอย่างนี่แหละ แกงกะทิด้วย -.-) ปลาดุกผัดเผ็ด
ต้มข่าไก่ .. ประมาณนี้แหละ



หมดเรื่องกิน มาเล่าเรื่องเก่าๆ ตามประสาคนจะแก่เหอะ 555
ตอนบ่ายๆ เปิดทีวีให้น้องดู(น้องดูหรือพี่ดูหว่า ก๊าก)
ช่องเคเบิลเอา 101 Dalmatians มาฉาย
ดูไปทำงานบ้านไปด้วย ดูแล้วคิดถึงพวกน้องๆ มีนกับมนตอนเด็กๆ
สิบกว่าปีก่อน(นานจัง) ยุคที่ซีดียังไม่ครองเมือง คอมพิวเตอร์ยังไม่เกร่อ



ยุคที่วีดีโอนี่ล่ะเวิร์คที่สุด
น้าซื้อการ์ตูนเรื่องนี้กลับมาฝากลูกๆ
แล้วพวกเค้าก็ชอบดูมากเลยนะ ดูจนวีดีโอจะพังอ่ะ(ตัวเทป)
ดูจนจะจำบทของตัวการ์ตูนในนั้นได้ 555


แล้วเราก็มีหนังสือการ์ตูนที่แทบจะเหมือนกับวีดีโอด้วย
เลยนึกสนุกมาอัดเสียงพากย์การ์ตูนกัน ขำๆดี
มีนยังเด็กเสียงเล็กๆหน่อย ให้พากย์เป็นแอนนิต้า(นางเอก)
กับเพอร์ตี้(นางเอกหมา)
ส่วนมน ให้พากย์เป็นพวกหมาตัวเล็กมั่ง แมวมั่ง
(แล้วแต่จะบังคับเด็ก4ขวบให้พูดได้อ่ะ -..-)
อันตัวฉันนั้น เล่นมันซะเกือบทุกบท เป็นโรเจอร์(พระเอก)
กับพองโก้(พระเอกหมา) เป็นโจร และเป็นคลูเอลล่า
สรุปว่า ตัวดี ตัวร้าย ตัวประกอบบางตัว ฉันเหมาเกือบหมด
อาจเพราะว่า เป็นผู้กำกับด้วยอ่ะนะ -..-


ว่าไปเทปม้วนนั้นยังอยู่นะ วันก่อนยังเปิดฟังกับแม่เลย
(วันก่อนที่ว่า เป็นปีมาล่ะ) เสียงนายมนยังเล็กๆอยู่เลย น่ารักดี
มีนก็ยังเสียงเด็กๆ


นี่ล่ะ พอเห็นการ์ตูนเรื่องนี้ก็จะคิดถึงช่วงเวลาตอนนั้น
เฮ้อ.... เวลาผ่านไปเร็วจัง



อื้ม และเพราะนั่งหาหนังในเวปด้วย
ก็เลยเอาลิงค์มาแปะไว้ เผื่อใครจะอยากไปดู ^^
มีทั้งฉบับไทย(แต่บางส่วน มาแค่ต่อนนึง -..-)
กับอังกฤษ (แต่ซับเป็นภาษาอะไรไม่ทราบได้-*-)


เลือกคลิกเอาตามสะดวกล่ะกันจ้า


- ทรามวัยกับไอ้ด่าง (101 Dalmatiansไทยเวอร์ชั่น)
- 101 Dalmatians


 


*ขอบคุณคนโทรปลุกด้วยค่า อุตส่าห์โทรมา
แต่ว่าตื่นเพราะแม่ปลุก +ตื่นเอง(มันเครียดๆไง) ก่อนแล้ว เหอๆ

วันพุธที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

..เหมือนเดิม!!..

วันนี้รีบมาอัพจ้า สามทุ่มครึ่ง แต่รีบมาแปะไว้ล่ะ
เพราะต้องตื่นเช้า เช้าคือเช้ามืดเลย


จะตื่นไหวไหม.. ไม่รู้สิ
เฮ้ย!! ต้องตื่นไหวดิ -.-



สัญญา(กับตัวเอง)ไว้แล้วว่า จะดูพัฒนาการ
(มันน่าจะพูดถึงการเจริญเติบโต)
ของการลดน้ำหนัก ..ว่าลงไปถึงไหน
แล้วผลลัพธ์จาก เดือนที่แล้วถึงเดือนนี้ก็คือ


ไม่ลงเลย -.-
เอ.. มันเพราะอะไรนะ
มันเพราะขนมหวานที่ไม่ยอมหยุดกินป่ะนะ
หรือเพราะข้าวที่กินปกติทุกวัน ลดบางวัน แล้วเพิ่มบางวัน
หรือจะเพราะนอนน้อย.. เหตุผลสุดท้ายนี่น่าเอามาอ้างที่สุด
เพราะเป็นอะไรที่ฉันต้องรับผิดชอบน้อยที่สุด 555


เลวมาก !!!!!!


ข้อสุดท้ายมีส่วน แต่ข้อแรกอ่ะ ตัวสำคัญเลย
ก็นะ ตอนนี้พี่อ้วนลงไป 5กิโลล่ะ
(อดข้าวเย็นเลยนะคนนั้น)
ส่วนตัวหล่อนจะรักษาน้ำหนักเอาไว้เช่นนี้ .. ก็แล้วแต่
ผ้าผ่อนก็ไม่ต้องใส่ของสวยๆกันแล้วล่ะนะ
ถ่ายรูปก็หันจนเกิน360องศาแล้วมั๊ง
เพื่อให้หน้าออกมาดูเรียวๆ ไม่กลมอืดเต็มจอ -.-


ถ้าพอใจเท่านี้ ก็กินขนมต่อไป อ้วนต่อไป เอาให้ถึงร้อยโลเลย !!


เฮ่อ...... มีใครมั๊ย ตั้งป้อมด่าตัวเองได้ขนาดนี้ T^T


เดือนหน้าเค้าจะลดให้ได้ล่ะตัวเอง (บอกตัวเองไง)
เอาสักโลนึงได้ม๊ะอ่ะ (ครึ่งโลให้รอดก่อนเหอะ -*-)


แต่นะ ..อย่ามามัวแต่ด่าโชว์เลย
มาแปะรูปคนสวย(กล้าพูด?) ที่ตัวกลม(เออจริง)
ดีกว่าเนาะ -..-



ชุดนี้ได้ความอุปถัมภ์มาจากคุณน้า ใส่สมัยท้องสองแฝดนั่นอ่ะ
(เฉพาะชุดกระโปรงนะ) ดังนั้นเลยไม่แปลก ถ้าจะมีบางคนใส่
แล้วดูเหมือนคนท้อง T^T


แต่ช่างเหอะ อยากบอกว่าชอบใส่กระโปรงมากเลย
เดินสบาย นั่งสบาย ดีกว่าผ้าถุงอ่ะนะ



แต่.. ไม่กล้าเดินออกนอกบ้าน 555
ถือกระเป๋าของลูกๆ กับรองเท้าสีขาว
เป็นสไตล์ที่มันมีอะไรก็หยิบมาใช้ -*-
แต่เอาเถอะ .. ดีกว่าใส่ผ้าถุง -.-




เขียนเมนูอาหารเหมือนเดิมดีกว่าเนาะ
ลืมตลอด ไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองกินอะไรเข้าไปบ้าง



มื้อแรก บ่ายสอง ข้าวผัดไก่ใส่ผักรวม
กับน้ำเปล่า ไม่มีขนม ไม่มีผลไม้


มื้อเย็น ห้าโมงกว่า เมนูเดิม แต่แอบกินเค้กลำใยของแม่
ไปสองชิ้น -.- ชิ้นเล็กๆเองตัวเอง (ดีนะ -*-)
กับน้ำเปล่า


สามทุ่มสี่สิบล่ะ คืนนี้กะจะดื่มน้ำก่อนนอนมากๆ
คือเผื่อว่า ถ้าไม่ยอมตื่น ยังไงน้ำเยอะๆ มันก็วางระเบิดตัวเองได้บ้าง

วันอังคารที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

..Pot Cake ลำใย..

ว่าจะไม่อัพบล๊อก เพราะตั้งใจจะเย็บถุงเท้าให้วนิลา
แต่อัพหน่อยล่ะกัน เพราะแม่ทำขนม


มีของกินแปะบล๊อกเนี่ย..มันช่างมีความสุข



แม่ซื้อแป้งอเนกประสงค์มาหลายอาทิตย์แล้ว
พูดอยู่หลายวันว่าจะทำ PotCake
มันจะเหมือนแบบของคนอื่นหรือเปล่านะ..
แต่ที่แน่ๆ แบบของแม่ฉันใช้นึ่งเอาล่ะ


ตอนเค้าทำก็ผ่านไปผ่านมา
ไม่ได้ถ่ายรูปตอนทำ กะรอตอนขนมเสร็จทีเดียว
แต่หม้อแรก หน้าเละเทะ เพราะแม่ใจร้อน
จากขนมเค้กที่ควรจะหน้าเรียบๆหน่อย เลยกลายเป็น..อืม
เหมือนขนมกล้วยนะ .. แต่ไม่สวยอ่ะ



รสชาติกับความหอม อร่อยเลย หวานน้อยไปนิด แต่โอเค
รอบสองใช้ปิ่นโตอันเล็กนึ่ง ยังไม่พ้นหน้าตาน่ากลัวนิดนึง
นิดเดียวๆ เพราะใช้ลำใยหรือเปล่าหว่า(แต่นั่นส่วนผสมหลักเลยเน้อ เหอๆ)
แต่โดยรวมอร่อยค่า เพราะเราทานมันก็ตกลงไปในพุงเราหมดแหละ
หน้าตาไม่สวยไม่เป็นไร ไม่ได้ส่งประกวด ..แฮ่



เดี๋ยวอัพบล๊อกเสร็จ อุ่นอาหารน้องเสร็จ ระหว่างรอป้อน
อาจจะทำธีมใหม่ ไม่ชอบธีมอันนี้เท่าไหร่ แปลกๆ
แม้ว่าฉันอาจจะไม่ได้หวาน กับมีดอกไม้รอบตัวแบบธีมที่ผ่านมา
แต่ในส่วนลึกก็ชอบแบบนั้น.. และชอบมากกว่ามีแต่ตัวการ์ตูนรอบๆซะด้วยสิ


 


อืม.. รู้สึกไม่สบายใจ บางเรื่อง
แต่ช่างมันเถอะ  คนที่กำลังถูกหันหลังให้ มันมักรู้สึกแบบนี้แหละ
ไม่โทษใคร :)  ใครเดินเข้ามาได้ เค้าก็เดินออกไปได้ .. ไม่เห็นจะเป็นไรเลย




เอ้อแน่ะ วันนี้นั่งโหลต สแครปบุ๊ค
ไปเจอบล๊อกคนนึง คงเขียนภาษาเสปน แล้วของที่โหลตต้องใส่พาส
ฉันก็นั่งมึน แล้วจะเอาพาสจากตรงไหน(ฟะ)?
เลยเลือกโปรแกรมแปลของกูเกิ้ลซะหน่อย ก็ยังไม่เจอนะ -*-
เลยไม่รู้ว่าเค้าลบพาสไปแล้ว เพราะว่าไฟล์มันเก่าแล้ว
(แบบทำให้หมดอายุ) หรือเปล่า หรือเพราะฉันมันไร้ความสามารถเอง


นึกไปนึกมา เอามาลองเล่นกับบล๊อกตัวเอง
ผลที่ได้ ฮาก๊ากมากเลย


อย่างเมื่อวาน เขียนว่า ส่วนเล็กๆ (เค้าแปลเป็น small garden )
55555555555 วันหลังจะเล่นอีก แปลมันส์แบบนี้มันน่าเล่น

วันจันทร์ที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

..bla bla bla - Photoshop Makeover..

คุณอยากได้ทั้งหัวใจ หรือแค่เศษใจจากใครบางคน
เป็นได้แค่ส่วนเล็กๆในหัวใจของเค้า..สู้ไม่มีพื้นที่อยู่เลยเสียดีกว่า



สมัยม.ต้น พวกเพื่อนๆชอบแต่งกลอน
ประมาณผสมคำไทย+อังกฤษ
เป็นกลอนที่ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไร รักแบบต๊องๆ
แต่ฉันก็จำมันได้จนทุกวันนี้ ..


เมื่อเป็นหนึ่งไม่ได้ ไม่เป็นสอง
ไม่เป็นรอง ของใครเข้าใจไหม
เมื่อเป็นหนึ่งไม่ได้ ไม่เป็นไร
ยอมเข้าใจ ดีกว่ายอมเป็นสองเธอ ..


(กะว่า ไม่เป็นคนเดียวในใจ กิ๊กก็ไม่ยอมเป็น 555 ดีนะเนี่ย)


ส่วนอีกอัน คือไปจดจำมาได้ไงไม่รู้
ได้ยินตั้งแต่ป.ห้ามั๊งอ่ะ -.-


I Love You  You ก็รู้อยู่แก่จิต
You จะคิด Love I บ้างไหมหนอ
ถ้า You คิด Love I I จะรอ
I จะขอ Love You แต่ผู้เดียว


เค้าเรียกไรนะ..เกรียนป่ะ หรือลาว (ไปว่าเค้าทำไมไม่รู้)
หรืออะไร ..สรุปคือ อย่าพูดให้คนนั้นได้ยินเด็ดขาด
ไม่งั้นอาจถูกหัวเราะจนท้องแข็งตาย -..-



ขึ้นต้นด้วยรัก(แบบเด็กเพี้ยนๆเมื่อหลายปีก่อนโน้น)
แล้วต่อด้วย....... อะไรดี



เมื่อเช้าไปนอนไว อาบน้ำแล้วนอนไวๆเลย
(ไม่มาม่าด้วยล่ะตัวเองเอ้ย)
เพราะขี้เกียจดูข่าวคนจัดงานแซยิดดังสนั่นนั่น
แต่ก็ยังต้องได้ยินข่าว เพราะสื่อประโคมกันเหลือเกิ๊น -.-


ตั้งปลุกไว้ก่อนเที่ยง ตื่นบ่ายโมงเป๊ะ
เก่งจัง ตื่นก่อนบ่ายสองก็เป็น แปะๆๆๆๆ
กะว่าวันนี้จะขัดบันได .. ลั้ลลา นอนเต็มอิ่มแล้ว มีพลัง 555


ที่ไหนได้ พ่อจ้างคนใกล้ๆบ้านขัดไปล่ะ กำลังขัดเลยด้วย
-*- ที่ฉันไม่ชอบใจนัก คือ .. (จะว่าฉันไม่มีน้ำใจก็ได้นะ)
ตอนแรก เค้าก็ส่งลูกมาเรียนอังกฤษฟรีที่แม่เปิดชั้นสอนข้างหน้าบ้าน
ไม่เป็นไรนะ ยินดีเลยอันนี้
แล้ว วันหนึ่งที่พ่อไม่อยู่บ้าน ชักโครกห้องพักห้องนึงเกิดรั่ว
แม่ก็เลยโทรตามคนพ่อเค้ามา เค้าก็มาแก้ๆอยู่แป๊บนึง แม่ให้ไปร้อยนึง
(แต่หลังจากนั้นพ่อก็ต้องเปลี่ยนอยู่ดีนะ มันเสียอ่ะ ที่เค้าทำแค่แก้ขัด)


หลังจากนั้น ครัวนี้ก็มักจะมาขอตังค์ แล้วก็ขอทำงานแลกตังค์ตลอดเลย
มันยังไงดี.. เพราะว่าฉันไม่คุ้นกับการที่มีคนมาขอเงินแล้วขอทำงานแลกมั๊ง
เพราะเราจะเป็นพวกที่ว่า ถ้าต้องการจะใช้ ก็จะเรียกอะไรงี้
แล้วที่ไม่ต้องการใช้ เพราะเรามีเวลาของเรา เวลาที่เราต้องการในงานอันนั้น อันนี้


จากที่เค้ามานี่ ก็ทำไปหลายอย่างนะ ทาสีขอบด้านล่าง
(สีมืดไป อันนี้โทษพ่อ -*- พาห้องมืดไปพ้น)
ทาขอบล่างไล่ขึ้นไปถึงชั้นสอง กับครึ่งบันไดชั้นสาม
ทาสีรั้ว(ปูน)เฉพาะด้านนอก ทาสีรั้ว(เหล็ก) เกือบหมดมั๊งนะ
แล้วก็ตัดหญ้าที่สนาม .. อืม ตัดหญ้าเค้ามาแต่ตัว กรรไกรเราก็มีให้


ไม่รู้สิ ฉันไม่งก และก็ไม่ชอบเอาเปรียบใคร
ถ้าเค้าทำเท่าไหน สมควรจ่ายเท่าไหร่ให้คุ้มค่าเหนื่อยก็จะจ่าย
แต่ถ้าไม่ได้ต้องการให้ทำอะไรตอนนี้ แล้วมาขอให้จ้าง ..มันไม่ชอบอ่ะ !!


วันนี้ก็จะมายืนรถมอไซด์พ่อไปอีก เหอๆๆ (หนักหน้าแล้วป่าว T^T)
หวังว่าที่แม่บอกว่า จะให้พ่อคุยกับเค้าให้เข้าใจ กรอบ ขอบเขต ให้รู้เรื่องนะ
ไม่อยากให้ใครมาผิดหวังเพราะการปฏิเสธของเรา ดังนั้นก็อย่าได้ตั้งความหวัง!!


เฮ้อ..บ่นยาว
มาม๊ะ มาดูของแปลกก่อนจะจบ



เมื่อคืนเอารูปนี้ขึ้นM
พลอยทักให้ไปลงคอนซิลเลอร์ก่อน 555
ช้าไปแล้วหนู วันนั้นพี่ลืมลงจริงๆด้วยแหละ -*-
แพนด้าอย่างสม่ำเสมอเลยฉัน



แต่ไม่เป็นไรนี่ เพราะเรามีโฟโต้ชอป
จะช้าอยู่ใย แปลงโฉมโล้ด ...
แล้วก็ได้ออกมาอย่างที่เห็น


T^T รู้สึกหน้าตาเราต้องพึ่งโฟโต้ชอปกันขนาดนี้เลยเหรอ
แต่เอาน่ะ.. ขำๆ เครื่องสำอางไม่ต้องจ่ายสตางค์นะเนี่ย 555


 

วันอาทิตย์ที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

..Faith..

นั่งทำรูป แล้วก็คิดว่าเขียนบล๊อกแล้ว
555 .. เกือบจะมีแต่รูปแล้วนะเนี่ย


โก๊ะจริงๆ


............


 ตื่นเกือบแปดโมงอ่ะเมื่อเช้า
ต้องให้พ่อปลุกอีกแล้ว เหมือนจะไม่ได้ยินเสียงมือถือปลุกเลยนะ
(นี่ขนาดว่าตั้งเป็นเสียงตีกลอง -.-)


ไปถึงโบสถ์เก้าโมงกว่า
เรียนพระวจนะเพื่อชีวิต เช้านี้แม่สอนเรื่อง
"เอาชนะความกดดัน"
ด้วยการนับพระพรที่พระเจ้าประทานให้
และอธิษฐานขอการทรงนำจากพระเจ้า
ใช้สติปัญญาในการแก้ปัญหา




ตอนเป็นพยาน คุณปัทเป็นพยานเรื่องการสอบราชการ
ที่พระเจ้าอวยพรให้เค้าสอบได้ที่หนึ่ง แม้ว่าจะมีเวลาไม่มากในการอ่านหนังสือ
คือหลังจากที่ทำงาน ทำงานบ้าน และดูแลลูก
จะมีเวลาอ่านหนังสือช่วงดึก วันละไม่กี่ชั่วโมง
แต่พระเจ้าเสริมกำลังตลอด ให้อ่านได้อย่างสดชื่น ยิ่งอ่านยิ่งตื่นเต้น
ไม่รู้สึกเหนื่อยล้าอะไร แล้วเค้าก็ขอพระเจ้าให้สอบได้ที่หนึ่ง
แล้วก็ได้อย่างที่เชื่อจริงๆ



อีกเรื่องก็คือ อาทิตย์ที่ผ่านมา ครอบครัวเค้าไม่อยู่บ้าน
เค้ามาอบรมในเมือง พอกลับบ้านไปวันศุกร์ เจอร่องรอย
ว่ามีขโมยเข้ามาในบ้าน เห็นรอยเท้าที่หน้าต่าง พื้นห้อง และห้องน้ำ
แต่ไม่มีของอะไรหายไปสักอย่างเดียว แจ้งตำรวจว่ามีคนงัดเข้ามา
แต่ไม่พบว่ามีของหายไป แกพูดติดตลกว่า
"เหมือนเค้าจะแค่เข้ามาใช้ห้องน้ำของบ้านข้าพเจ้า"
เป็นพระคุณที่พระเจ้าปกป้องเค้า



ช่วงคำเทศนา (แอบง่วงมากเลย นอนน้อยหลายวัน -*-)
อ.สุจิต มาจาก ภูเก็ต มาเทศนาในหัวข้อ "ความเชื่อ"
หัวข้อสั้นๆ ที่ทำให้ครุ่นคิดและทบทวนความเชื่อของตัวเองมาก
อย่างเช่นการขอด้วยความเชื่อ ไม่ใช่เชื่อแบบไม่มีอะไรเจาะจง
แต่เชื่อและขออย่างเฉพาะเจาะจง แสดงถึงความเชื่อจริงๆ
ข้อพระคัมภีร์ที่อาจารย์เทศนา เป็นข้อที่ท่องจำจนขึ้นใจ
แต่บ่อยครั้งที่ไม่ได้หยิบความเชื่อมาใช้



"ความเชื่อคือความแน่ใจในสิ่งที่เราหวังไว้
เป็นความรู้สึกมั่นใจว่าสิ่งที่ยังไม่เห็นนั้นมีจริง

โดยความเชื่อนี้เองคนในสมัยก่อนก็ได้รับการรับรองจากพระเจ้า
โดยความเชื่อนี้เอง เราจึงเข้าใจว่า พระเจ้าได้ทรงสร้างกัลปจักรวาล
ด้วยพระดำรัสของพระองค์
ดังนั้นสิ่งที่มองเห็นจึงเป็นสิ่งที่เกิดจากสิ่งที่ไม่ปรากฏให้เห็น"


                           ฮีบรู 11:1-3


อาจารย์พูดถึง ความไม่เชื่อ หรือความสงสัย
ถ้ามันอยู่ในตัวเรา มันก็จะแสดงตัวตนออกมา
ดังนั้น ถ้าไม่ต้องการให้มันแสดงออกมาก็ต้องขับไล่มันออกไป
การพูดอย่างไม่มีความเชื่อ .. อย่าพูดเสียดีกว่า
เพราะพระเจ้าไม่อวยพรคนที่ไม่เชื่อ


............


ตอนเที่ยงอาหารเต็มโต๊ะ แต่ไม่ได้คว้ากล้องมาถ่ายให้ดู
หิวด้วย ยุ่งน้องด้วย .. กินอย่างเดียว 555



 อ่อ วันนี้คริสตจักรเด็กทำงานประดิษฐ์
"โมเสสพาคนอิสราเอลออกจากอียิปต์"
ตอนแรกดูไม่ออกอ่าว่า ยืนตรงไหนกัน (มองไม่เห็นสีฟ้าว่าเป็นทะเลแดงแหวกออก)
แอบไปถ่ายรูปเก็บมาซะหน่อย ผลงานน่ารักดี
ขำ ๆ ที่อุตส่าห์วาดหน้ากากอนามัยให้โมเสสด้วย เหอๆ


 


ช่วยกันเก็บจัดปัดกวาด แล้วก็กลับบ้านตอนบ่ายสามกว่ามั๊งนะ
กลับมาอาบน้ำ แล้วแอบงีบ ตื่นอีกทีเกือบทุ่ม -.-
ตอนแรกคิดว่าอาจจะหลับไม่ลง เพราะแดดแรงมาก
ที่นอนร้อนจัดเลย แต่ก็เมาแดดหลับไปจนได้ เอิ๊ก



 

Related Posts with Thumbnails