“มองข้ามความต้องการของตัวเอง แล้วไปมองว่าคนอื่นเค้ายังขาดอะไร เปลี่ยนท่าทีที่มีข้างในใจ เรื่องดี ๆ ที่ยิ่งใหญ่ นั้นไม่ไกล..ตัวเรา ”
welcome

Lilypie Next Birthday Ticker

วันจันทร์ที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2550

..Thank you..

จะปีใหม่แล้วเนาะ ถ้าเมืองไทย
คืนนี้ก็นับถอยหลังกันแล้ว
แต่นี่ฉันอัพในบล๊อกฝรั่ง นับเวลาอย่างเมืองนอก หุหุ

แถมพิมพ์ในเวลาที่ยังอยู่ในปีเก่า ๆ ปีหมูตัวอ้วนๆ(เหมือนใคร?)



...


วันนี้ตื่นได้เร็วด้วย เย้ๆ
ฝากพี่ชายโทรปลุก
ตื่นมามึนๆ งงๆ อยู่พักใหญ่ ลงมือเขียนบันทึกว่า
ต้องทำอะไรบ้าง
แล้วก็รีบอาบน้ำลงมาทำงาน


size=2>คนเค้ากลับบ้านกันเกือบหมดตึกนะ
ได้ทำความสะอาดไปเยอะเลย
ยังเหลือล้างมุ้งลวดแหละ -*-



พรุ่งนี้คงไม่ได้ทำด้วย เพราะจะไปนครฯ
บ้านพี่ปัท
ตอนแรกกะจะไป"สำเพ็งเมืองคอน" แต่ว่า มันไกลจาก สิชล อยู่โข
เหอๆ
ช่างเถิด ไปกินข้าวบ้านพี่ปัท กับแตงก็พอแล้ว
555
แตงชวนนอนค้างที่สุราษด้วย แต่คงจะไม่ได้
เที่ยววันเดียวกลับเท่านั้น
เหอๆ ยังดีกว่าไม่ได้ไปแหละ


....


ช่วงต้นๆปี เป็นช่วงที่ยังดาวน์ ๆ
อยู่
ล่มๆ ลุ่มๆ ตลอด แต่ก็ดีกว่าปี49มาก ๆ
เมื่อเวลาผ่านมา ฉันหันมองแล้ว
ไม่ได้ขำเหมือนที่ใครบางคนพูด
แต่ยิ้มได้ เพราะรู้ว่า เพื่อนทุกคนอยู่ข้างๆกัน
ข้างๆฉันเสมอ
ทุกครั้งที่โทรไป หลับอยู่ก็ตื่นมารับ ทั้งอด ทั้งทน
ฟังฉันพล่ามประโยคซ้ำๆ
อาจเบื่อหน่ายกับการต้องบอก ต้องเตือน แล้วก็พบว่า
ไม่ค่อยจะทำตามเท่าไหร่ -*-


 


จะปีใหม่แล้วเนาะ อีกไม่กี่ชั่วโมง
ไม่กี่นาทีเท่านั้น
และแม้ว่า พรุ่งนี้ ปีใหม่ ก็วันใหม่ วันหนึ่งเท่านั้น

แต่การนับทบทวนเวลาที่ผ่านมา
ทำให้ฉันคิดและรู้สึกตื้นตันกับหลายสิ่งที่เพื่อนๆมีให้
สิ่งของ
เป็นแค่ส่วนประกอบในทั้งหมดของมิตรภาพ
เพราะสิ่งสำคัญที่สุด คือ
มิตรภาพที่หยิบยื่นให้ ความห่วงใย ใส่ใจ ที่มีให้กันเสมอๆ


 



วันนี้จะรวบรวม(เท่าที่มีเวลาทัน)
ภาพของขวัญที่เติมกำลังใจให้ฉันมาแปะไว้ที่นี่ล่ะ



ชิ้นแรกของปี(50) เป็นตุ๊กตาหมีตัวไม่น้อย
จากน้องนิค
น่ารักมากๆ
นอนอยู่ด้วยกันทุกวัน(นอนกลางวันจะให้บอกทุกคืนได้ไง..เนาะ)
รู้สึกที่ขาจะเริ่มชำรุด
ต้องซ่อมแซมสักหน่อยก่อน อิอิ


 



ชิ้นต่อมา(นับเรียงตามที่จำได้)
เป็นชิ้นที่ราคาสูงที่สุด-*-
นั่งดูรุ่นมือถือจนตาลาย อยากได้ไปโหม้ด
แต่เอาจริงๆก็เลือกไม่ถูก
ตอนแรกไม่คิดว่าจะได้จริง แต่พี่ชายก็ให้
เหอๆ
จะเก็บรักษาอย่างดีนะคะพี่ม้า สัญญาๆ ^^
(ได้ที่ห้อยมาด้วย มาจากเกาหลี
แต่เสียดายง่ะ ใช้2วันเก็บใส่ลิ้นชักไว้ดู)



อันนี้ค่อนข้างจะเป็นเซต
เพราะมีหลายชิ้น
น้องชายคนโตซื้อมาฝากจาก จตุจักร
เค้าเหมาว่า
เป็นของขวัญวันเกิด
ดีใจมากๆแหละ แต่ไม่ค่อยแสดงออกเยอะ
ชอบทุกชิ้น
แม้ว่าบางอันจะยังไม่เคยใช้เลย


(มีนๆ พี่รอกำไลจากอเมริกาอยู่นะ
หุหุ)



ชิ้นถัดมา จากเหมือนฝัน จี้ทองคำรูปหัวใจ

คนให้ย้ำว่า "ทองคำแท้
รักษาให้ดีนะคะ"
เป็นของขวัญเครื่องประดับชิ้นแรกจากเพื่อน
ตอนนี้ก็ใส่บ้าง
เก็บไว้บ้าง ทะนุถนอมไว้เป็นอย่างดี อิอิ


 


ขอบคุณจากหัวใจ


อาจเก็บมาไม่หมด อาจไม่ได้ทุกชิ้น
แต่ทุกความสัมพันธ์ มิตรภาพและความห่วงใย
รับรู้ไว้ในหัวใจเสมอ


ขอบคุณนะคะ สำหรับสิ่งดีๆ ที่มีให้เสมอมา


รักเพื่อนๆ ทุกคนมากๆนะ

วันเสาร์ที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2550

..December 26- Tsunami..

โอ๋ยๆ ไม่ได้อัพบล๊อก เพราะมัวแต่หากระตังค์ไปซื้อกิโมโน
ที่เวป pupe เหอๆๆๆ


เมื่อวานเลยเว้น ไม่ได้เล่าเรื่องที่ไปเกาะพีพีเลย
ดังนั้น วันนี้จะเขียนสักทีล่ะ



....


ตั้งแต่คืนวันที่25 ที่กลับจากงานเลี้ยงที่บ้านมาดาม
ก็แทบไม่ได้หลับเลย
ช่วงเที่ยงคืน โทรคุยกับแตง เลยชวนแตงไปด้วย
เป็นอันตกลง ให้เค้าออกมาพร้อมอ.โรสเลนกับทีมงานตอน 6.15


มันตื่นเต้นมั๊ง นอนไม่ค่อยหลับ
เกือบๆ 45 นาทีเห็นจะได้ ที่งีบไป
ก็ดีนะ ดีกว่าไม่ได้หลับไปบ้างเลย



แต่ยาหยังสิ นอนประมาณ 4 ชั่วโมง ปวดหัวสะบัดตลอดงาน
เพราะลืมยาแก้แพ้ด้วยแหละ แถมตอนกลางคืนกินไอติมกับช๊อคโกแลต -*-



พวกเราไปถึงท่าเรือ ก่อน7โมง
ทันกันแบบกระชั้นชิด แต่ว่า.. เรือก็ยังไม่ออก 555
เพราะต้องรอคนที่จะไปให้ครบ เป็นเรือโดยสารเล็กเที่ยวพิเศษน่ะ
 รับเฉพาะพวกไปประกอบพิธีรำลึกสินามิ



 



ระหว่างรอก็ซ้อมร้องเพลงที่จะไปใช้พลางๆ
เป็นเพลงโบราณมากเลย ฉันไม่รู้จักเลย -.-
ร้องตอนแรก เสียงหลงจนรู้ตัว เหอๆ (ปกติคนเราร้องเพลงเสียงหลงมักไม่รู้ตัวนะ)


พอคนมาครบ ก็ไปขึ้นเรือกันล่ะ
ต้องเดินข้ามไปประมาณ 3 ลำ แบบว่าข้ามกันจนงงไปเลย 555
คิดว่าลำใหญ่ ที่ไหนได้ ลำพอประมาณ(มันเล็กนะฉันว่า แต่ก็จุคนได้95คน)



แล้วก็ตกลงกันว่า นั่งบนดาดฟ้าเรือกันไปก็ได้
เพราะตอนที่เรือออก ประมาณ เกือบๆ 8 โมง แดดวันนั้นมันไม่ค่อยแรงด้วยแหละ
ออกแนว แดดร่ม ลมตก (แต่ลมแรงนะ ลมตกแปลว่าแรงป่าวหว่า เหอๆ)



พอขึ้นเรือ ถึงได้มองว่า ชาวบ้านเค้าเอาหมวกกับแว่นมากันเกือบหมด
แม่หันมาบ่นทันทีว่า "ก็เร่งอยู่นั่น แม่เลยลืมร่มเลย"...(ความผิดข้าเจ้าอีก -*-)





นั่งกันไปเรื่อย ก็อาศัยผมยาวๆ (ช่วยได้จริงๆ)
ตอนถ่ายรูปก็ลืมสังเกตว่า มันเป็นสภาพไหน พกหวีไป ก็ไม่หยิบมาใช้ ลิปมันเอย แป้งเอย
ตกอยู่ก้นกระเป๋า ไม่ได้ใช้งานเลย เหอๆ




ผ่านเกาะโน้นเกาะนี้ เกาะไก่ก็เห็น แต่ที่หาดขาวๆ แล้วคิดว่า ปอดะ คงไม่ใช่
นั่งไป มองเศษขยะลอยในทะเลไป.. เหมือนอยากจะร้องเพลง


"โอ้ทะเลแสนงาม .. ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ แล่นอยู่ในทะเล
หาดทรายงามเห็นขวด ดูสิดูกล่องโฟม เศษถุงขนม ลอยอยู่ในทะเล"


เฮ้อ.. 555 (แต่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้นะ )





พอใกล้ถึงเกาะสิ แต่ละคน กระโดดโลดเต้น
ถ่ายรูปกันใหญ่ 555 ตรงบรรดาบังกะโลริมหาด น่ารักดี บางที่ก็อยู่บนหน้าผา




มันคนละอารมณ์กับที่ตอนเขียน "เรือนทราย" เลยนะ -*- แต่รู้สึกเลยว่า
ให้บรรยายยังไง ก็ไม่ได้ความรู้สึกเท่ากับ มาเองจริงๆ
ชอบความรู้สึกที่มองเห็นหน้าผาล้อมรอบท่าเรือ เวลาที่เรือหันหัวมุ่งไปยังท่าเรือ
เห็นเรือสารพัด แล่นไปแล่นมา เรือหางยาวที่จอดเป็นแนวยาวตลอดริมฝั่ง



ตอนลงจากเรือก็เหมือนเดิม ข้ามเรือไปไม่รู้กี่ลำ เหอๆ
สงสัยว่า จะเป็นปกติซะแล้ว


 


ไปถึงก็เกือบสิบโมงแล้วมั๊ง หรือสิบโมงกว่าหว่า
ไม่ได้ใส่นาฬิกาอ่ะ แถมมือถือก็นอนสงบอยู่ในกระเป๋า
เค้าให้ลงมือทำพิธีกันเลย แต่ฉันขอติงว่า คราวนี้ เร่งจริงๆ
เพราะให้ทำพร้อมกัน -*-
พุทธอยู่ซ้ายสุด คริสต์ตรงกลาง แล้วอิสลามขวาสุด
เสียงดังเหมือนแข่งกัน .. -.-



แต่ก็ผ่านไปด้วยดี คริสต์ มีอาจารย์ไปหลายคน
เปลี่ยนกันนำคนละอย่าง ตอนจบ อ.โรสเลนอธิษฐาน แกพูดอังกฤษไง ฝรั่งที่มาร่วมก็เลยฟังเข้าใจ



หลังจากทานข้าวกันเสร็จ ก็ไปเดินด้านหลัง เป็นอ่าวโละดาลัม(ในรูปบอกผิดง่ะ ถามพี่คนหนึ่งน่ะ เค้าบอกมา ^^)
ไปยืนมองน้ำทะเลสีสวยๆ ด้านหลังเต๊นท์ประกอบพิธีเองอ่ะ แค่เดินข้ามสนามแบตไป
แต่ไม่ได้ไปเล่นน้ำ หรือไปสัมผัสน้ำทะเลเลย
เพราะว่า ด้านหน้ามีแต่เก้าอี้ชายหาด เหอ ๆ แล้วเค้าคิดราคาเท่าไหร่ก็ไม่รู้สิ
ตอนที่เราไปนั่งด้านหลัง มีแต่ ต่างชาตินั่งกันเต็มอ่ะ



ถ่ายรูปตรงนี้สักพักก็ชวนกันไปเดินเล่น
อยากจะเดินดูของ แต่ราคาไม่เชิญชวนให้ซื้อ แบบว่า ตังค์ไม่ยอมออกจากกระเป๋า 55
เดินดูสักพัก ยาหยังขอตัวไปหาห้องน้ำ แล้วไล่ให้ฉันกับแตงไปเดินเล่นพลางๆ
แต่เราไม่ไหวกันแหล่ว จะขาดน้ำสิ้นชีวาตรงนั้นแล้ว
เดินตรงดิ่งไปที่เต๊นท์อาหาร ขอน้ำกินสักแก้วเถอะค่ะ เหอๆ
เพราะถ้าซื้อล่ะก็ แพงแน่ๆ แต่ที่เต๊นท์เค้าแจกฟรีอยู่แล้วอ่ะ



พอบ่ายโมง เราก็กลับกัน เรือออกน่ะ
เค้าให้นั่งข้างล่างไปก่อนนะ แบบว่า เค้าถือ(ใครกันน๊า)
เพราะครั้งนี้ กลับกันหมด พร้อม3ศาสนาเลย
(ตอนมา มาแค่สอง พระมาสปีทโบ๊ทน่ะค่ะ)




ก็เล่นถ่ายรูปกับสาวแตงไปหลายภาพอยู่


จนหลับไปวูบหนึ่ง (โดนแตงถ่ายไว้ด้วย แงๆ )
แถมตอนสะดุ้งตื่น โผล่ไปข้างหน้า เห็นแตงเป็นยาหยัง ถามใหญ่
"Where is Tang ?" สาวแตงก็งง พยักหน้าแบบ "อยู่นี่ไงๆๆ"
ยังไม่หยุดอีกนะ ถามอีก แตงลืมมึน ...ว่า ยังเล่นมุขไม่เลิกหรือไง


ความจริง ละเมอน่ะ -*- แถมคิดว่า ทำไมยาหยังพูดเสียงเหมือนแตง


หลังจากละเมอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว (คิดว่าเป็นอะไรกันเนี่ย) ยาหยังก็ชวนไปนั่งบนดาดฟ้า
เค้าว่า มีลมแรง ดีกว่าอุดอู้อยู่ข้างล่าง
ก็จริงนะ แต่พอไปนั่งเท่านั้นล่ะ ยาหยังร้องเลย เพราะพื้นมันร้อน
แต่ไม่สนแล้ว ร้อนก็ร้อน แค่อุ่น ก้นยังไม่สุก นั่งได้ค่า สามารถๆ 555



 



 



ยาหยังอยู่ไม่นานหรอก เพราะร้อนนั่นล่ะ เลยต้องหลบมาข้างล่าง
แต่ฉันกับแตงอยู่ต่อ คือ ลมมันแรงดี ไม่ค่อยอยากหลับ แต่ก็วูบๆ
แถมไม่มีน้ำแล้ว ที่เอาขึ้นมาด้วย 1 ขวดตอนแรก ก็ให้อจ.เค้าไป เหอๆ
นั่งร้องแงๆ ไม่มีน้ำกินกันสองคน แล้วก็นึกได้ว่า ที่โน่นเค้าให้สไปรท์มานี่หว่า
แต่ขอโทษ กินไปนิดหน่อย วางแล้วไปเก๊กท่าถ่ายรูป กระเป๋าชน สไปรท์หกไปซะไม่น้อย -*-


นั่งหลับไปหลายรอบ ไม่ผ่านเกาะลันตาซักที
(แอบบ่นว่า อะไรหว่า ครึ่งชั่วโมงแล้วนะ แต่จริงๆ แดดมันตีแรงเราไปหมดน่ะ คงไม่ถึงหรอก)



แต่แล้ว.. ก็กลับถึงบ้านจนได้


สิ่งที่ได้กลับมา ประสบการณ์ ในการไปเที่ยวเกาะพีพี ครั้งแรก เย้ๆ
ปีนี้ฉันได้เที่ยวครบทุกที่ที่อยากเที่ยวเลยจริงๆนะ ขอบคุณพระเจ้าค่ะ ^0^
สระมรกต ก็ไปกับดอนน่า ท่าปอมก็ไปกับแม่ ดอนน่า พี่จัน
ไปเกาะพีพีด้วย อิอิ ไปกับแตง กับยาหยัง .. แฮบปี้จริงๆเล้ย



อ่อ ข้อควรจำ ถ้าไปทะเล ต้องพก
- หมวกปีกกว้าง ที่มีสายรัด หรือ ร่ม(เอาร่มดีกว่า)
- แว่นกันแดด
- ครีมกันแดด
- เสื้อแขนยาว(ใส่ไปจ้ะ อิอิ แต่ไม่ค่อยป้องกัน)


 


สิ่งที่ได้ตอนนี้ กำลังมึนอยู่คือ แดดเผาซะหน้าดำ แงๆๆ
(จะเป็นท่านเปาอีกนานป่าวหว่า)


 


....


blog วันนี้ใช้เวลาในการเล่าและแต่งรูป รวมแล้ว 2วัน 555
(นานมากมาย)


ปัจฉิมลิขิต : รูปภาพ ได้รับความเอื้อเฟื้อจากเพื่อนคนสวยของฉันด้วยนะจ๊ะ
(แค่กล้องอันเดียว คงไม่ได้ภาพสวยๆแบบนี้ มันต้อง 2 อันสิเนาะ 555)

วันพุธที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2550

..Christmas Party..

วันนี้ไปพีพีมาล่ะ ไปร่วมพิธีรำลึกสินามิ 26-12-50 (ครบรอบปีที่4)
จริงๆอยากอัพเลยนะ แต่ว่า ขออัพเรียงกันไปตามวันก่อนแล้วกัน
เพราะเมื่อวาน เหนื่อยมาก และต้องเตรียมตัวลงเกาะ เลยไม่สามารถอัพบล๊อกไหว หุหุ


เว้น วันคริสมาส ซะอย่างนั้นอ่ะ -*-


อ่ะๆ เล่าของวันที่25ก่อน


...


วันนี้ตื่นหลายรอบ ประมาณว่า ตื่นเต้น กับพะวงเรื่องไม่มีของขวัญไปจับฉลาก
ที่เพิ่งจะรู้ราคาว่า ต้อง 200 up ซึ่งตอนแรกกะว่าจะเอาข้าวสารไปจับ 555


แต่ก็หลับเตลิด 555 แม่โทรปลุกตอนบ่ายสาม
ตาลีตาเหลือกออกไปกับแม่ กะจะไปงานกาชาด
เบลอ คิดไปว่า เค้าเริ่มงานกันแล้ว ที่จริงเริ่มวันที่29
แต่นี่วันที่ 25 มีแต่พวกงานไม้ กับ ร้านขายสตอรเบอร์รี่
ก็อยากซื้ออ่ะนะ แต่ตอนนั้นไม่มีอารมณ์จริงๆ กลัวจะหาของขวัญไม่ทัน


แล้วก็ไปได้จากร้านสนิท เอาพวกขนม กับ แยม ของฝรั่งไปจับ
ราคาก็เกินไปเล็กน้อย แต่รับประกันได้ว่า กินได้ทุกเพศ ทุกวัย 555


 


(เข้าวันใหม่มา4นาทีแล้ว วันที่27น่ะรู้สึกเอนๆเอียงๆอ่ะ
เหมือนเมาเรือค้าง -*-)



แตงมารับตอนห้าโมงกว่า
เค้าเลิกงานแล้วรีบชิงรถมาทันที หุหุ
ไปถึงโน่น ก็ไปที่โรงเรียนเลย จัดกันที่ห้องเรียน


บรรยากาศก็สนุกสนานดีนะ มีเขินๆบ้าง ตอนแนะนำตัวไรงี้
และเนื่องจากสาวๆเพื่อนของแตงอีกสองคน อยากจะจับของขวัญด้วย
ก็เลยมาร่วมงานด้วย เพิ่มความครึกครื้นกันอีก



มีเล่นเกมส์ scrubbles จับตัวอักษรวางมั่วๆ
แล้วให้เราตอบคำที่ถูกต้อง(ต้องตามที่เค้าตั้งไว้ด้วยนะ)
เกมส์นี้ อีกทีมชนะ รู้สึกจะตั้งชื่อว่า ทีม Tiger (เสือซะด้วย)
เราแพ้ไปแบบเส้นยาแดงผ่าแปด 555 แพ้กันคะแนนเดียว
เกมส์ที่สอง ให้ ส่งตัวแทนไป อ่านประโยค แล้วเอามากระซิบบอกกันไปจนคนสุดท้าย
ให้วิ่งมาพูดประโยคนั้น อีกครั้งว่าใครจะถูกและเร็วกว่ากัน


บางประโยคมันก็หล่นไปตามทาง เหอๆๆ
บางประโยค มันก็ยากเย็นแสนเข็ญ มีเพิ่มขึ้นมาซะงั้น กร๊าก
บางประโยค ผิดเพี้ยนไป อย่างกะไม่ใช่ของเดิม -.-


ไม่ใช่ความผิดของฉันเด้อเอ้อ แม้ว่าฉันจะเป็นคนไปอ่านก็ตาม เหอๆ
เพราะบอกแล้ว ดันทำหล่นกันอ่า แง่มๆ
แต่ทีมเราก็ชนะอยู่ดี อิอิ


สรุปว่า เสมอกัน
ไม่มีของรางวัล แต่มีกิจกรรมที่น่ารักมากๆได้ทำร่วมกันอีก



เป็นการประดิษฐ์ ที่ติดตู้เย็น ภาพ Nativity หรือ เรื่องราววันประสูติของพระเยซู
น่ารักดีๆ ไปถ่ายรูปแป๊บนะ


ได้แล้วๆ เอาไปลงเวปตุ๊กตาแล้ว


Nativity


ถ้าเล่าไม่หมดวันนี้ เพราะหมดแรงทำรูป ก็ไว้ต่อพรุ่งนี้ก็ได้เนาะ เหอะๆ
บอกตัวเอง..กระซิบแผ่วเบา..ฮ้าว..ฮ้าว



...


เล่าต่อได้ 555
แต่งรูปไป หายง่วงได้ซะงั้น
แต่คิดว่า ไม่เกินตีห้าจะไปนอน เพราะปวดแขนมาก



หลังจากทำNativity กันเสร็จ ก็ไปฟังเพลงพิเศษจากคณะคุณครู
(อัดคลิปไว้ด้วย แต่สั้นๆ แล้วก็ไม่แน่ใจว่า จะแปลงลงเวปทันไหมนะ)



แล้วก็ฟัง เหตุผลของเทศกาลนี้กันว่า ใครคือเหตุผลที่แท้จริง


จบแล้วก็ไปทานอาหารกันที่บ้านอ.โรสเลนกับมาดามฟิลเลีย
มือนี้คริสตินทำอาหารฝรั่งด้วย มีมันบด กับ อะไรไม่รู้ สองอย่าง
ก็ตักมา กะว่า จะทดลองกินแต่อาหารฝรั่งอย่างเดียว
กินไปสามสี่คำ รับไม่ได้ 555 ขาดรสชาติเผ็ด แล้วชีวิตขาดสีสัน
แจ้นไปเติมอาหารไทยมาเต็มจาน เหอะๆ



กินเสร็จ ถ่ายรูปกันเล่น สนุกสนาน
(เออ ลืมบอกว่า หลังฟังเพลงไปจับของขวัญกัน
ได้นาฬิกาของโบ เพื่อนร่วมงานแตง)


new clock


กลับบ้านพร้อมพ่อ 555
ตอนมา เพื่อนมารับ ตอนกลับกลับกะพ่อ
สนุก มีความสุข และได้สานต่อมิตรภาพดีๆเอาไว้

วันจันทร์ที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2550

..Christmas eve..

คริสมาสอีฟแล้วจ้า
พรุ่งนี้ก็คริสมาสแล้ว แล้วฉันก็หน้าแตกเละเทะ
เพราะดันเข้าใจผิดว่า ที่โรงเรียนสอนภาษาจะจัดกันวันนี้


ก็จัดอ่ะนะ แต่ว่า เป็นของเด็ก
-*- แบบว่า ตื่นมากะเตรียมตัวจะไปอย่างเต็มที่เลย
ดีที่แม่โทรไปถามมาดามให้ก่อน เหอๆ ไม่งั้นหน้าแตกจริงๆ 555



มึนๆ ตอนห้าทุ่ม
เพราะโทรไปคุยกับแตง แล้วแตงบอกว่า พรุ่งนี้เค้ามีจับฉลากของขวัญด้วย
คนละ 200 อัพ ...


นึกดูว่า ฉันจะมึนขนาดไหน
เพราะเตรียมไว้สำหรับ 50 บาทไว้แล้ว
นี่กลายเป็น 200 เหอๆ หันมองซ้ายขวา ข้าวสารล่ะว๊ะ 555
ยังไม่ได้จะเอาจริงนะ แค่แนวคิด -*-


....


เอ้อ เมื่อวาน จันทร์เต็มดวงแหละ สวยมากเลย
ตอนหัวรุ่งขึ้นไป อยากถ่ายรูปมาก แต่ลืม เหอๆ
ส่วนวันนี้ก็อยู่จนเช้า 555 จะรอคุยกับพ่อน่ะนะ



ไปล่ะๆ ยังแต่งรูปมาดามค้างคาอยู่เลย ส่วนรูปแม่กับน้าวรรณทำเสร็จแล้ว
สวยสมใจทั้งคู่แล้วล่ะ

วันอาทิตย์ที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2550

..ลืม..

วันนี้ไม่ได้ไปเลือกตั้ง -*-
หนูผิดไปแล้วค่า ตั้งใจว่า พ่อกลับมาตอนบ่ายแล้วจะไป
แต่ไม่รอดแล้ว มันโซซัดโซเซไปที่นอนแล้ว แถมแย่งที่นอนน้องอีกต่างหาก
ขึ้นห้องไม่รอดเลยอ่ะ แล้วก็งีบแค่ ชั่วโมงกว่า พอห้าโมง ตื่นขึ้นมา
ทำโน่นทำนี่ ประมาณทุ่มครึ่งไปนอน หลับไปอีกราวๆ ชั่วโมงครึ่งถึงสองชั่วโมง


เอ้า ๆ พอก่อน พอได้แล้ว อย่างน้อยก็ได้หลับ


ผลการเลือกตั้งจะเป็นอย่างไร 
ฉันก็รอฟังวันพรุ่งนี้แล้วกัน แค่ไม่อยากสนทนาการเมืองในช่วงนี้เลย
ออกแนว ค่อนข้างจะเบื่อน่ะนะ



.。・:*:・゚`☆、。・:*:・゚`☆ .。・:*:・゚`☆、。・:*:・゚`☆


ตอนสายๆ คุยโทรกับแตงนิดหน่อย
แต่พี่จันไม่ว่าง ไปเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล แกบอกว่าจะโทรกลับ
ซึ่งก็โทรจริงๆ แต่ฉันไม่ว่างแล้ว เหอๆ


วันนี้เหมือนไม่มีอะไรจะเล่ามาก ต่างกับเมื่อวานโดยสิ้นเชิง 555
ความจริงแล้วก็คือ ยังทำแหวนไม่เสร็จ -*-


 


ไปนอนล่ะ

วันเสาร์ที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2550

..Christmas Caroling..

เมื่อวานไม่ได้ออนไลน์ จริงๆ เปิดเนตแป๊บนึงตอนสี่โมงเย็น
รีบขึ้นห้องไปเตรียมตัวตั้งแต่ ห้าโมงครึ่ง เพราะ นัดกับบ้านอ.โรสเลน
ว่าจะมารับตอน หกโมงเย็น
ทั้งที่ตัวเอง เพิ่งตื่นตอนสามโมงครึ่ง 555 อาบน้ำแล้ว1รอบ
ขึ้นไปบนห้อง โทรหาแตง แต่แตงไม่รับ เลยชะแว๊บไปอาบน้ำ
กลับออกมาเจอมิสคอลจากแตง ก็โทรไปอ่ะนะ



สาวแตงอาบน้ำเสร็จเมื่อกี้เหมือนกัน ทีนี้ก็รอกันล่ะคร๊าบ
หกโมงก็แล้ว... แม่ยังไม่อาบน้ำ เร่งๆๆ แม่
จนหกโมงเกือบครึ่ง ป้าพั๊ง แกนั่งมอไซด์รับจ้างมาเองเลย เหอๆ
กลัวว่า จะโดนทิ้งอ่านะ -*- เวลามันช้าไปจัดไง เหอๆ


จริงๆ หิวข้าวมากมาย เพราะตื่นมาก็ไม่ได้กินเลย
ค่อนข้างตื่นเต้นมากหน่อย  ถึงมากๆ(แต่ไม่ที่สุด)
ขึ้นรถไปพร้อมป้าพั๊ง กับโรน่า
อ.โรสเลนแวะซื้อ ขนมจีน ไก่ทอด ของโกจ้อย
วันนี้เร่งจัด แกงเลยไม่ได้ใส่ถุง แต่ใส่หม้อมา
แม้ว่า ป้าพั๊งแกจะจับไว้ดีแค่ไหน มันก็กระเด็นเปื้อนเบาะอยู่ดี -.-


แวะไปรับ แตงกับพี่ปัทก่อน
ให้ของขวัญไปเรียบร้อยแล้ว 555 ให้ก่อนคริสมาสเลย เหอๆ



ไปรวมพลกันที่โบสถ์ก่อน
ซักซ้อมว่า ถ้าไปตามบ้านแล้ว ต้องทำตัวยังไง ห้ามหยิบของกินที่ตั้งไว้ จนกว่าเจ้าของบ้านจะเชิญ
ต้องไปสวัสดี ทักทายเจ้าบ้านด้วย



แล้วก็นั่งรถไป ร้องเพลงบ้าน อ.โรสเลน เป็นบ้านแรก
เพิ่งสังเกตุว่ามาดามดัดผม ขอถ่ายรูป แกว่า ทีหลังๆ อิอิ
ชอบถ่ายคนอื่น แต่ไม่ชอบเป็นนางแบบเอง หุหุ



บ้านอ.โรสเลนจัดสวยมากเลย
มาดามแกมีของกระจุกกระจิกจัดซะน่ารัก มีมุม Nativity 2 มุม
แต่ชอบตรงกลางโต๊ะมากสุดนะ คือ อันที่เป็นของฝากจากดอนน่า เราเคยเห็นแล้วไง
(มีรูปหมด จะลงนั่นล่ะ แต่เดี๋ยวต้องเอารูปจากกล้องมาใส่คอมพ์ก่อน)




[ตอนนี้ 22.51 ง่วงมากเลย เหอๆ อยากเล่าต่อ แต่แป๊บ]



มาเริ่มเล่าต่อตอน ตีหนึ่ง สี่สิบสาม เหอะๆๆ
อ่ะ เล่าๆต่อ


หลังจากอวยพรเจ้าของบ้าน และอ่านพระคัมภีร์หนุนน้ำใจ มอบของที่ระลึกจากคริสตจักรแล้ว
พวกเราก็หม่ำขนมจีน+ไก่ทอด กันก่อน (ฉันหิวสุดๆเลย เพราะไม่ได้กินทั้งวัน)
แต่เนื่องจากบ้าน อ.โรสเลน เป็นบ้านแรก จึงโดนห้ามจากหลายฝ่ายด้วยกันว่า
"อย่ากินเยอะ !! "




คืนนี้ ตามแผนเดิมต้องไปถึง 18 บ้าน
แต่รู้สึกว่า เอาเข้าจริงๆ จะไม่ถึง
ออกจาก บ้านแรก ก็ไปอ่าวลึก ไกลมากมาย
ร้องเพลงกันเสร็จ เจ้าบ้านก็มาเปิดไฟ ทำเหมือนกับบ้านแรกเลย
บ้านนี้เลี้ยงขนม ผลไม้ น้ำผลไม้ อะไรทำนองนั้น
หยิบจับส่งให้แตงกับพี่ปัทคนละกล่อง แต่ตัวเองเอามา3 เหอะๆ
แบบว่า เผื่อพ่อและน้องด้วย แฮะๆๆ เพราะเค้าอิ่มกันจากบ้านแรก เลยไม่ค่อยจะหยิบกัน



 



 




ไปบ้านที่สาม สี่ ห้า ที่อ่าวนาง
เกือบจะเข้าเมือง ก็ไปบ้านที่หก กินข้าวต้มคนละถ้วย





 



บ้านที่เจ็ด ได้ผ้าเช็ดตัวคนละผืน บ้านที่แปด บ้านที่เก้า บ้านที่สิบเล็กๆ แต่อบอุ่น
บ้านที่สิบเอ็ด บ้านเฮาเอง 555 แต่เล็กที่สุดเลยอ่ะ
แล้วก็ถ่ายภาพได้ไม่ค่อยสวย เหอๆ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะเอาโฟโต้ชอปจัดการ



 



 



บ้านที่สิบสอง เริ่มจะเซๆกันแล้วนะบางคน
แต่พี่ปัทกับแตงยังสู้ไม่ถอย หุหุ มันเลยเที่ยงไปแล้ว
ไปบ้านที่สิบสาม ร้านสว่าง ดูนาฬิกา ตีสองพอดี ที่นี่ต้อนรับเหมือนทุกปี มีจับของขวัญ
เอ๊ะ .. ปีที่แล้ว เหมือนมีนจะไปร้องเพลงด้วย(รึเปล่า?)
ไปบ้านที่สิบสี่ สิบห้า แล้วก็สิบหก
แวะแต่ละที่ พยายามไม่ให้นานนัก แต่ก็สนุกนะ ฉันรู้สึกงั้น
จนไปจบบ้านที่สิบเจ็ด บ้านสุดท้าย ที่บ้านคุณศรี
กินข้าวกันล่ะ ที่บ้านนี้ ด้วยความหิวจัด ซัดไปสองจาน หิวจริงๆ


ยาหยังกินไม่ลงแล้ว ง่วงจนตื้อ
แตงกินไปนิดหน่อย แถมนั่งแทะแตงโมอีกต่างหาก(ถ้าไม่มัวแต่ก้มหน้าแทะปลาจะถ่ายรูปไว้)
พี่ปัทก็กินนิดหน่อย
แล้วทุกคนก็ลงความเห็นว่า  กลับบ้านจะไม่อาบน้ำ ล้างหน้าแล้วนอนเลย เหอๆๆ


...


กลับมาถึงบ้าน นั่งแกะของขวัญอีกแน่ะ
ไม่ยอมหลับยอมนอนง่าย ๆ มาเปิดคอมพ์แป๊บนึง
แต่ไม่มีใครออนแล้ว ตีห้าเกือบหกโมงแล้ว
ส่งภาพให้แตง แล้วก็ออกมา อาบน้ำ นอนตอนหกโมงครึ่งพอดี แต่ฟ้ายังมืดอยู่เลยนะ



ตื่นอีกที บ่ายสามครึ่ง -*- เหมือนจะเวลาปกติไปเสียแล้ว
นอนตกหมอนง่ะ เหอะๆ เมื่อยคอไปเลย


หัวค่ำ ไปเดินงานออกร้านใกล้บ้าน ซึ่งเป็นวันสุดท้ายกับแม่
แม่ซื้อของกินมาอีก พวกข้าวตัง ข้าวแต๋นอะไรพวกนั้น
เอาชุดไทยมาฝากตุ๊กตาอีก เหอๆๆ กับขาตั้ง จะได้ยืนสวยงามกันทุกตัว


อื้ม... หัวค่ำ คุยโทรศัพท์กับพี่อ้วนนานเหมือนกันนะ แบบว่าโทรฟรี
แต่อุดหูตลอดเลย เพราะน้องง๊องแง๊ง ความจริงคือหิวข้าว -.-



 

Related Posts with Thumbnails